Rodzic jako przywódca stada Pełne miłości przywództwo w rodzinie

Punktem wyjścia prezentowanej publikacji jest treść i zakres pojęcia „terapia pedagogiczna”. To termin autorstwa Ottona Lipkowskiego, który terapię pedagogiczną rozumie jako wszelkie działania pedagogiczne mające zlikwidować lub ograniczyć zaburzenia rozwojowe oraz umożliwić jak najpełniejszy rozwój jednostkom z odchyleniami od normy. Terapia, o której mowa, to jeden z procesów znaczących dla realizacji procesu wychowania, podobnie jak rewalidacja, resocjalizacja, czy rehabilitacja. Cel postawiony w terapii pedagogicznej może być osiągnięty dzięki właściwie dobranym metodom, technikom i środkom, ale też dzięki tworzeniu odpowiedniego klimatu terapeutycznego.
W prezentowanych opracowaniach, których autorami są w przeważającej mierze nauczyciele akademiccy – pracownicy Katedry Pedagogiki Specjalnej Wydziału Pedagogiki i Psychologii, skupiono uwagę m.in. na wpływaniu na sfery uczuciowe dziecka, wykorzystywaniu pożytecznych form działania, wyzwalaniu się zahamowań i blokad, działaniu twórczym oraz normowaniu zaburzeń.

W książce udzielono odpowiedzi na 30 zarzutów wobec koncepcji wolności od wychowania, jej teorii i praktyki, które zostały postawione przez specjalistów od nauk o wychowaniu.

Wobec każdego zacytowanego, obszernego fragmentu tekstu pedagogicznego stawiane są starannie wypracowane amikatywne repliki. Ta ambitna książka została napisana dla naukowej dyskusji wokół wolnej od wychowania koncepcji i skierowana jest zarówno do specjalistów w dziedzinie pedagogiki, jak i zainteresowanych laików. Staje się oczywiste, dlaczego zasada wolnego od wychowania obcowania z dziećmi wymyka się pedagogicznemu myśleniu – musi się wymykać, skoro tak fascynująca jest amikatywna argumentacja. Przed czytelnikiem odkrywane są za pomocą niezliczonych przemyśleń amikatywne niuanse i wzajemne powiązania w 30 parach (krytyka – replika), z których wyłania się pełny obraz postpedagogicznego projektu.

Arteterapia w wąskim znaczeniu obejmuje terapię z użyciem sztuk plastycznych, w szerokim znaczeniu obejmuje natomiast muzykoterapię, biblioterapię, a ponadto działania terapeutyczne z wykorzystaniem teatru, filmu oraz malarstwa, rzeźby, grafiki i innych sztuk plastycznych.

Autor, jako nauczyciel praktyk, miał możliwość obserwować młodzież podejmującą naukę w liceach profilowanych i w trakcie tych obserwacji zauważył, że samoistnie powstało środowisko do tej pory nieznane i szczególne. Owa inność objawiała się między innymi pojawianiem się wśród uczniów zachowań wychowawczo trudnych i skrajnie nieakceptowanych, dużej liczby niepowodzeń szkolnych, ogólnego zniechęcenia do nauki, braku wytrwałości i konsekwencji w działaniach, rezygnacji z kontynuowania nauki czy przystąpienia do egzaminu maturalnego – zupełnie innym patrzeniem na świat i własne możliwości oraz pragnienia. Nie ulega jednak wątpliwości, że znaczny wpływ na sposób postrzegania świata ma, ukształtowany na podstawie doświadczeń wyniesionych z różnych środowisk, system wartości, który z kolei stwarza podwaliny aspiracji. Analiza badań wyrażanych przez młodzież aspiracji wykazała głównie ich dążenia do zaspokajania potrzeb własnych, z ukierunkowaniem na materializm i konformizm. Konsekwencją tego zjawiska stała się możliwość zdefiniowania pojęcia aspiracji nie tylko pod kątem nauk psychologicznych i socjologicznych, ale także z punktu widzenia pedagogicznego.
Intencją autora było uzyskanie odpowiedzi na pytanie, które przybrało następnie formę głównego problemu: czy i jaka jest zależność między czynnikami środowiskowymi i zamierzeniami edukacyjnymi badanej młodzieży a jej aspiracjami życiowymi oraz postrzeganymi wartościami? Oddzielnym zagadnieniem stała się próba rozpoznania wewnętrznej dynamiki wartości w kontekście wartości uznawanych i odczuwanych. Ustalenia w tej dziedzinie mogą okazać się przydatne w edukacji i naukach o niej, zwłaszcza w opracowywaniu programów dydaktyczno-wychowawczych oraz w administracji państwowej niezmiennie eksperymentującej na płaszczyźnie kształcenia ogólnego i zawodowego młodzieży na poziomie szkoły ponadgimnazjalnej.
Praca, będąca wynikiem określonych w tytule badań, ma charakter diagnostyczny i składa się z sześciu rozdziałów oraz podsumowujących je wniosków (Ze Wstępu).

Książka zawiera wyjaśnienia, sugestie i podpowiedzi, w jaki sposób podejść od strony prakseologicznej i praktycznej do realizacji skomplikowanej pedagogicznie ...

Jest to publikacja szczególna, która powstała po to, aby przybliżyć młodzieży, rodzicom i nauczycielom problematykę przestępstw najczęściej popełnianych przez młodocianych. Autorka wybrała czyny, które najbardziej bulwersują i wzmagają poczucie zagrożenia. W stu felietonach przedstawiła przypadki z życia wzięte, sytuacje w których nastolatki popełniają przestępstwa lub czyny niedozwolone, często nie zdając sobie z tego sprawy. Pani sędzia Anna Maria Wesołowska ukazuje ich przyczyny i konsekwencje, chce czytelników sprowokować do dyskusji i działania. Bo to od rodziców, opiekunów, sąsiadów, szkoły i całego społeczeństwa zależy czy młodych na ławie oskarżonych będzie przybywać, czy ubywać. Ta książka na pewno nie tylko wywoła ogólną dyskusję na ten temat, ale także przyczyni się do uświadomienia młodzieży, że wiele problemów można rozwiązać w inny sposób, nie wchodząc w konflikt z prawem. Autorka jest prowadzącą program telewizji TVN "Sędzia Anna Maria Wesołowska