Sojusze międzynarodowe

Przedmiotem tej książki jest aktywność polityczna w internecie w grupie młodych dorosłych. Badania na ten temat budzą tak ogromne zainteresowanie ze względu na wszechobecność nowych technologii w codziennej rzeczywistości. Szczególnie, że internet jest coraz częściej wykorzystywany w sferze politycznej. Media, w tym sieci społecznościowe, pośredniczą w przekazywaniu informacji i wiadomości od władzy, partii politycznych, jak i samych polityków. Tymczasem w dalszym ciągu brakuje opracowań, w których podjęto by empiryczną i usystematyzowaną próbę weryfikacji poziomu aktywności politycznej w internecie wśród młodych dorosłych. Niniejsza książka stanowi skróconą, zmodyfikowaną i uzupełnioną wersję rozprawy doktorskiej na temat Empiryczne modele internetowej aktywności politycznej młodych dorosłych napisanej pod kierunkiem promotora dr. hab. Pawła Malendowicza, prof. UKW oraz promotora pomocniczego dr. Wojciecha Trempały.

Komunikacja polityczna determinuje naszą recepcję rzeczywistości społecznej.Wpływa na odbiór obowiązujących regulacji prawnych, działalności instytucji etc.Problem pojawia się wtedy, kiedy przekaz przestaje być spójny pod względem przekonań, doświadczeń czy wrażliwości.Powstały dysonans poznawczy przyczynia się do obniżenia wiarygodności nadawcy komunikatu. Tu jednak w sukurs przychodzi inżynieria społeczna, oferując różne narzędzia manipulacji komunikatem.

Od protestów społecznych i konfliktów zbrojnych w latach 2010–2012, które w dziejach zapisały się pod nazwą Arabskiej Wiosny, dzieli nas niespełna dekada. Dystans kilku lat, jakie upłynęły od rozpoczęcia tych zdarzeń, pozwala na przedstawienie ich przyczyn oraz określenie konsekwencji.
Jak przebiegały wydarzenia Arabskiej Wiosny w Tunezji, Egipcie, Libii i innych państwach regionu?
Jaką rolę w tych procesach odegrały Unia Europejska, Rosja i Stany Zjednoczone?
Co doprowadziło do kryzysu imigracyjnego i wzrostu zagrożenia terrorystycznego w Europie?
Stałym elementem sytuacji politycznej na Bliskim Wschodzie jest nieprzewidywalność. Konflikty lokalne, panarabizm, wojna USA z terroryzmem, idea powstania tzw. Państwa Islamskiego, ale też rola literatury i kobiet w tytułowych wydarzeniach – to tylko niektóre zagadnienia tej wielowątkowej publikacji. Arabska Wiosna nie przyczyniła się do stabilizacji i demokratyzacji Bliskiego Wschodu, ale echa tych wydarzeń absorbują uwagę światowej opinii publicznej do dziś.

Wojny i konflikty zbrojne towarzyszą człowiekowi od zarania dziejów. Nie zanosi się na to, że zostaną wyeliminowane ze światowego porządku w nadchodzącym czasie. Każda wojna kończy się wygraną jednej ze stron, czy to pojedynczego kraju, czy też zawiązanego wcześniej sojuszu. Regułą jest, że to właśnie zwycięzca określa nowo powstały ład powojenny oraz doprowadza do podpisania traktatu pokojowego, kończącego formalnie prowadzone działania zbrojne. W taki właśnie sposób powstały Liga Narodów i jej następczyni, funkcjonująca po dziś dzień, Organizacja Narodów Zjednoczonych. Podmioty te miały, i nadal mają, gwarantować powstrzymywanie się od działań zbrojnych oraz rozwiązywanie sporów pomiędzy państwami na zasadzie pokojowej, opartej na szeroko pojętej zgodzie krajów do nich należących.
W niniejszym opracowaniu autor starał się przybliżyć czytelnikowi najważniejsze – według niego – organizacje o charakterze międzynarodowym, które realnie przyczyniły się do formowania światowego pokoju i bezpieczeństwa. Intencją autora było wskazanie czytelnikowi ważniejszych dokumentów oraz aktów prawnych, mających rzeczywisty wpływ na kształtowanie się polityki omawianej organizacji, a przede wszystkim na decyzje podejmowane przez kraje w nich uczestniczące, w sytuacji ścierania się interesów uczestników kontaktów międzypaństwowych, które charakteryzuje przede wszystkim anarchiczna natura systemu międzynarodowego, a nie wewnętrzne atrybuty poszczególnych państw. Charakter podmiotów polityki globalnej umożliwia funkcjonowanie mechanizmu równowagi sił, za pomocą którego państwa nie dopuszczają do ograniczenia swojej autonomii i uzależnienia się od innych. Odpowiednio kształtowana polityka zagraniczna prowadzi więc do wzajemnego zaufania oraz wzrostu stabilności i dobrobytu w ramach obopólnych stosunków. Sytuacje taką może wyłącznie zapewnić współdziałanie w ramach partnerstwa w organizacji o charakterze subnarodowym.
Zamierzeniem autora było zgromadzenie w jednym miejscu zarówno podstawowych informacji dotyczących każdej omawianej organizacji, jak i wybranych przez niego aktów prawnych oraz dokumentów wpływających w sposób wymierny na formowanie się ich polityki bezpieczeństwa. Przytaczając słowa Alberta Einsteina: „Istnieje tylko jedna droga do osiągnięcia pokoju i bezpieczeństwa – utworzenie organizacji ponadnarodowej…”, autor żywi nadzieję, że funkcjonujące współcześnie organizacje o charakterze ponadnarodowym spełnią stawiane przed nimi zadania i utrzymają obowiązujący dziś światowy ład i porządek. Czy to się uda, pokaże czas. To od decydentów politycznych oraz prowadzonej przez nich, odpowiednio dobranej, grze dyplomatycznej zależeć będzie los ewentualnych ofiar przyszłych konfliktów i wojen. Miejmy nadzieję, że będzie ich jak najmniej.
W prezentacji organizacji i ich aktów prawnych zastosowano kryterium czasowe. Rozważania rozpoczęto od Ligi Narodów, jako podmiotu międzynarodowego ustalającego porządek światowy po zakończeniu I wojny światowej. Pomimo faktu, że organizacja ta nie spełniła pokładanych w niej nadziei, jednak stwarzała podstawę do ustalenia norm międzynarodowych obowiązujących po dziś dzień. Kolejnym omawianym podmiotem jest sukcesorka Ligi Narodów, czyli Organizacja Narodów Zjednoczonych. Jest to najważniejszy organ polityczny o charakterze ogólnoświatowym, który za podstawowy cel swojej działalności stawia zapewnienie pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego, rozwój współpracy między narodami oraz popieranie przestrzegania praw człowieka. Następnym omawianym sojuszem o charakterze globalnym jest Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego. Autor starał się opisać NATO w sposób jak najbardziej przystępny. Pamiętając, że jest to niezwykle istotny „gracz” na arenie międzynarodowej w zakrsie kształtowania światowego pokoju i bezpieczeństwa, nie należy zapominać, że rejonem zainteresowania Sojuszu jest cały współczesny świat, a nie tylko tzw. obszar traktatowy. W dalszej części przedstawiona została subregionalna Rada Europy. Jej działalność jest wyjątkowo ważna, ponieważ w ramach prowadzonego w niej dialogu uchwalono między innymi Konwencję o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności oraz Europejską Konwencję o Zwalczaniu Terroryzmu. Następną opisywaną organizacją jest Unia Europejska. Funkcjonowanie jej w dużym stopniu opiera się na współpracy z innymi podmiotami międzynarodowymi, w tym przede wszystkim z NATO. Istotne kwestie działalności Unii mają związek z podejmowanymi działaniami politycznymi w zakresie prowadzenia wspólnej polityki zagranicznej i obrony. Ostatnim omawianym podmiotem jest Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie. Zrzesza ona w swoich szeregach kraje spoza Europy, dlatego też jej działalność w wymiernym stopniu przyczynia się do kształtowania się światowego bezpieczeństwa oraz budowania wzajemnego zaufania pomiędzy krajami współpracującymi. W ramach prowadzonych konsultacji przyjęte zostały dwa jakże istotne dokumentu kształtujące porządek światowy, a mianowicie Traktat o Konwencjonalnych Siłach Zbrojnych w Europie oraz Traktat o Otwartych Przestworzach.

Bezpieczeństwo oznacza stan niezagrożenia, pokoju, pewności. We współczesnych czasach termin ten jest bardzo często używany w wielu dyscyplinach naukowych, w szczególności w naukach o polityce. Zwyczajowo bezpieczeństwo było ograniczane do wojskowej sfery
polityki, postrzegano je głównie przez pryzmat zagrożenia militarnego państwa. Obecnie znacznie rozszerzono zakres rozumienia tego pojęcia; badacze zajmujący się tą tematyką rozróżniają, między innymi,
bezpieczeństwo: militarne, gospodarcze, kulturowe, społeczne, demograficzne, ekologiczne, co pokazuje, że podejście do kwestii bezpieczeństwa państwa stało się wieloaspektowe. Jak już wspomniano, tradycyjnie rozumiane bezpieczeństwo kojarzone było głównie z państwem, jego granicami, instytucjami, jego mieszkańcami i ich dobrem. Rozwój technologii wojskowej doprowadził do sytuacji, w której, jak
pisał już w 1957 roku politolog John Hertz, „państwo terytorialne jest w coraz mniejszym stopniu zdolne do zrealizowania swego podstawowego zadania, jakim jest zapewnienie bezpieczeństwa obywatelom, dlatego państwa, by skuteczniej bronić swojego terytorium, powinny łączyć się w bloki militarne itd.”1. Nie mniej ważna dla integracji państw okazała się nabierająca tempa współpraca gospodarcza, co zaowocowało między innymi powstaniem takiego podmiotu jak Unia Europejska. Zmieniło to spojrzenie na problem bezpieczeństwa państw wchodzących w skład struktur unijnych. Od momentu przyjęcia Polski
do Unii Europejskiej (2004) zaczęto rozpatrywać problem bezpieczeństwa naszego kraju właśnie w kontekście jego członkostwa w UE.
Niniejsza monografia jest dokładnie takim spojrzeniem na sprawę bezpieczeństwa Polski w nowych warunkach. Autorzy przeanalizowali kwestie bezpieczeństwa, biorąc pod uwagę bezpieczeństwo wewnętrzne,
polityczne, militarne, gospodarcze, kulturowe i cybernetyczne.
Ze Wstępu

Zmieniająca się rzeczywistość administracyjna koreluje z wieloma obszarami, a wśród nich priorytetowe znaczenie ma bezpieczeństwo wewnętrzne. Zapewnianie i kształtowanie bezpieczeństwa wewnętrznego odbywa się w dużej mierze przez podmioty publiczne. Efektywność wykonywania przez nie zadań ma realny wpływ na eliminowanie lub neutralizowanie zagrożeń. Jednocześnie pozytywne i negatywne skutki niektórych zmian związanych z ewolucją podmiotów administracji publicznej są widoczne dopiero w perspektywie długoterminowej, stąd konieczność ciągłej ewaluacji i reagowania w razie dostrzeżenia nieprawidłowości. W niniejszej monografii, jak również w innych opracowaniach naukowych można dostrzec wieloaspektowy charakter bezpieczeństwa wewnętrznego. Celem monografii jest analiza wybranych obszarów bezpieczeństwa wewnętrznego na tle ewolucji podmiotów administracji publicznej. Redaktor naukowy podjął współpracę z autorami specjalizującymi się w różnych obszarach bezpieczeństwa, wśród których znajdują się także doświadczeni praktycy.