Synkretyzm a podziały religijne w bułgarskich Rodopach

Pokusa chronienia instytucji - nawet wynikająca z jakichś wzniosłych motywów, cokolwiek by miało to znaczyć - jest możliwa wyłącznie w przypadku człowieka, który nigdy nie rozmawiał z osobą poszkodowaną. Natomiast jeśli ktoś miał na tyle odwagi i pokory, że to zrobił, to mu do głowy nie przyjdzie, by chronić instytucję.
abp. Grzegorz Ryś

W wywiadzie z Piotrem Sikorą abp. Grzegorz Ryś odpowiada na pytania i zarzuty najczęściej stawiane dzisiejszemu Kościołowi w Polsce. Analizuje obecną sytuację, odwołując się przy tym do Pisma Świętego i chrześcijańskiej tradycji oraz korzystając z licznych wypowiedzi papieży i dokumentów soborowych. Opowiada, jak na przestrzeni ostatnich dziesięciu lat zmieniła się mentalność i procedury kościelne oraz jaką rolę odgrywa watykańska Kongregacja ds. Biskupów. Przedstawia też zasady postępowania i prewencji w przypadku przestępstw seksualnych. W każdym z poruszonych zagadnień cytuje liczne przykłady z życia Kościoła i własnej posługi duszpasterskiej co sprawia, że jego przekaz przemawia do czytelnika.

Dzięki wywiadowi poznajemy blaski i cienie kościelnego duszpasterstwa. W czasie pandemii wielu parafian zrezygnowało z uczestnictwa w nabożeństwach w swojej parafii. Pojawiło się nowe zjawisko - churching wirtualny, którym niektórzy wierni zastąpili tradycyjną obecność na mszy św. Przy tej okazji arcybiskup przypomina, jakie zadania od wieków stoją przed Kościołem.

Kościół powinien pozostać zawsze apolityczny i równocześnie stwarzać przestrzeń do spotkania ludzi o różnych poglądach w celu wspólnego namysłu nad dobrem publicznym. Porusza tutaj między innymi problem oddzielenia odpowiedzialności za losy swojego kraju od poddawania się wpływom partii politycznych.

Mówiąc o hierarchii i władzy przypomina, czym powinny kierować się osoby sprawujące urzędy, opowiada, jak zmieniła się w ostatnim czasie formacja kapłańska i dlaczego potrzebny jest dialog pomiędzy wszystkim członkami Kościoła.

Odpowiadając na pytanie o stosunek Kościoła do LGBT powołuje się na wypowiedź Benedykta XVI o współczesnym zwarciu kulturowym. Mówi o szacunku dla osoby i szacunku dla tego, co Kościół rozczytuje jako prawdę objawioną.

Wyjaśnia na czym tak naprawdę polega ekumenizm w Kościele powołując się przy tym na wypowiedzi św. Jana Pawła II i papieża Franciszka. Zadaje czytelnikowi ważne pytanie: Czy będę mniej katolikiem, kiedy modlę się razem z prawosławnym, albo bo razem
z luteraninem czytam Biblię?

Przestrzega, że doszliśmy do takiego momentu w naszej kulturze, że wydaje nam się, iż żyjemy w chrześcijańskim świecie tylko dlatego, że mamy dookoła pobudowane kościoły. Zapominamy, że nasza kultura stała się kulturą tymczasowości. Liczy się tylko tu i teraz, natychmiast… I nic na jutro… Człowiek jest tylko konsumentem. Głoszenie złej nowiny, piętnowanie zła i tych co nas atakują dużo lepiej się sprzedaje. Dlatego tak ważne jest aby pamiętać, że prawdziwa ewangelizacja jest tylko wtedy, gdy głosi się Dobrą Nowinę. I ta powinna być zawsze oparta na wzajemnym dialogu czyli słuchaniu i nauczaniu.

Teresa Pawlak, albertynka, jeździ na Przystanek Jezus na Woodstocku i z więźniami śpiewa piosenki Dżemu. Iwona Szwajca, klaryska, najszczęśliwsza jest za klauzurą. Justyna Papież, służebniczka dębicka, towarzyszy alkoholikom i codziennie modli się za uzależnionych. Maksymiliana Kamińska, misjonarka Chrystusa Króla, jako dwunastolatka złożyła uroczyste przyrzeczenie, że nigdy nie pójdzie do zakonu. Tymoteusza Agnieszka Gil, dominikanka, w zakonie została specjalistką od PR, księgową i pedagogiem specjalnym.
Małgorzata Terlikowska – redaktorka, etyczka, żona, mama pięciorga dzieci – w szczerych rozmowach odkrywa, jak pełne pasji kobiety rozpoznały swoje powołanie do życia w habicie. Poznaj historie tych, z których każda może szczerze zawołać: dzięki Bogu jestem zakonnicą!
– Co siostrę uszczęśliwia?
– To zabrzmi jak slogan, bo wiadomo: co może zakonnica powiedzieć? Jest szczęśliwa, bo jest z Panem Jezusem. Ale to naprawdę tak jest.
(fragment)
Ta książka to najlepsze świadectwo kobiecej solidarności, siły i nieprzeciętnej umiejętności zamieniania zranień w perły. Gratulacje dla Małgorzaty Terlikowskiej za odwagę stworzenia takiej książki i dla wszystkich bohaterek za odwagę bycia pięknymi i odważnymi kobietami!
Judyta Syrek, dziennikarka, autorka książek
Jeśli myślicie, że życie sióstr zakonnych to odciski na kolanach i powolne przekładanie paciorków różańca, to ta książka wywróci wasz świat do góry nogami! Kobiety, które w zakonie odkryły nie tylko pełnię kobiecości, ale przede wszystkim pełnię miłości, pokazują, jak być prawdziwie szczęśliwą, czułą i bliską. Zachwycające i pociągające!
Anna Malec, dziennikarka Aleteia.pl, autorka audycji W ogrodzie Ewy (Radio Warszawa)

Bertrand Galimard Flavigny przedstawia losy jednego z najsłynniejszych zakonów rycerskich od jego początków do czasów współczesnych. Wpływy i bogactwa joannitów w Ziemi Świętej dorównywały dobrom templariuszy – władali ogromnymi posiadłościami ziemskimi i twierdzami, w tym słynnym Krak des Chevaliers. Po upadku Akki ich siedziby znajdowały się kolejno na Cyprze, Rodos i Malcie. Atakowali ziemie Bizancjum i walczyli z sułtanem Sulejmanem.
Autor skupia się nie tylko na historii zakonu, jego strukturze organizacyjnej i działalności na przestrzeni wieków, lecz także na kwestiach medycyny, floty, korsarstwa, architektury wojskowej, sztuki barokowej i świętości oraz niezwykle istotnych dla losów joannitów relacjach zakonu z kolejnymi europejskimi monarchami, Stolicą Apostolską i Osmanami. Opisując burzliwe dzieje szpitalników, analizuje źródła ich potęgi i stara się odpowiedzieć na pytanie, co sprawiło, że nie podzielili oni losu templariuszy i udało im się przetrwać do dziś.
Dlaczego joannici uznawani byli za zbrojne ramię papieża? Czym były tzw. języki, jakimi metodami leczono „panów chorych”? Dlaczego Caravaggio został nadwornym malarzem zakonu, kto wzniósł mury Valletty, z kim i jakimi sposobami zakon walczył na wodach Morza Śródziemnego i dlaczego joannici przejęli dobra templariuszy?
Na te i wiele innych pytań nurtujących czytelnika poszukującego informacji na temat historii zakonu Flavigny udziela odpowiedzi z kronikarską wręcz drobiazgowością. Obraca wniwecz niektóre utarte poglądy, rzucając nowe spojrzenie na dotychczasową wizję organizacji, która zdołała przetrwać kilka stuleci zawirowań politycznych, konfliktów zbrojnych i tułaczki w poszukiwaniu siedziby.

„Kościół i pieniądze. Czas na zmiany!" to zbiór tekstów poświęconych zagadnieniom finansowym w Kościele. Wzbudzają one wiele emocji. Autorka wyjaśnia wiele kwestii z nimi związanych. Komentuje również sprawy wzbudzające kontrowersje. Wskazuje wyraźnie obszary, na których niezbędne jest dokonanie daleko idących zmian. Książka jest zaproszeniem do dyskusji i działań, jakie powinny zostać podjęte by uzdrowić wewnątrzkościelne relacje, na które spory dotyczące jego sfery materialnej bardzo mocno wpływają.

Charakterystyczna wieża kościoła przy ul. A. Fredry widoczna jest z wielu miejsc poznańskiego śródmieścia. Nie wszyscy jednak wiedzą, że ta katolicka świątynia, wybudowana prawie 150 lat temu i uważana za jedno z najważniejszych dzieł XIX-wiecznego neogotyku, powstała dla parafii ewangelicko-augsburskiej. Kościołowi, jego historii i architekturze, poświęcona jest kolejna monografia z serii "Zabytki Poznania". Aktualizacji i uzupełnienia tekstu opracowanego przez Bolesławę Krzyślak dokonała Zofia Kurzawa, a jego zrozumienie przez osoby niezwiązane z historią sztuki czy architekturą ułatwią cenne materiały ikonograficzne oraz zdjęcia współczesne Piotra Skórnickiego.

„Dlaczego krytykuję Kościół? Przez długie lata, co przyznaje się ręką na sercu i pewnym zawstydzeniem, byłem niewolnikiem myślenia, że [...] «Kościoła się nie krytykuje, bo jest jak matka». Ale później zrozumiałem, że to jest rodzaj szantażu, który ma zmusić nas, katolików, do przymykania oczu na nieprawości, jakie dzieją się w Kościele. Tymczasem jest dokładnie odwrotnie: «Jeśli zależy Ci na Kościele, to go krytykujesz». Tym samym bierzesz za kościelne instytucje odpowiedzialność w tym sensie, że nie milczysz, gdy widzisz nieprawości. Dlatego też powstała ta książka, którą oddaję pod osąd Czytelników” – Jarosław Makowski

„Jarosław Makowski precyzyjnie i zajmująco dokumentuje postępujący kryzys polskiego – i nie tylko polskiego – Kościoła. Ale pokazuje także, że inny katolicyzm jest możliwy. Katolicyzm, w którym radykalne ewangeliczne przesłanie nie stanowi wyłącznie alibi dla politycznej władzy i doraźnych interesów, lecz jest żywe i autentyczne. Świetna książka” – Tomasz Stawiszyński

„To pełna goryczy książka, napisana przez autora związanego z Kościołem, ale wypychanego zeń przez obskurantyzm zblatowanych z władzą hierarchów. Diagnoza kryzysu Polskiego Kościoła, który zdaje się porzucać „Dobrą Nowinę” dla tzw. „dobrej zmiany”. Poszukiwanie sposobu ocalenia ponad tysiącletniej tradycji dla nowych czasów. Zaangażowany wyraz gniewu i rozczarowania” – Jarosław Gugała