Szczecin Widziany Zza Atlantyku

Aga i Adam Kowalscy to typowe rodzeństwo. Wśród pokrytych kurzem tysięcy szpargałów, pozostawionych na strychu przez dziadka, młodzi bohaterowie odnajdują tropy wielu niezwykłych historii, które zaproszą ich do prawdziwej podróży w czasie. W poszukiwaniach towarzyszyć im będzie niezwykły przewodnik. Część druga to fascynująca historia „Ucznia Polskiego” – pisma stworzonego właśnie przez nastolatków. Historia pokazująca, iż w każdej sytuacji można i należy dawać świadectwo niezgody na dziejące się wokół nas zło.

"Jak wiadomo, wszystko w życiu ma swoją cenę. Konsekwentna i stanowcza apolityczność w działaniach Krajowej Szkoły Administracji Publicznej pozwoliła przeprowadzić i rozwijać tę instytucję pod rządami trzynastu premierów bez zmiany pierwotnych założeń i celów. W dniu jubileuszu, w kwietniu 2006 roku, po raz pierwszy publicznie przyznałam, że „trudno jest być niczyją, ale jest to możliwe”. Po latach mam nadzieję, że uważny Czytelnik uwierzy, iż istotnie jest to możliwe i – co więcej – że właśnie ta prawda jest jedną z ważniejszych przyczyn spisania tej historii".

Profesor Maria Gintowt-Jankowicz - wybitna polska prawniczka, założycielka i dyrektor Krajowej Szkoły Administracji Publicznej w latach 1990-2006, sędzia Trybunału Konstytucyjnego w stanie spoczynku - napisała fascynującą książkę o niezwykłych latach budowania suwerennej i demokratycznej Polski, o trudnej misji stworzenia warunków kształcenia kadry profesjonalnych urzędników, a nade wszystko o kluczowym znaczeniu zachowania apolityczności w sprawowaniu jakiegokolwiek urzędu administracji państwowej, gdyż "w istocie jest to warunek sine qua non funkcjonowania służby cywilnej, sprzyjający sprawności demokratycznego państwa".

Atlas historii Polski to wyjątkowy zbiór map opisujących dzieje ziem polskich. Prezentują wysoki poziom kartografii i – niespotykany w innych wydawnictwach – zakres tematyczny. I nie chodzi tu tylko o przedział czasowy, od momentu pojawienia się człowieka, aż do wydarzeń zupełnie współczesnych, lecz także o poglądowe zestawienia całościowych procesów z ich poszczególnymi elementami. Przykładowo, obok mapy podziału politycznego Europy w 2. połowie XV w. umieszczono rozwój rosnącego w siłę Zakonu Krzyżackiego (na przestrzeni ponad 200 lat), a nieco dalej wojnę trzynastoletnią Polski z Zakonem i przebieg najważniejszej bitwy tego konfliktu. Lapidarny i celny historyczny komentarz (obejmujący przyczyny konfliktu, jego przebieg i skutki – nie tylko polityczne, ale także gospodarcze) wraz z rycinami, które mogłyby ilustrować wydawnictwa stricte albumowe, dopełniają całości tego dzieła. Takie całościowe ujęcie, z dopracowanymi szczegółami, to rozwiązanie przyjęte w całym atlasie. Sprzężenie siły i sprawności przekazu kartograficznego, z profesjonalnymi komentarzami historyków oraz starannie dobranymi rycinami – stanowi o wyjątkowości tej pozycji. Atlas prezentuje nie tylko wydarzenia i procesy polityczne (odmierzane wojnami, potyczkami, zmianami granic, wpływów i sojuszy), lecz także rozwój społeczny, kulturalny, ekonomiczny i religijny naszego kraju. Stale obecne są w nim wątki gospodarcze. Można go czytać na wiele sposobów i ciągle odkrywać nowe zależności.

Profesor Daniel Beauvois, historyk i polonista urodził się w 1938 roku. Jest emerytowanym profesorem Sorbony (Université Paris 1 Panthéon-Sorbonne), a od 1991 r. członkiem zagranicznym Polskiej Akademii Nauk.
Dorobek Autora ściśle wpisuje się w historiografię krajów, którymi się zajmował. W 1977 roku Jerzy Giedroyć zwrócił uwagę Czesława Miłosza na jego „naprawdę rewelacyjną książkę o uniwersytecie wileńskim”. Była to praca habilitacyjna Beauvois, która z powodu cenzury została wydana w Polsce dopiero w 1991 roku. Wznowiono ją w 2012 roku. Jest również znany jako autor trylogii o stosunkach polsko-ukraińsko-rosyjskich: Trójkąt ukraiński, która od 2005 do 2016 roku została wydana trzykrotnie. Po wydaniu pierwszej części tego tryptyku Józef Czapski napisał, że mógłby porównać wrażenie, jakie na nim wywarł „z wrażeniami wywołanymi lekturą Brzozowskiego w czasach mojej młodości”. Stefan Kieniewicz zaś określił ustalenia Beauvois mianem „naukowej sensacji”.
W swoich licznych artykułach Daniel Beauvois zabiera głos szczególnie w dyskusjach o kresach. W 2016 roku w liście do niego Olga Tokarczuk napisała: „Kolokwialnie mogłabym powiedzieć, że ozdrowieńczo przemeblowuje Pan polską głowę”. Uznanie to miało swoją cenę. Autor w swojej autobiografii nie kryje trudności, z jakimi spotykały się jego koncepcje i jakie przykrości przytrafiały mu się w świecie akademickim.
Niniejsza książka ukazuje niecodzienne koleje jego życia zawodowego i przywołuje ważne aspekty polsko-francuskich stosunków naukowych, a także bogate związki Autora z historykami Europy Środkowo-Wschodniej.
Daniel Beauvois został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.

Wydanie poszerzone do końca XX wieku ”Bezsprzecznie jest to nie tylko najlepsza książka o Polsce w języku angielskim, ale to właśnie ta książka o Polsce. Każdy, kto pisze o sprawach polskich – obecnych bądź historycznych – będzie musiał ją przeczytać. To dzieło mistrza.” „The New York Times Book Review” ”To dzieło jest doprawdy wspaniałe i bez wątpienia stanowi najlepsze dostępne wprowadzenie do nieprawdopodobnie zagmatwanej historii Polski. I nie chodzi tu tylko o jego zalety naukowe i badawczą dokładność ani o to, że książkę czyta się znakomicie dzięki niezwykle obrazowemu stylowi autora, trafnemu wyborowi źródeł historycznych... i ogromnemu poczuciu humoru. Najważniejsze, że profesor Davies zdołał zachować równowagę pomiędzy wyrozumiałością i obiektywnością, współczuciem i krytyką.” Stanisław Barańczak, „The New Republic” ”Ktokolwiek zechciałby zrozumieć to, co zdarzyło się w Polsce, musi wejść do owego ogromnego skarbca, jakim jest książka Daviesa. Dzieło niezwykle przystępne, wzbogacone odpowiednimi cytatami źródłowymi, dobrymi anegdotami i dużą ilością poezji...” „Sunday Times”

W najnowszej książce Andrzeja Szczerskiego omówione zostały cztery interpretacje nowoczesności, związane z konkretnymi okresami historycznymi: ostatnimi latami zaborów, niepodległością II Rzeczypospolitej, czasem PRL oraz odzyskaną po 1989 roku wolnością. Ich wyrazem są projekty w stylu zakopiańskim, inspiracje językiem esperanto, modernistyczna architektura i awangardowa sztuka dwudziestolecia, komentujące zimnowojenną rzeczywistość malarstwo lat 50. i 60., rozwój hoteli i ośrodków wypoczynkowych w latach 70., a także inspirowane modernizmem wzornictwo i sztuka ostatniego dwudziestolecia. Cztery nowoczesności to nowy, proponujący niestereotypową perspektywę głos w debacie o procesach modernizacyjnych w historii Polski. Zdaniem autora, kultura polska XX wieku potrafiła w oryginalny sposób postrzegać nowoczesne hasła, unikając naśladownictwa i wtórności. Nie warto więc przeciwstawiać „polskości” i „nowoczesności”, a „nowoczesność” należy uznać za integralną część polskiego dziedzictwa.