Tędy i owędy

ANONIMOWE WYZNANIA

– najpopularniejszy serwis w Polsce, w którym ludzie opisują anonimowo, a przez to bez ogródek, cenzury i wstydu swoje niesamowite historie. Miesięcznie odwiedza tę stronę blisko milion osób, generując ponad 17 milionów wejść!
Oto kilkaset najlepszych historii, które opublikowali w serwisie – historie spektakularnych wpadek, zaskakujących sukcesów, wstydliwych porażek czy prześmiesznych wydarzeń. Historii, którym udało się roześmiać, zadziwić, rozbawić i doprowadzić do łez setki tysięcy internautów.
A to wszystko w jednej książce, którą napisało życie.

ZAWIERA TAKŻE NIGDY
NIEOPUBLIKOWANE HISTORIE...

"Mam niewidomego brata. Ma 10 lat i najmocniej w świecie cieszy się, kiedy czytam mu... Anonimowe. Wspólnie śmiejemy się, a czasem wzruszamy przy wyznaniach. Potrafi cały dzień czekać z niecierpliwością na to, abym miała czas mu chwilkę poczytać.
Pozdrawiamy wszystkich Anonimowców, dajecie wiele szczęścia mnie i bratu i nieraz pouczacie swoimi mądrymi wyznaniami!

Jestem choleryczką. Kiedy się wkurzę uderzam pięściami bardzo mocno w jedną szafkę.
Kiedy mi przejdzie, głaszczę tą szafkę i przepraszam, że znowu ją biłam.

Wczoraj dowiedziałam się, że od 2 lat, w pracy, regularnie, czy to deszcz czy śnieg, lato czy zima, podlewam sztucznego kwiatka.

Przepraszam, wypadły Panu prezerwatywy - właśnie w ten sposób poznałam swojego męża. To by była prawie zwyczajna sytuacja w sklepie... tylko że to było w kościele.

Zenon Martyniuk uratował mi życie... - otwórz książkę i sprawdź jak to było."

Działalność Fundacji im. Stefana Kuryłowicza ma na celu wspieranie i promocję odważnej i odpowiedzialnej twórczości architektonicznej. Patron Fundacji, wierzył, że ład architektoniczno-urbanistyczny można osiągnąć dzięki mądrej współpracy profesjonalistów z różnych dziedzin.

Kąt widzenia to zapisy znakomitego krytyka literackiego i historyka literatury, które pochodzą głównie z jego autorskiej rubryki Notatki literackie prowadzonej na łamach miesięcznika „Odra”. Kilka z nich opublikowanych zostało w „Tygodniku Powszechnym”, „Kwartalniku Artystycznym” i „Nowych Książkach”, są tu także teksty dotąd niedrukowane. Jak możemy przeczytać w posłowiu do książki: „Nie jest to dziennik krytyka. Krytyk czyta systematycznie nowości, towarzyszy autorom, proponuje nowe kategoryzacje. Także kiedyś towarzyszyłem, ale autorzy, którym towarzyszyłem, poumierali albo się postarzeli. Dużo tu nekrologów. Ale są też poetyckie debiuty”. Ten niejednorodny gatunkowo zbiór tekstów z lat 2004–2015, na który złożyły się notatki, recenzje, wspomnienia, sylwetki oraz przypisy, układa się nie tylko w prywatną opowieść o samej literaturze, ale także o jej obecności w życiu publicznym i społecznym. Literacki świat oglądany jest tu nie tylko przez krytyka i wykładowcę akademickiego, ale także świadka historii i politycznych przemian. „Pisząc o książkach odnoszących się do tamtych czasów, o obrachunkach z okresem stalinowskim – pisałem o nich przed kilku laty jako o czymś w odczuciu społecznym jeszcze świeżym. Dziś czuję: to już tylko pamięć, tylko tradycja, wobec której mam pewną swobodę, która nie determinuje, ale żąda dokonywania wyborów”. Warto dodać, że najnowsza książka Jacka Łukasiewicza intryguje także stroną formalną, teksty, które porządkuje chronologia, układają się tu zarówno w rodzaj literackiego dziennika, jak i w krytyczną powieść.

Seria Jeden Esej prezentuje teksty współczesnych twórców, historyków, badaczy kultury. Jest głosem ludzi niepokornych, gotowych podważać utrwalone narracje i skostniałe schematy poznawcze. Każda książka z tej serii stanowi gest otwarcia, zaciekawienia drugim człowiekiem i gotowości na spotkanie.

Z okna widać to, co najbliższe. Gdy się jednak zmruży oczy, można dostrzec to, co uniwersalne, powszechne, wspólne. Widok z okna Jacka Kurka zachwyca krajobrazem śląskiej małej ojczyzny, zdumiewa kalejdoskopem postaci. Zachęca do literackich podróży, muzycznych wojaży, filozoficznych spacerów i wędrówek przez meandry pamięci. Osobista, lokalna perspektywa otwiera tu drogę do ogólnych refleksji i odczuć. By je odkryć, trzeba wyruszyć z ulicy, którą widać z okna.

Widok z okna to czterdzieści szkiców-felietonów – gęstych i treściwych – które powstawały na przestrzeni lat. I choć autor podejmuje w nich różne, na pozór bardzo odległe wątki, łączy je szacunek dla słowa, kultura pamięci i potrzeba wspólnoty. A także wyjątkowa sztuka nazywania rzeczy po imieniu.

Przez wiele lat czytałem „Hajduczanina” redagowanego przez Jacka Kurka i zasilanego jego artykułami, a lekturę katowickiego miesięcznika „Śląsk” zawsze zaczynałem od jego tekstów. Robiłem to z potrzeby serca, ale i umysłu, bo w twórczości chorzowskiego historyka pięknie i niezmiennie zharmonizowane są z sobą elementy uczuciowe i racjonalne, tworząc układ dialektycznie się dopełniający.

Ciesząc się z książkowego zbioru jego szkiców, z pełną odpowiedzialnością polecam go wszystkim, którym zależy na ciągłym poszerzaniu intelektualnych horyzontów i dla których w najwyższej cenie pozostają piękny język i głębia myśli.

prof. Jan Miodek


Jacek Kurek – Ślązak urodzony w Chorzowie, historyk-kulturoznawca, eseista, poeta, animator kultury, znawca muzyki i malarstwa, pedagog, wykładowca
uniwersytecki. Od 2016 roku związany z Muzeum w Chorzowie.

"Człowiek nie jest wolny od zawiści, bez względu na miejsce, czas i środowisko, w którym się znajduje" - otwarcie i bez ogródek pisze o. Zbigniew Frankowski w swej debiutanckiej książce pt. "Zawiść". Niezwykle szczegółowo analizuje każdy niemal aspekt tej emocji, starając się odpowiedzieć na wiele pytań z nią związanych: Jak często stykamy się z zawiścią? Czy jest konieczne przechodzenie przez przykry proces poznawania tej emocji? A może lepiej zdystansować się od niej w skuteczny sposób? Pełna przykładów z życia codziennego, książka o. Frankowskiego jest owocem jego długoletnich studiów nad tym zagadnieniem, wielogodzinnych spotkań z różnymi osobami i żywych dyskusji na temat zawiści, dlatego może być pomocna w radzeniu sobie z okolicznościami zawiści, które rzeczywiście bywają niezmiernie przykre, a czasami wręcz paraliżujące.