The Great Battles of All Time

Był początek stycznia 2022, gdy major Tomasz Budzyński, oficer ABW i były szef delegatury tej służby w Lublinie – jednej z największych delegatur ABW w Polsce – któremu podlegało kilkuset funkcjonariuszy służb specjalnych oraz cała agentura na styku Polski, Ukrainy i Białorusi – publicznie zapowiedział pełnoskalowy, datowany na koniec lutego, atak Rosji na Ukrainę. Wiedza ta stanowiła efekt systematycznych wyjazdów za wschodnią granicę Polski i była odbiciem wiedzy najwyższych rangą oficerów Służby Bezpieczeństwa Ukrainy (SBU) – kolegów majora ABW z czasów kierowania delegaturą w Lublinie – opierających swoje informacje nie tylko o źródła operacyjne, ale także o kontakty towarzyskie, biznesowe, a nawet rodzinne z odpowiednikami w Służbie Wywiadu Rosji, towarzyszami jeszcze z czasów ZSRR.
Ta z kolei sytuacja – jedna z wielu ilustrujących skalę zagmatwania za wschodnią flanką NATO, o której to skali opinia publiczna w Polsce i na świecie wie niewiele albo nic – niczym w soczewce pokazuje poziom komplikacji dramatu rozgrywającego się dziś na Ukrainie, gdzie Tomasz Budzyński spędził ostatni tydzień pokoju i pierwszy miesiąc wojny.
Historia, którą pokazujemy, jest nie tylko zapisem uzyskanej tam, wstrząsającej, wiedzy, ale także opartą o realne podstawy i absolutnie unikalne źródła – między innymi wywiadu brytyjskiego – próbą odpowiedzi na pytania dotąd bez odpowiedzi, jakie w obliczu niszczącej teraźniejszość i zmieniającej wyobrażenie o przyszłości wojny, zadajemy sobie wszyscy. Czy podzielimy los naszych sąsiadów? Czy Rosja dokona ataku nuklearnego na Polskę? Czy tragedia Ukrainy ma drugie dno? Co w historii o Polin i Niebiańskiej Jerozolimie jest prawdą i jak zakończy się wojna za naszą wschodnią granicą? Czy słowa amerykańskiego prezydenta Joe Bidena, że „jesteśmy w punkcie zwrotnym historii” a „świat nie będzie już jaki był”, to tylko retoryka, czy zapowiedź zmierzchu świata, jaki znamy? Jaką „grę” prowadzą Niemcy? Co nas czeka? Oto solidna dawka dyskomfortu – dla dobra Polski i milionów Polaków…

"Oparta o archiwalne dokumenty książka o działalności Polskiej Misji Wojskowej gen. Aleksandra Karnickiego w „białym” antybolszewickim ośrodku Antona Denikina w latach 1919 – 1920.

W przeciwieństwie do innych publikacji o tej tematyce, rzetelnie przedstawia kryteria nieprzypadkowego doboru oficerów, wchodzących w skład Polskiej Misji. Dokładnie opisuje jej funkcjonowanie w kwaterze głównej Sił Zbrojnych Południa Rosji w latach 1919 – 1920, a więc w samym środku trwania wojny polsko-bolszewickiej, na kilka miesięcy przed decydującą o losach tej batalii „Bitwą Warszawską” w sierpniu 1920 r.

Działalność Misji Wojskowej gen. Karnickiego przypadała na najważniejsze miesiące rosyjskiej wojny domowej. Ze wszystkich „białych” generałów, walczących na różnych frontach oddalonych od siebie o tysiące kilometrów, praktycznie tylko gen. Denikin, w którego żyłach płynęła polska krew, miał możliwość pokonania bolszewików i ocalenia Rosji od ideologii komunistycznej. Zadanie finansowane ze środków otrzymanych z Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych"

An account of two lives during the war in Ukraine: one Ukrainian, one Russian, by the internationally bestselling author of Heimat

Diaries of War is a magnificent feat of witness' Alison Bechdel

'Nora Krug's narrative can emotionally drain the reader, but the reader is unlikely to ever forget this book' Andrey Kurkov


Immediately following Russia's invasion of Ukraine in February 2022, Nora Krug connected with two anonymous subjects - 'K.', a Ukrainian journalist, and 'D.', a Russian artist - and began what would become a year of correspondence. Deeply moved by the rawness of their responses, she felt that through the personal accounts of these individuals who, directly and indirectly, experienced the war firsthand, she might be able to communicate something of the war and its human impact. Over the course of the next twelve months she communicated with each of them individually via phone chat, condensing their sometimes fluid, sometimes fragmentary answers into a consistent narrative and then created illustrations to go with each entry. The personal accounts contained in this book chronicle the first year of Russia's invasion of Ukraine in an intimate, epistolary format.

Diaries of War explores the personal, the political, conflict, family and daily life under war with immense skill, compassion and moving thoughtfulness. Through these two individuals we see the granular effects of war on two lives, but they are emblematic of millions. Diaries of War is a harrowing record of a heart-wrenching historical event that has devastated the world and continues to alter countless lives.

Historia Polski obfituje w mity i legendy. Niektóre kontrowersyjne, niektóre mniej, ale wszystkie mocno zakorzenione w powszechnej świadomości. Powtarzane dziesiątki i setki razy manipulacje, wyolbrzymienia a czasem nawet kłamstwa, niejednokrotnie motywowane walką polityczną i ideologiczną, przez lata przenikały do podręczników. Nadszedł czas, by się z nimi rozprawić. Sławomir Koper i Tymoteusz Pawłowski po raz kolejny przyglądają się największym mitom polskiej historiografii – tym razem związanym z wojną polsko-rosyjską i Bitwą Warszawską 1920 roku. Czy starcie pod Zadwórzem było polskimi Termopilami czy może raczej rzezią niewiniątek? Kto tak naprawdę był agresorem w trwającym przez trzy lata konflikcie? Czy Józef Piłsudski faktycznie planował podbić Ukrainę, Białoruś i Litwę? Kim byli w rzeczywistości generał Józef Haller i Roman Dmowski? I kto odpowiadał za zwycięstwo w Bitwie Warszawskiej? W niemal trzydziestu fascynujących esejach autorzy obnażają największe przekłamania dotyczące konfliktu, który tuż po zakończeniu I wojny światowej znów zagroził polskiej niepodległości.

Finalistka Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za rok 2022 Zdobywczyni Międzynarodowej Nagrody im. Witolda Pileckiego w kategorii nagroda specjalna dla korespondentów wojennych 2021 Finalistka Orwell Prize for Political Writing 2021 Finalistka Baillie Gifford Prize for Non-Fiction 2020 Książka Roku 2020 według „Timesa” i „Sunday Timesa” Gwałt – najbardziej przemilczana zbrodnia wojenna Christina Lamb, doświadczona korespondentka wojenna, oddaje głos kobietom z obszarów objętych konfliktami zbrojnymi. Wśród jej rozmówczyń są japońskie niewolnice seksualne (tzw. comfort women), kobiety bengalskiego pochodzenia (birangona) krzywdzone przez pakistańskich żołnierzy w 1971 roku w czasie wojny między Indiami, Pakistanem i Bangladeszem, Jezydki porywane i przetrzymywane wbrew swej woli przez członków ISIS, nigeryjskie uczennice uprowadzone przez Boko Haram, muzułmanki gwałcone przez bośniackich Serbów i kobiety z plemienia Tutsi krzywdzone przez Hutu w czasie ludobójstwa w Rwandzie. Lamb pokazuje, że przemoc seksualna stanowi uniwersalne narzędzie kontroli. Przedstawia gwałt nie jako „efekt uboczny” wojny, ale potężny instrument zniszczenia, równie skuteczny jak broń chemiczna. Służy on konkretnym celom: ma zmusić kobiety do uległości i upokorzyć je. Świadectwa bohaterek książki są wstrząsające – szczególnie w świetle obojętności światowej opinii publicznej na ich krzywdę. Bohaterki Lamb nie są ofiarami, ale ocalałymi. Mimo niewyobrażalnego bólu i cierpienia żyją i zmieniają świat – dając jednoznaczny sygnał do działania. Książka zawiera nowy rozdział poświęcony Ukrainie napisany w 2022 roku. „Kobieta idąca po wodę lub po drewno na opał jest w większym niebezpieczeństwie niż żołnierz na linii frontu” – Margot Wallström, Specjalna Przedstawicielka ONZ ds. Przemocy Seksualnej w Sytuacjach Konfliktu „Najmocniejsza i najbardziej niepokojąca książka, jaką kiedykolwiek czytałem”. Antony Beevor, autor Staliningradu „Gwałt jest jedną z najdłużej ignorowanych zbrodni wojennych. Książka Christiny Lamb pokazuje horrendalną skalę okrucieństwa i przemocy. Historie tych kobiet zmuszają jednocześnie do płaczu i krzyku wściekłości”. Amal Clooney, prawniczka, obrończyni praw człowieka „Okrucieństwo opisane w książce Nasze ciała, ich pole bitwy przeraża. I słusznie. Zmuszając nas do patrzenia, Lamb służy całemu społeczeństwu”. „The New York Times Book Review” „W czasach #MeToo nareszcie wierzy się kobietom. Robi to również Christina Lamb w swojej niezwykle ważnej i wstrząsającej książce”. „The Guardian” „Bohaterki Lamb nie są ofiarami, ale ocalałymi. Autorka wysłuchuje ich osobistych historii, nie zapominając ani na moment o szerszej perspektywie. (…) Książka Nasze ciała, ich pole bitwy rzuca światło na niezwykle istotny temat, którego ignorowanie przez tak długi czas jest haniebne”. „Booklist” „Znakomita książka. (…) Bolesna i absolutnie niezbędna. Ujawnia, w jaki sposób gwałt jest wykorzystywany w konfliktach zbrojnych, a także pokazuje ogromną skalę niesprawiedliwości, z jaką spotykają się na całym świecie ocalałe”. „Kirkus Reviews”

W pierwszych latach po II wojnie światowej zyskujące na popularności magazyny ilustrowane określały horyzont świadomości odbiorców w różnych miejscach globu. Fotoreporterzy, bohaterzy frontowi obserwowali świat podnoszący się z ruin i dręczony kolejnymi konfliktami, a ich fotografie, niekiedy wstrząsające, innym razem kojące, wykorzystywano w rozmaity sposób – niejednokrotnie odbiegający od autorskiej intencji. Język nowoczesnego fotoreportażu, kształtujący się przede wszystkim we Francji i Stanach Zjednoczonych w latach 40. i 50. XX wieku, służył umiejętnemu budowaniu narracji o narodowej i ponadnarodowej konsolidacji.
Kluczowym wydarzeniem dla zrozumienia tego fenomenu jest amerykańska wystawa "The Family of Man", „monumentalny esej fotograficzny” skomponowany z materiałów magazynów ilustrowanych, zwłaszcza „Life”. W latach 1955–1962 prezentowano ją w kilkudziesięciu krajach o rozmaitym statusie politycznym, w tym, w 1959 roku – w Polsce, gdzie witano ją z entuzjazmem, jako zwiastun ideowego rozprężenia, język fotografii humanistycznej był tu już zadomowiony i miał swoją ideową wymowę. Książka ma na celu uchwycenie fenomenu powojennego fotoreportażu jako języka opowiadania o świecie po katastrofie, trawionego niepokojem zimnej wojny, nieprzepracowaną traumą i obawą o jutro.

******

A Human Family. The Reception of the Exhibition "The Family of Man" in Poland and a Humanistic Photographic Paradigm

The author analyses the original project of the exhibition, its travels around the world and the specific character of its presentation in Poland, as well as the phenomenon of humanistic photo report seen as a visual language in transnational communication, characteristic of the modern thinking about the medium.