Więzień z Bastøy

„Herakles szalejący” inaczej „Herakles oszalały” to ateńska tragedia Eurypidesa, która została po raz pierwszy wykonana ok. 416 p.n.e. Podczas gdy Herakles przebywa w podziemiu, porywając Cerbera w ramach jednej ze swoich dwunastu prac, jego ojciec Amphitryon, żona Megara i dzieci są skazani na śmierć w Tebach przez Lycusa.

Makbet (ang. Macbeth) – tragedia Williama Shakespeare’a napisana około roku 1606, należy do najczęściej wystawianych i adaptowanych sztuk szekspirowskich, jest również najkrótszą tragedią jego autorstwa. Sztuka oparta została na przekazach historycznych dotyczących króla szkockiego Makbeta spisanych w kronice Raphaela Holinsheda (ok. 1570–1577), a pośrednio na kronice Historia gentis Scotorum (1527) Hectora Boece (która była źródłem dla Holinsheda). Sztuka jest archetypiczną opowieścią o niebezpieczeństwach związanych z żądzą władzy i zdradą przyjaciół. Obecny jest w niej wątek charakterystyczny dla średniowiecznego moralitetu: główny bohater ulega pokusie władzy, następuje jego stopniowy upadek moralny, aż do zbrodni, która pociąga za sobą kolejne, nie mija go jednak kara – traci wewnętrzny spokój i poczucie sensu życia. (Za Wikipedią).

Słuchowisko według sztuki St.I.Witkiewicza
Obsada:
Joanna Lissner
Stanisław Biczysko
Igor Chmielnik
Tomasz Ignaczak
Janusz Leśniewski
Janusz Łagodziński
Jerzy Mazur
Andrzej Szopa

O trudnych występach na scenie zwanej życiem.

Cykl trzech sztuk traktujący o spotkaniach – łatwiejszych i trudniejszych, dłuższych i krótszych. Bo przecież człowiek nieustannie się z kimś spotyka – najczęściej z innymi ludźmi, z bliskimi, z ich wyobrażeniami na jego temat, z oczekiwaniami i niespełnionymi ambicjami, z uczuciami i chęciami. Ale nieustannie musi się także mierzyć z samym sobą – ze sobą takim, jakim zawsze chciał być, i ze sobą takim, jakim jest, ze wszystkimi swoimi niedoskonałościami i życiowymi potknięciami. Bo życie to cykl spotkań. Które z nich jest najtrudniejsze? Bohaterowie tej książki – uwikłani w różne problemy i relacje, krytyczni wobec siebie oraz innych – cały czas poszukują odpowiedzi na to pytanie.

Publikacja zawiera 19 utworów wybitnego starożytnego greckiego dramaturga Eurypidesa (ur. ok. 480 p.n.e., zm. 406 p.n.e.). Są to: I. Tragedie niewieście: Alkestis. Medea. Hippolytos uwieńczony. Hekabe. Ifigenia w Aulidzie. Ifigenia w Tauryi. II. Tragedie wojenne i ateńskie. Heraklidzi. Andromache. Błagalnice. Ion. Trojanki. Fenicyanki. III. Tragedie ludzi zwyczajnych: Elektra. Helena. Cyklop. IV. Tragedie szału: Herakles Szalejący. Orestes. Bachantki. V. Dodatek: Rhesos.

Ten tzw. komediodramat to satyryczne odbicie w krzywym zwierciadle polskiej rzeczywistości minionych lat, ukazującej w knajackiej, dość frywolnej rozmowie dwóch typowych prostackich prowincjuszy, komentujących swe osobiste przeżycia, które w rzeczywistości są wplecionymi wątkami autobiograficznymi autora. Siermiężność, zaściankowość i dystans, jakie dzieliły nasz kraj od świata postępowej zachodniej cywilizacji, tak bliskiej, a jednocześnie tak odległej, wskutek zniewalającego totalitarnego systemu, charakteryzującego się głównie totalnym dziadostwem. Jedynym pocieszeniem w tej szarzyźnie życia, w otoczonym granicznymi zasiekami obozie – było to, że w naszym polskim „baraku” było trochę weselej.