Wychowanie fizyczne

Prof. Eugeniusz Piasecki jest jednym z pionierów wychowania fizycznego w Polsce a przede wszystkim prekursorem nauki o kulturze fizycznej.
Był lekarzem, pedagogiem i teoretykiem, Dyrektorem Studium Wychowania Fizycznego Uniwersytetu Poznańskiego oraz redaktorem czasopism naukowych. Popularyzował na terenie Polski idee skautingu i harcerstwa.
Jest patronem poznańskiej Akademii Wychowania Fizycznego.

„Dzieje wychowania fizycznego” prezentuje nam genezę wychowania fizycznego. Jest to jedno z najważniejszych dział prof. Piaseckiego, które pragniemy zaprezentować naszym Czytelnikom.

Książka wydana w ramach programu "Ochrona zabytków piśmiennictwa poświęconego kulturze fizycznej"

W Programie nauczania wychowania fizycznego dla branżowej szkoły I i II stopnia wraz z planami pracy i kryteriami oceniania pt. „Ruch – zdrowie dla każdego 4” uwidoczniona jest personalistyczna koncepcja wychowania oraz koncepcja sprawności fizycznej ukierunkowanej na zdrowie. Jego głównym założeniem jest wykształcenie u młodego człowieka postaw prosomatycznych i prospektywnych.
Program nauczania zawiera: charakterystykę programu, cele i treści kształcenia, warunki i sposób realizacji, ocenianie ucznia z wychowania fizycznego, ewaluację programu, pomiar sprawności fizycznej, plany pracy dla wszystkich klas, realizowane w formie zajęć klasowo-lekcyjnych oraz propozycje planów pracy w ujęciu fakultatywnym. Te ostatnie – w odpowiedzi na liczne prośby i sugestie wielu nauczycieli – zostały poszerzone o nowe treści programowe, często wykraczające poza podstawę programową.

W Programie nauczania wychowania fizycznego dla liceum i technikum „Ruch – zdrowie dla każdego 3” uwidoczniona jest personalistyczna koncepcja wychowania oraz koncepcja sprawności fizycznej ukierunkowanej na zdrowie. Jego głównym założeniem jest wykształcenie u młodego człowieka postaw prosomatycznych i prospektywnych.
Program nauczania zawiera: charakterystykę programu, cele i treści kształcenia, warunki i sposób realizacji, ocenianie ucznia z wychowania fizycznego, ewaluację programu, pomiar sprawności fizycznej, plany pracy dla wszystkich klas, realizowane w formie zajęć klasowo-lekcyjnych oraz propozycje planów pracy w ujęciu fakultatywnym. Te ostatnie – w odpowiedzi na liczne prośby i sugestie wielu nauczycieli – zostały poszerzone o nowe treści programowe, często wykraczające poza podstawę programową.

W publikacji czytelnik znajdzie najnowsze rozwiązania stosowane we współczesnej rozgrzewce i jej wpływ na wysiłek meczowy i treningowy. Uzyska także odpowiedzi na wiele kluczowych pytań, między innymi: jak osiągnąć próg psychomotoryczny zmęczenia, czy należy stosować ćwiczenia rozciągania statycznego w rozgrzewce przed meczem i treningiem, jak zapobiegać obniżeniu temperatury wewnątrzmięśniowej i pobudzenia ośrodkowego układu nerwowego po zakończeniu rozgrzewki, po rozegraniu pierwszej połowy meczu, także u zawodników rezerwowych, jak często i w jakich ilościach nawadniać organizm w rozgrzewce przedmeczowej, dlaczego należy stosować indywidualizację obciążeń fizycznych w rozgrzewce. Dodatkowo dowie się również, jak przełamywać barierę zmęczenia w mózgu podczas treningu.

To tylko nieliczne pytania, na które czytelnik może znaleźć odpowiedzi i zastosować je w praktyce sportowej. Proponowana pozycja wydawnicza powinna przełamać dotychczasowe stereotypy.

Publikacja jest adresowana do studentów kierunków wychowania fizycznego, sportu, fizjoterapii oraz trenerów i instruktorów. Z pewnością zainteresuje także lekarzy medycyny sportowej oraz osoby zajmujące się kontrolą obciążeń fizycznych i sterowaniem treningu.

Władysław Osmólski - lekarz i pułkownik Wojska Polskiego, teoretyk wychowania fizycznego. Działacz niepodległościowy, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W latach 1926–1929 był dowódcą Centralnej Wojskowej Szkoły Gimnastyki i Sportów w Poznaniu. Doprowadził do powstania Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego w Warszawie i w latach 1929–1931 był jego pierwszym dyrektorem i wykładowcą.

Pełnił różne funkcje w organizacjach i urzędach sportowych. W 1924 roku był kierownikiem polskiej reprezentacji narodowej na Igrzyskach Olimpijskich.

Propagował sport i wychowanie fizyczne zarówno w wojsku, jak i wśród młodzieży, uważając, że jest to środek o wielkim znaczeniu wychowawczym.

W drugiej części zbioru jego prac, pragniemy zaprezentować:
? Lekka Atletyka (1920)
? Zaniedbane Drogi Wychowawcze (1928)

Jest to książka jakiej obecnie brakuje na rynku, prezentuje bowiem sposób korygowania wad postawy ciała u kilkulatków. Wszelkie zajęcia usprawniania ruchowego dla paroletnich dzieci należy wszakże prowadzić w oparciu o gry i zabawy. Tymczasem dostępne publikacje zawierają jedynie ćwiczenia ścisłe. Owszem, czasem nadaje się im nazwy, aby upodobnić je do zabaw, ale nie wyposaża się ich w fabuły. Autor jednak nie skonstruował nowej metody prowadzenia zajęć. Wręcz przeciwnie – zastosował się jedynie do kanonów metodyki określających to, jak należy prowadzić zajęcia ruchowe dla kilkulatków. Dlatego właśnie każde z ćwiczeń wyposażył w fabułę. Wyeksponował w niej narrację wprowadzającą dziecko do realizowania zadania ruchowego i pogadankę końcową stanowiącą jego zwieńczenie.

Książkę przygotowano z myślą o studentach fizjoterapii, wychowania fizycznego oraz edukacji wczesnoszkolnej i przedszkolnej, którzy zamierzają w przyszłości prowadzić zajęcia korekcyjno-kompensacyjne adresowane do dzieci. Może być ona także przydatna praktykom wykonującym już ten zawód, którzy znajdą w nim przypomnienie i odzwierciedlenie uznanych zasad usprawniania ruchowego kilkulatków. Zaprezentowane w książce pomysły mogą także wykorzystać rodzice w trakcie domowych ćwiczeń z własnymi dziećmi.