Zakazana prawda

W czasach powszechnego społecznego cynizmu i silnego niepokoju międzynarodowego, potrzeba jasności co do podstawowych koncepcji politycznych nigdy nie była większa. Siły terroryzmu i fundamentalizmu zagrażają naszemu bezpieczeństwu, a reakcje rządów stanowią podstawowe zagrożenie dla wolności, demokracji i praw człowieka. Korupcja, propaganda i podejrzane układy polityczne wzbudzają publiczne oburzenie i pogłębiają polaryzację społeczeństwa, dodatkowo wzmacniane przez różne grupy nacisku i niezupełnie bezinteresowne środki masowego przekazu. W niniejszym przewodniku Ben Dupré rozjaśnia kluczowe polityczne idee, na których ignorowanie nie możemy sobie obecnie pozwolić.
„50 idei, które powinieneś znać” to seria książek wprowadzających w fascynujący świat pytań i zagadnień – tych trudnych oraz tych zupełnie podstawowych – które od dawna towarzyszą ludzkości w jej misji zrozumienia świata. Seria prezentuje najważniejsze teorie i idee głównych dziedzin wiedzy, stanowiąc świetny punkt wyjścia do dalszej nauki. Obowiązkowa lektura każdego początkującego erudyty!

Często, łatwo i powszechnie liberalizmem, liberałami, gospodarką liberalną straszy się dziś w Polsce dzieci i dorosłych, jak Babą Jagą i chorobą wstydliwą. Wiele gazet i czasopism, w tym tych określających się mianem prawicowych, pełnych jest niskiego lotu filipik skierowanych przeciwko liberalizmowi właśnie, odsądzanemu od czci i wiary, i oskarżanemu o doprowadzenie kraju na skraj upadku, a ludzi do biedy i głodowej śmierci. Czymże jednak jest liberalizm, jeśli nie afirmacją wolności człowieka? Czymże jest, jeśli nie afirmacją wolności rozumnej, korzystającej z doświadczeń przeszłości, nieskazującej na wyważanie dawno już otwartych drzwi lub proponującej skok w niebezpieczny społeczny eksperyment, nazywany postępem? Książkę Stanisława Michalkiewicza można nazwać po prostu elementarzem konserwatywnego liberała. Jest ona bowiem zwięzłym, atrakcyjnym co do formy i prostym co do treści, wykładem i przypomnieniem prawd podstawowych. Jest przywołaniem zdrowego rozsądku. Rozsądzeniem między liberalizmem prawdziwym, który nie wyrzeka się odpowiedzialności, a tym, którym posługują się rozmaici publicyści, by nim straszyć lub go ośmieszać…

Encyklopedia zbiera dotychczasową wiedzę historyków na temat najważniejszych organizacji, wydarzeń, ale także pojęć, które używamy, albo nie używamy ich właściwie, a które dotyczą szeroko pojętej historii obozu narodowego – mówi o najnowszej publikacji prof. Jan Żaryn, dyrektor IDMN.

„Encyklopedia ruchu narodowego” stanowi niezbędne dopełnienie ukazującego się równolegle nakładem IDMN „Słownika biograficznego polskiego ruchu narodowego” (t. 1–4, Warszawa 2020–2022). Założeniem redaktora odpowiedzialnego za „Encyklopedię ruchu narodowego”, dr. Krzysztofa Kawęckiego, jest przybliżenie czytelnikom historii ruchu narodowego w XIX i XX wieku przy pomocy obszernych haseł rzeczowych, napisanych przez wybitnych specjalistów.

Teksty dokumentów, które na ogół we fragmentach przedstawiamy w tej publikacji, ilustrują zarówno rozwój idei integracyjnej, jak i jej praktyczną realizację od początku XX wieku. Idee integracyjne, które zmaterializowały się w Europie dopiero po II wojnie światowej, mają długą historię. Średniowiecze, odrodzenie, oświecenie, XIX wiek, dwudziestolecie międzywojenne – w każdym z tych okresów pojawiały się koncepcje zjednoczenia Europy, stanowiące ważny wkład w rozwój myśli integracyjnej na kontynencie europejskim. [...] Teksty dokumentów, które na ogół we fragmentach przedstawiamy w tej publikacji, ilustrują zarówno rozwój idei integracyjnej, jak i jej praktyczną realizację od początku XX wieku.

Z książki, wydanej przez Fundację Hospicyjną, wyłania się wielobarwny obraz człowieka obdarzonego niezwykłym darem kontaktu z drugim człowiekiem. Obraz ten nakreślają po latach jego przyjaciele, rodzina, współpracownicy, współbracia zakonni. Jest to niezwykła opowieść o twórcy ruchu hospicyjnego, pallotynie ks. Eugeniuszu Dutkiewiczu. Ukazała się nieprzypadkowo właśnie teraz - pięć lat temu ks. Eugeniusz zmarł na skutek zawału serca. Pozostawił po sobie dzieło w postaci rzeszy ludzi, którzy odnaleźli swoje życiowe powołanie w pomocy pacjentom hospicyjnym.

Zawarte w książce refleksje dotyczą fenomenu Krakowa w ciągu ostatnich dwóch stuleci. Trwałość i siła stygmatu stołeczności Krakowa to intrygujący dla urbanologa przykład znaczenia dziedzictwa materialnego i niematerialnego jako czynnika rozwoju miasta. Tego niezwykłego zjawiska nie można oderwać od kontekstu politycznego. Relacja pomiędzy miastem a polityką to w przypadku Krakowa nie tylko funkcja polskiego losu! Kraków to także Europa Środka, w której przez dwieście ostatnich lat wiele razy zmieniały się granice i systemy polityczne.  Doświadczenie Krakowa przypomina, że miasto to proces długiego trwania, ale uświadamia też znaczenie dziedzictwa kulturowego, pamięci i tożsamości dla rozwoju. Pokazuje czytelnie, jak systemy polityczne i ideologie determinowały kształt procesów urbanizacyjnych.  W jakim więc stopniu polityka i systemy polityczne wpływają na kształt i znaczenia miasta – jako procesu, jako funkcji, jako idei, jako formy, jako zwierciadła cywilizacji? Co wynika z lekcji XX wieku, ale i z lekcji ostatniego ćwierćwiecza, gdy miasto przeżywa tak gwałtowną zmianę? Czy historia i pamięć są czynnikiem rozwoju, czy raczej balastem w procesie modernizacyjnej zmiany? Na te i inne nurtujące mnie pytania próbuję odpowiedzieć w artykułach poświęconych Mojemu Miastu.  (ze Wstępu Jacka Purchli)