Zamiast Edukacji Przymusowej. Apel O Przestrzeganie Praw Dziecka W Edukacji

W tomie analizie zostały poddane uwarunkowania efektywności krajowych i międzynarodowych systemów ochrony praw człowieka w odniesieniu do praw człowieka trzeciej generacji. Istotne miejsce zajmują w nim kwestie prawa do pokoju i nowych zagrożeń dla bezpieczeństwa, m.in. w kontekście konfliktu rosyjsko-ukraińskiego, a także roli Europejskich Sił Żandarmerii w ochronie praw człowieka. Liczne opracowania dotyczą prawa do demokracji, w tym elekcyjnej aksjologii w kontekście efektywności praw wyborczych czy też znaczenia uchwał Komisji Weneckiej dla wdrażania międzynarodowych demokratycznych standardów wyborczych, a także zagrożeń dla demokracji liberalnej w dobie współczesnej. Ważne opracowania dotyczą prawa do zdrowego środowiska, np. zagadnień kategoryzacji efektywności prawa człowieka do środowiska, ubóstwa energetycznego czy znaczenia gospodarki cyrkularnej dla ochrony środowiska. W obszarze zainteresowań badawczych znalazła się także instrumentalizacja uchodźców i azylu w UE.

Przygotowana monografia jest pracą zbiorową grona wielu autorów reprezentujących różne środowiska: naukowe, służb i organów państwowych, którzy opracowali kompendium wiedzy z zakresu handlu ludźmi w całym jego spektrum zjawiskowym.

Publikacja podejmująca całościowo problem międzynarodowej ochrony praw dziecka. Autorka prezentuje prawa i pozycję dziecka w historii, analizuje proces instytucjonalizacji ochrony praw dziecka, uwzględnia zagadnienie przemocy wobec dzieci oraz zjawisko dzieci ulicy. Omawia Konwencję Praw Dziecka, przybliża działalność instytucji działających na rzecz dzieci, ocenia ochronę praw dziecka w poszczególnych regionach świata.
Książka niezbędna dla wykładowców i studentów kierunków związanych z ochroną praw człowieka. Niezwykle przydatna dla pracowników instytucji i organizacji pozarządowych zajmujących ochroną praw dziecka na co dzień.

Podręcznik przedstawia najważniejsze problemy nauki o prawach człowieka. Obejmuje wstępne zagadnienia teoretyczne, informacje o istniejących systemach instytucjonalnych ochrony praw jednostki oraz omówienie treści poszczególnych praw, zwłaszcza praw osobistych i politycznych. Zawiera liczne odwołania do praktyki orzeczniczej organów wymiaru sprawiedliwości i Trybunału Konstytucyjnego, a także organów międzynarodowych, zwłaszcza Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Konstrukcja wykładu nawiązuje w dużym stopniu do systematyki Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Czwarte wydanie zostało zaktualizowane i poszerzone o nowe wątki. Przy doborze zagadnień szczegółowych i formy ich prezentacji autorzy wykorzystali doświadczenie dydaktyczne, zdobyte dzięki prowadzeniu zajęć nie tylko z zakresu praw człowieka, lecz także dyscyplin pokrewnych, przede wszystkim prawa konstytucyjnego. Podręcznik jest przeznaczony przede wszystkim dla studentów wydziałów prawa. Ze względu na przystępną formę wykładu może być wykorzystywany przez słuchaczy kierunków pokrewnych, takich jak: administracja, nauki polityczne, stosunki międzynarodowe, europeistyka i bezpieczeństwo wewnętrzne.

Od momentu podpisania w 1975 r. w Helsinkach Aktu końcowego Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie prawa człowieka nabierały coraz większego znaczenia w relacjach demokratycznych państw zachodnich z Warszawą. Stały się jednym z elementów zimnowojennej gry między dwiema stronami żelaznej kurtyny.
Czworo historyków z renomowanych polskich ośrodków akademickich, korzystając z do tej pory nieznanych, niedawno odtajnionych dokumentów przechowywanych w archiwach zagranicznych, opisuje, w jaki sposób rządy najważniejszych graczy zachodnich – Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Republiki Federalnej Niemiec, Francji, państw skandynawskich i Kanady – odnosiły się do kwestii przestrzegania praw człowieka w PRL i jak wpływało to na ich politykę zagraniczną wobec Polski. Przebadany okres obejmuje lata 1975–1981, a więc czas od podpisania aktu helsińskiego do wprowadzenia stanu wojennego w Polsce.
Druga połowa lat 70. była okresem wyjątkowo dobrych stosunków Warszawy z Zachodem. Rządy zachodnie podejmowały próby wprowadzenia w życie zapisów tzw. III koszyka, aby zwiększyć swobodę przemieszczania się i umożliwić łączenie się rodzin rozdzielonych granicami państwowymi. Dokonywały też oceny przestrzegania praw człowieka w Polsce. Autorzy przebadali dokumenty tworzone przez różne rządowe ośrodki analityczne, a także przyjrzeli się wpływowi opinii publicznej w państwach demokratycznych na politykę w kwestii praw człowieka. W książce przedstawiono stosunek poszczególnych państw do rozwoju polskiej opozycji politycznej, porównano podejście do dysydentów i polityki władz Polski Ludowej wobec nich. Zagadnienia te ukazano na szerszym tle rozważań nad prawami człowieka po konferencji w Helsinkach i w kontekście koncepcji wykorzystania konferencji przeglądowych KBWE w Belgradzie i Madrycie jako dodatkowych narzędzi nacisku na PRL. Dostęp do niedawno odtajnionych źródeł pozwolił na przebadanie również okresu działania „Solidarności”, której powstanie uznano na Zachodzie za przejaw poprawy sytuacji na polu praw człowieka, aż do momentu wprowadzenia 13 grudnia 1981 r. stanu wojennego, który zamykał okres lepszych relacji.

W latach dziewięćdziesiątych XX wieku świat nie radził sobie z reagowaniem na masowe naruszenia praw człowieka. Bierna lub nieudolna postawa państw i instytucji międzynarodowych wobec zbrodni w b. Jugosławii, Rwandzie czy Somalii stanowiły motywację do zmiany myślenia o istocie ochrony praw człowieka. Wyraził to wprost sekretarz generalny ONZ Kofi Annan na forum Komisji Praw Człowieka ONZ w 1998 r., mówiąc, że XXI wiek musi być wiekiem prewencji.
Książka stanowi analizę kompetencji, zdolności i zaangażowania państw i instytucji międzynarodowych na rzecz zapobiegania masowym naruszeniom praw człowieka. Przedstawia dostępne instrumenty: wczesne ostrzeganie i dyplomację prewencyjną oraz środki prawne, gospodarcze i wojskowe, wykorzystywane przez Organizację Narodów Zjednoczonych, organizacje regionalne, państwa i instytucje pozarządowe. Przykłady Czeczenii, Rwandy, Wybrzeża Kości Słoniowej i Libii pozwoliły na analizę wysiłków wspólnoty międzynarodowej w typowych sytuacjach, w których dochodzi do masowych naruszeń praw człowieka, związanych z dążeniami do samostanowienia, podziałami etnicznymi, walką o władzę i próbami obalenia dyktatury. Dowiodły one, że choć wspólnota międzynarodowa istotnie zwiększyła swoje zdolności w zakresie zapobiegania masowym naruszeniom praw człowieka, to jednak nie stworzyła spójnego i skutecznego systemu prewencji.

Praca podejmuje niezwykle ważne zagadnienia związane z zapobieganiem masowym naruszeniom praw człowieka, w tym najcięższym, takim jak ludobójstwo. Jest nie tylko kompetentnym przedstawieniem systemu zapobiegania masowym naruszeniom praw człowieka, ale również krytyczną oceną skuteczności zaangażowania państw i organizacji międzynarodowych. Autorka pokazuje jak często prawa człowieka składane są na ołtarzu Realpolitik. Do silnych stron należy przedstawienie czynników sprzyjających skuteczności organizacji międzynarodowych i państw w badanym obszarze. Książka zainteresować może nie tylko specjalistów, lecz także studentów.
z recenzji dr. hab. Lecha M. Nijakowskiego

Książka jest w wielu aspektach nowatorska i podejmuje problemy, wcześniej niebudzące zainteresowania badaczy. Autorka konsekwentnie buduje narrację podporządkowaną własnej koncepcji prezentacji tematu. Stawia bardzo istotne pytania. Na niektóre z nich znajduje odpowiedzi, na inne nie. Praca jest świetnie udokumentowana, świadcząca o znajomości najnowszych dokumentów i literatury przedmiotu.
z recenzji prof. dr hab. Grażyny Michałowskiej

Agnieszka Bieńczyk-Missala – doktor nauk humanistycznych w zakresie nauki o polityce, adiunkt w Instytucie Stosunków Międzynarodowych Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego, wicedyrektor ds. badań naukowych i współpracy z zagranicą (2008–2012), analityk w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych (2006–2008). Autorka publikacji z zakresu ochrony praw człowieka, międzynarodowego prawa humanitarnego i polityki zagranicznej RP, wieloletnia współautorka Rocznika Strategicznego.