Ziemniak - hodowla, odmiany, przechowywanie, przetwórstwo

Pola uprawne są siedliskami, które cechuje zarówno występowanie gatunków obcego pochodzenia, jak i znaczny udział gatunków rodzimych, co związane jest z siedliskami bezpośrednio sąsiadującymi z agrocenozami. Istotną rolę w procesie migracji i rozprzestrzeniania się propaguli odgrywają rzeki i ich doliny, stanowiąc dla gatunków roślin dogodną drogę migracji i zasiedlania nowych, sprzyjających im siedlisk. (Fragment Wstępu)

Kompendium wiedzy o glebie opracowane według najnowszych kryteriów stosowanych w Polsce i na świecie.

Nowoczesny, ogólnopolski podręcznik gleboznawstwa. Zaprezentowano w nim wiadomości dotyczące genezy, budowy morfologicznej, właściwości oraz klasyfikacji przyrodniczej i użytkowej gleb. Omówiono nowoczesną metodykę oznaczania najważniejszych parametrów glebowych. Książka jest bogato ilustrowana (m.in. są fotografie najważniejszych typów gleb Polski).

W publikacji przedstawiono nową klasyfikację uziarnienia mineralnych utworów glebowych, opracowaną przez PTG (2009), które nawiązują ściśle do podziałów na frakcje i grupy granulometryczne stosowane powszechnie w literaturze międzynarodowej. Zaprezentowano również nowe zasady klasyfikacji przyrodniczej gleb. Systematyka gleb Polski (SgP 2011) jest oparta na kryteriach najczęściej stosowanych w taksonomiach gleb o zasięgu światowym, zalecanych oraz wykorzystywanych w krajach Unii Europejskiej.

Książka jest przeznaczona dla studentów kierunków: rolniczych, przyrodniczych, inżynierii kształtowania środowiska, ochrony środowiska, biologii, geografii, geodezji, architektury krajobrazu w ramach studiów licencjackich, magisterskich i doktoranckich oraz dla pracowników naukowych wyższych uczelni i instytutów badawczych.

Praca o charakterze monografii zawiera opis hipoterapii oraz jej podstawowe założenia. Dokonano charakterystyki najważniejszych wskazań i przeciwwskazań do hipoterapii, a także wykorzystania jej w procesach rehabilitacji, resocjalizacji, leczeniu zaburzeń. Poruszono aspekt doboru zwierząt do przeprowadzania terapii, kryteria kwalifikujące ludzi do terapii z udziałem koni oraz kryteria prognozy rozwoju tejże zooterapii.

Podręcznik akademicki z zakresu gleboznawstwa omawiający podstawowe wiadomości z zakresu: powstawania gleb, morfologii i systematyki gleb, ochrony i degradacja gleb,klasyfikacji gleb i inne.

Oznaczanie w ślinie frakcji wolnego kortyzolu, której wartość jest wprost proporcjonalna do jego stężenia we krwi, umożliwia nieinwazyjną analizę stresu towarzyszącego koniom podczas startów w zawodach i próbach dzielności. Celem pracy było: 1) określenie stężenia kortyzolu w ślinie koni w zależności od sposobu użytkowania oraz wpływu wybranych czynników, 2) wskazanie grup koni charakteryzujących się granicznym spoczynkowym i powysiłkowym stężeniem kortyzolu w ślinie, 3) sklasyfikowanie sposobów użytkowania koni w zależności od występowania różnego rodzaju stresu, 4) analiza powiązania stężenia kortyzolu w ślinie z wynikami wartości użytkowej koni, 5) wyznaczenie korzystnych i niekorzystnych przedziałów wartości stężenia kortyzolu w ślinie jako wskaźnika wartości użytkowej koni, 6) próba wyznaczenia optymalnego terminu oceny stężenia kortyzolu w ślinie koni. Materiał badań stanowiły próbki śliny pobrane od 620 koni, które podzielono według następujących czynników: rodzaju użytkowania, sezonu badawczego, rasy, wieku, płci i maści. Próbki śliny pobierano pięciokrotnie (wieczorem, rano i po kolejnych etapach wysiłku). Do opracowania danych zastosowano wieloczynnikową analizę wariancji, test T-Tukeya oraz korelacje Pearsona. Badania przeprowadzono po raz pierwszy na tak licznym materiale. Wykazały one związek stężenia kortyzolu w ślinie ze sposobem użytkowania koni.
Metoda oceny poziomu kortyzolu w ślinie stosowana do prognozowania szans konia w trakcie rywalizacji może okazać się szczególnie przydatna w przypadku koni startujących w dyscyplinie skoki, we wszechstronnym konkursie konia wierzchowego i poddawanych wyścigowym próbom dzielności.

Różnorodność gatunkowa mięty, a także stosunkowo łatwa zdolność krzyżowania w obrębie gatunku, przyczyniły się do powstania wielu jej odmian botanicznych, regionalnych i uprawnych. W Polsce i w wielu regionach świata najbardziej popularna w uprawie jest mięta pieprzowa oraz jej odmiany. W większości krajów mięta pieprzowa stała się składnikiem lokalnej kuchni, wypierając częściowo rodzime gatunki.
Zmienność składu chemicznego, a co za tym idzie, także działania farmakologicznego surowców roślinnych jest uwarunkowana wieloma czynnikami, z których najistotniejszym jest czynnik biologiczny, zwany dojrzałością wegetacyjną roślin. Z danych zawartych w literaturze wynika, iż problemowi temu poświęcono wiele badań dotyczących surowców olejkowych, poświęconych zwłaszcza zmianom ilościowym olejku eterycznego w roślinach i ich organach w różnych okresach wegetacji oraz zmiennych warunkach uprawowych. Jednak żadna z dostępnych prac nie dotyczy zmienności składników kształtujących aktywność przeciwutleniającą surowców. Intensyfikacja prac nad roślinnymi substancjami biologicznie czynnymi, wpływającymi na prawidłowe funkcjonowanie organizmu ludzi i zwierząt, powoduje konieczność podejmowania badań mających na celu identyfikację tych substancji w różnych znanych gatunkach, również w gatunkach mięty cechujących się odmiennym aromatem.
Plantacje mięty pieprzowej zakładane są najczęściej z rozłogów, których reprodukcja staje się jednak kosztowna i coraz trudniejsza, zwłaszcza przy wieloletnim systemie użytkowania plantacji. Wydajność rozłogów zależy od wielu czynników. Ich jakość w dużym stopniu związana jest z wiekiem plantacji matecznej, sposobem użytkowania, a także sposobem zbioru ziela. Rozłogi jednoroczne są lepszym jakościowo materiałem rozmnożeniowym w porównaniu z rozłogami pozyskiwanymi z roślin matecznych dwuletnich i starszych. Z praktyki rolniczej i obserwacji własnych wynika, że ukorzenione rozłogi rzadko pozyskiwane są ze specjalnych plantacji – mateczników. Najczęściej pochodzą one z plantacji produkcyjnych, będących w różnym roku użytkowania i różnej kondycji.
Wzrastające zapotrzebowanie na ziele mięty i rosnące wymagania jakościowe w stosunku do surowca, a także wzrost świadomości konsumentów co do wpływu jakości żywności na stan zdrowia człowieka stymulują pojawianie się nowych produktów spożywczych wzbogaconych w naturalne składniki prozdrowotne. Wykazują one cechy żywności konwencjonalnej, jak i funkcjonalnej, mają również na celu obniżenie ryzyka powstania chorób cywilizacyjnych i dietozależnych, co wynika z obecności w nich składników bioaktywnych, korzystnie oddziałujących na organizm człowieka. Do takich składników zaliczane są m.in. oligosacharydy, witaminy, błonnik, fenolokwasy, flawonoidy, antocyjany, garbniki, olejki eteryczne i in.