7 Dni. Świat Andrzeja Turskiego

9:37 jest kameralną opowieścią o współczesnej Polsce i Polakach w obliczu wstrząsającej tragedii, jaka rozegrała się 10 kwietnia 2010 roku. To psychologiczny dramat społeczno-polityczny o przemianie, ogólnonarodowym przebudzeniu, kryzysie miłości oraz utraconych i wskrzeszanych wartościach.

Andrzej Wajda robił filmy, które były jego spojrzeniem na świat. To była perspektywa Polaka, który nie wstydzi się swojej polskości
O sile Wajdy i jego filmów mówią m.in.: Alicja Bachleda-Curuś, Agnieszka Grochowska. Agnieszka Holland, Isabelle Huppert, Krystyna Janda, Maria Janion. Hanna Krall, Roman Polański, Andrzej Seweryn, Rober Więckiewicz.
Album zawiera galerię zdjęć prezentującą ważne momenty z życia Andrzeja Wajdy a także Widmotekę - spis wybranych filmów niezrealizowanych.

„Cierniowa droga. Jak żołnierz wyklęty otrzymał uprawnienia kombatanta” stanowi opis starań autora o status kombatanta. Starania te podjął w roku 1999 jako były członek organizacji Czarni Skauci, która działała przeciw ustrojowi komunistycznemu.

„Historia żołnierzy wyklętych. Śmierć kapitana Piotra Przybylskiego. Śmierć Maryli Jareckiej” – autor opowiada o swoim stryju, kapitanie Piotrze Przybylskim, który po II wojnie światowej dostał się do aresztu NKWD i został zastrzelony podczas próby ucieczki. W dalszej zaś części wspomina o swojej kuzynce Maryli Jareckiej, która została prawdopodobnie zgwałcona przez żołnierzy radzieckich, po czym ślad po niej zaginął.

„Wspomnienia z zimowych wakacji” mają nieco odmienny charakter. Są to wspomnienia z dzieciństwa, z zimy 1951/52 roku, kiedy to autor jako nastolatek uczestniczył w polowaniu z nagonką zorganizowanym przez swojego ojca.

„Przygody lwowskiego złodzieja” nie stanowią wspomnień samego autora, ale opowieści, jakie usłyszał od towarzysza z celi, gdy odsiadywał wyrok polityczny. Składają się na nie dwie odrębne historie: o rabunku domu i oszukaniu paserki (sprzedaniu jej trefnego towaru).

Do rozwoju kultury europejskiej przyczyniło się wiele kobiet. Jeśli były wybitnymi poetkami, malarkami lub aktorkami, ich dorobek jest powszechnie znany. Mniej wiadomo o tych, które szeroko rozumianą działalność kulturalną organizowały, inicjując różne ambitne przedsięwzięcia, patronując im lub wspierając je fi nansowo. Wybitną przedstawicielką tej grupy była bohaterka niniejszej książki – hrabina Friederike von Reden. Ta niemiecka szlachcianka, wychowana w Ameryce Północnej, była od 1802 roku żoną pruskiego ministra Friedricha Wilhelma von Redena, zasłużonego dla rozwoju górnictwa i hutnictwa na Śląsku. Redenowie mieli posiadłość w Bukowcu w Kotlinie Jeleniogórskiej, gdzie powstał ogród krajobrazowy na wzór angielski, z gospodarstwem rolnym w stylu tzw. farmy ozdobnej. Szczególny urok tego miejsca sprawił, że nawet po śmierci hrabiego w 1815 roku przyjeżdżała tu chętnie arystokracja pruska, artyści i ludzie nauki. Wykorzystując walory krajobrazowe Bukowca, a także dobre kontakty z dworem pruskim, hrabina stworzyła w swoim majątku ważne centrum kulturalno-religijne. Do jej najbardziej spektakularnych działań należały: sprowadzenie kościoła Wang do Karpacza Górnego i koordynacja akcji osiedlania emigrantów religijnych z Tyrolu w Mysłakowicach i Sosnówce.

Dziennik Kazimierza Sokołowskiego to świadectwo czasów notowane przez dziewiętnastolatka, świadectwo jedyne w swoim rodzaju. W tym świadectwie znajdą dla siebie nestorzy wspomnienia tamtoczesnej obyczajowości, historycy - rzetelność fotografii osobistej zestawionej z faktografią historyczną. A młodzi, dla których te czasy są zbyt odległe? Młodzi zobaczą, jak kiedyś w domach polskich pojmowano znaczenie wyrazu Ojczyzna. Wyrazu Ojczyzna pisanego przez duże O i wymawianego z największym poszanowaniem. Tym, którzy urodzili się w Polsce wolnej, trudno będzie zrozumieć wiele spraw w Dzienniku, ale czy wobec tego nie powinni go przeczytać?

Every mother`s worst fear became Sharon Rocha`s reality. On Christmas Eve 2002, she received a phone call from her son-in-law saying that her daughter, Laci, was missing. In the hours, days, and eventually months that followed, Sharon struggled to avoid accepting what no parent should ever have to face: the certain knowledge that her child is never coming home. In For Laci, for the first time, Sharon tells us what is was like to live through the long night-mare and opens our hearts to the Laci she loved: the kindergarten artist, the tenth grader who cried on her mother`s lap after her first breakup, the young woman who planned her wedding with joyful enthusiasm.