Adam Mickiewicz odjeżdża na żółtym rowerze

Obszerny wybór, pierwsze w Polsce tłumaczenie dzienników przynosi niezwykle ciekawy obraz autora i jego związków z kulturą dziewiętnastowiecznej Europy. Andersen jawi się jako postać złożona, niejednoznaczna, której życie samo w sobie jest materiałem na barwną opowieść.

Wydana po raz pierwszy w 1933 roku Autobiografia Alice B. Toklas przyniosła Gertrude Stein natychmiastowy rozgłos i uczyniła z niej postać kultową. Autorka głosem swojej wieloletniej partnerki opowiada nie tylko o ich wspólnym życiu, ale też o zaprzyjaźnionych artystach, wśród których znajdowali się między innymi Pablo Picasso, Paul Cézanne, Guillaume Apollinaire i Francis Scott Fitzgerald. Książka – oprócz sławy – przysporzyła autorce również wielu wrogów. Nie wszyscy dawni znajomi przewijający się latami przez salon przy rue de Fleurus byli zadowoleni ze sposobu, w jaki ich przedstawiła. Niektórzy, jak choćby Henri Matisse czy Georges Braque, podpisali list otwarty – Świadectwo przeciw Gertrudzie Stein – wyrażając swoje oburzenie, a Ernest Hemingway, jeszcze do niedawna przynoszący mentorce wszystkie swoje teksty do oceny, stał się z dnia na dzień jej najzacieklejszym wrogiem i pozostał nim już do końca życia. Jednak bez względu na liczne kontrowersje – a może dzięki nim – Autobiografia odniosła ogromny sukces. Przepełniona zaskakującymi anegdotami opowieść to przede wszystkim wgląd w fascynujące życie paryskiej bohemy na początku XX wieku i bogata galeria literackich portretów artystów tamtego okresu, przedstawiająca ich jako ludzi z krwi i kości, a nie odległe i niedostępne pomniki.
Ta fascynująca książka została uznana przez Modern Library za jedną z 20 najważniejszych powieści XX wieku. Gertrude Stein – amerykańska pisarka żydowskiego pochodzenia, poetka, mecenaska i krytyczka sztuki. Miała wpływ na rozwój modernistycznej sztuki i literatury. Zyskała opinię najwybitniejszej emigrantki amerykańskiej w Paryżu i paryskiej legendy. W Polsce poza Autobiografią Alice B. Toklas ukazała się jej Autobiografia każdego z nas oraz Picasso. Większość życia spędziła we Francji. Zmarła w 1946 roku w Prowansji.

Jest to tłumaczenie z pierwszego wydania amerykańskiego w 1946 roku. Od tamtej pory rozeszła się w milionach egzemplarzy, w USA oraz Wielkiej Brytanii miała kilkanaście wznowień. Przetłumaczona została na ponad 20 języków, również na polski. Obecnie wydanie jest zupełnie nowym tłumaczeniem oryginalnego wydania. Autobiografia Jogina jest uważania za najbardziej inspirujące dzieło napisane przez wielkiego Jogina i zrealizowanego nauczyciela duchowego o historii swojego życia. Barwnie i ze szczegółami opisując okres wielu lat duchowego treningu u mistrza jogi Śri Jukteswara z Serampore w Bengalu, Jogananda odsłania fascynujący i mało znany obraz współczesnych Indii. Ponadto z naukową przejrzystością wyjaśnia subtelne, ale dające się określić prawa, dzięki którym jogini mogą czynić cuda oraz osiągnąć pełną samokontrolę.

Kira Banasińska z domu Ćwirko-Godycka (Witebsk 1899 – Hajdarabad 2002) była malarką,fotografką, zajmowała się filmem, projektowała i wytwarzała zabawki i pomoce szkolne.
Przeżyła długie, fascynujące, pełne niebezpieczeństw życie, rozpięte między Syberią wprzedrewolucyjnej i rewolucyjnej Rosji, Mandżurią, Japonią i Indiami, spędzając wodrodzonej Polsce zaledwie kilka lat. Jako żona polskiego konsula EugeniuszaBanasińskiego w Bombaju i przedstawicielka Czerwonego Krzyża odegrała wybitną rolę wniesieniu pomocy tysiącom polskich uchodźców, którzy przybyli ze Związku Radzieckiegodo Indii, w tym zwłaszcza dzieciom, organizując transporty z Aszchabadu do Bombaju.
Stąd jej Autobiografia jest jednym z ważniejszych świadectw polskich losów i historiiXX wieku. Jest też przyczynkiem do dziejów sztuki polskiej, przywołując mało znanefakty dotyczące wystaw Kiry w Polsce międzywojennej, recepcji jej twórczościmalarskiej i życia artystycznego.

Był wirtuozem pierwszych zdań – mówiono, że takiego stylisty Rosja nie znała od czasów Gogola. Był także mistrzem biograficznego zmyślenia – choć urodził się w kupieckiej rodzinie żydowskiej, stworzył sobie rewolucyjny życiorys pisarza sowieckiego. Publikował w kijowskiej, petersburskiej i odeskiej prasie, ale prawdziwą karierę zrobił, gdy zaczęto go drukować w Moskwie. W wieku trzydziestu dwóch lat znalazł się u szczytu sławy, lecz od tej pory jego gwiazda w ZSRR miała tylko blaknąć.

Talent Babla okazał się bezużyteczny w świecie komunizmu, którego kontury dziesięć lat po zwycięstwie rewolucji rysowały się coraz wyraźniej. Pisarz został – jak sam mówił – mistrzem w gatunku milczenia. Zapłacił za to życiem – 27 stycznia 1940 roku zamordowano go na polecenie Stalina. I choć Opowiadania odeskie czy Armia Konna weszły do światowego kanonu, on sam nie ma w Moskwie grobu, pomnika ani nawet tablicy pamiątkowej.

Aleksander Kaczorowski zmierzył się z trudnym zadaniem – jak opisać losy prozaika, który w opowieści o swoim życiu nieustannie meandrował między prawdą a fikcją? Wielu faktów z życiorysu Babla nie udało się ustalić, a on sam zacierał ślady. Był też pełen sprzeczności – chciał być pisarzem sowieckim i mieszkać we Francji, być i zarazem nie być czekistą i intelektualistą, Żydem i budionnowcem, kosmopolitą i człowiekiem radzieckim. W literaturę wierzył jednak do końca.

Johann Wolfgang von Goethe was the world's most celebrated poet, novelist, critic and thinker and this is the best way of knowing him. Today his name is echoed as that of a 'great man' alongside Plato, Montaigne and Shakespeare.

This book covers the last nine years of his life, partially spent having conversations with the young Johann Eckermann, who was thirty-one to Goethe's seventy-four, and who dedicated this time to recording Goethe's thoughts, ideas, observations and witticisms. The result is Conversations with Goethe, the most direct glimpse into the Great Man's mind, revealing a gentler, more human side to him, as well as his thoughts on art, science, poetry, philosophy and the minutiae of life.