Album dla dzieci na fortepian

Niniejsza publikacja to pierwsze ilustrowane wydanie nutowe od czasu odzyskania niepodległości Ukrainy, które wprowadza dzieci w magiczny świat dźwięków i zapoznaje je z najlepszymi światowymi wzorcami muzyki fortepianowej dla początkujących. Książka zawiera utwory kompozytorów klasyków oraz kompozytorów ukraińskich XX i XXI wieku. Utwory są ułożone zgodnie z rozwojem umiejętności muzycznych dziecka. Publikacja obejmuje pierwsze dwa lata nauki gry na fortepianie, a równocześnie jest w pewnym stopniu uniwersalna, ponieważ przeznaczono ją dla wszystkich dzieci, niezależnie od ich zdolności. Zabawowy charakter książki pomaga zdobyć umiejętności niezbędne dla rozwoju zarówno przyszłego profesjonalisty, jak i słuchacza – amatora sztuki muzycznej.

Friederike Müller – jedna z ulubionych i najbardziej utalentowanych uczennic Chopina – w 231 listach pisanych do mieszkających w Wiedniu ciotek relacjonuje szczegółowo swój pobyt w Paryżu. Opowiada (niekiedy w sposób bardzo krytyczny) o artystach, koncertach, fortepianach i nowościach muzycznych, szkicując w ten sposób przepojony młodzieńczym dowcipem i temperamentem, niezwykle żywy obraz paryskiego życia muzycznego i towarzyskiego we wczesnych latach 40. XIX wieku. Przede wszystkim jednak ze szczegółami i obrazowo opisuje niemal każdą z około 170 swych lekcji z Chopinem i przytacza dosłownie wiele odbytych z nim rozmów. Na tym właśnie polega niezwykłość tego materiału: nie jest to bowiem, jak zazwyczaj w przypadku świadectw innych uczniów, relacja powstała po upływie długiego czasu, często na podstawie przedstawionych w lepszym świetle wspomnień, lecz oddająca bezpośrednie, świeże i nieupiększone przeżycia.

Książka Aleksandry Reimann-Czajkowskiej ukazuje szerokie spektrum poetyk i praktyk intermedialnych, dzięki którym dzieła i zjawiska muzyczne przenoszone są do literatury i filmu. Percepcja tych niecodziennych utworów wymaga subtelnego zmysłu estetycznego, ten zaś nie może się wyostrzyć bez udziału intelektu, dokonującego analizy w obszarze pośrednim między sztukami. Autorka przeprowadza nas przez labirynt nieoczywistości, uwypuklając nie tylko czysto estetyczny wymiar interpretowanych dzieł (oraz specyficzny humor, którego źródłem jest niewspółmierność mediów artystycznych), ale także ukrytą pod tą ludyczną powierzchnią egzystencjalną powagę.

dr hab. Marcin Trzęsiok, prof. AM

''Najpiękniejszy Chopin'' jest zbiorem 24 najpopularniejszych utworów z edycji ''Dzieł Wszystkich'', które ukazały się pod redakcją I. J. Paderewskiego, L. Bronarskiego i J. Turczyńskiego. Wydanie zawiera najpiękniejsze walce, etiudy, preludia, polonezy i mazurki naszego kompozytora. Celem edycji jest rozpowszechnienie muzyki Chopina w najszerszych kręgach młodych wirtuozów, zarówno profesjonalistów, jak i amatorów.

Utwory w publikacji:

Chopin Fryderyk
Etiuda a-moll op. 10 nr 2

Chopin Fryderyk
Etiuda As-dur op. 25 nr 1

Chopin Fryderyk
Mazurek a-moll op. 67 nr 4

Chopin Fryderyk
Mazurek a-moll op. 68 nr 2

Chopin Fryderyk
Mazurek B-dur op. 7 nr 1

Chopin Fryderyk
Mazurek cis-moll op. 6 nr 2

Chopin Fryderyk
Mazurek F-dur op. 68 nr 3

Chopin Fryderyk
Mazurek f-moll op. 68 nr 4

Chopin Fryderyk
Mazurek g-moll op. 24 nr 1

Chopin Fryderyk
Nokturn e-moll op. 72 nr 1

Chopin Fryderyk
Nokturn Es-dur op. 9 nr 2

Chopin Fryderyk
Polonez c-moll op. 40 nr 2

Chopin Fryderyk
Polonez cis-moll op. 26 nr 1

Chopin Fryderyk
Preludium A-dur op. 28 nr 7

Chopin Fryderyk
Preludium As-dur op. 28 nr 17

Chopin Fryderyk
Preludium c-moll op. 28 nr 20

Chopin Fryderyk
Preludium Des-dur op. 28 nr 15

Chopin Fryderyk
Preludium e-moll op. 28 nr 4

Chopin Fryderyk
Preludium h-moll op. 28 nr 6

Chopin Fryderyk
Walc cis-moll op. 64 nr 2

Chopin Fryderyk
Walc Des-dur op. 64 nr 1

Chopin Fryderyk
Walc e-moll posth.

Chopin Fryderyk
Walc Es-dur posth.

Chopin Fryderyk
Walc h-moll op. 69 nr 2

Utwory zawarte w niniejszym zbiorze to jedne z najbardziej efektownych i pięknych sporód kompozycji na skrzypce i fortepian Henryka Wieniawskiego (jedynie Trzy kaprysy pochodzące z op. 10 i 18 z partią fortepianową zaaranżowaną przez Z. Jahnkego w oryginale przeznaczone są na skrzypce solo lub solo z towarzyszeniem drugich skrzypiec). Zbiór składa się z 12 kompozycji Henryka Wieniawskiego m.in. takich jak: ''Kujawiak a-moll'', ''Polonaise brillante D-dur'', ''Souvenir de Moscou'' i ''Gigue''.

Utwory w publikacji:

Wieniawski Henryk
Chanson polonaise [Pieśń polska] g-moll op. 12 nr 2

Wieniawski Henryk
Gigue op. 23

Wieniawski Henryk
Kujawiak a-moll op. 3 nr 2

Wieniawski Henryk
La Champetre [Sielanka] D-dur op. 12 nr 1

Wieniawski Henryk
Le Chant du Bivouac z op. 10

Wieniawski Henryk
Le Ménétrier [Dudziarz] D-dur op. 19 nr 2

Wieniawski Henryk
Le Vélocité z op. 10

Wieniawski Henryk
Legenda op. 17

Wieniawski Henryk
Obertas G-dur op. 19 nr 1

Wieniawski Henryk
Polonaise brillante D-dur op. 4

Wieniawski Henryk
Prélude z op. 18

Wieniawski Henryk
Souvenir de Moscou op. 6

W tomie 2 Pism Karola Szymanowskiego zgromadzone zostały i podane po raz pierwszy do druku teksty powstałe z pobudek literackich.
Obok 14 samoistnych tekstów znajduje się wiele luźnych szkiców, fragmentów, zapisków, myśli i aforyzmów. Cześć zasadniczą stanowią odnalezione obszerne fragmenty zaginionej powieści „Efebos”, obok nich wstęp do nie napisanego pamiętnika, diariusz pierwszej podróży do Afryki, fragmenty libretta i szkice sceniczne. Dopełnienie prozy literackiej stanowi ponad 30 wierszy.
Zebrała i opracowała Teresa Chylińska


„…Co nam mówi Szymanowski-literat? Z czego się spowiada, o czym marzy?
Aby te ułomki zrozumieć, musimy pamiętać o modernistycznym zmartwychwstaniu Dionizosa. Szymanowski nie jest szczególnie oryginalny, trzyma się motywów obiegowych. Mówi jednak czuć to od razu! O doświadczeniach najbardziej własnych. Zwłaszcza we fragmentach i brulionach wypowiada swe myśli, marzenia, przekonania najwyraźniej, najostrzej. Czy najpełniej, najprawdziwiej? Wolno wątpić, bo najpełniejsza, najprawdziwsza była muzyka.
Pisma literackie Szymanowskiego są czymś, co on sam musiał sobie powiedzieć, ale czego nie mógł i nie chciał powiedzieć ludziom. Więcej: co nie mogło zostać artystycznie uchwycone w literaturze, ale musiało zostać sobie przez artystę uświadomione, aby wypowiedział się potem muzycznie”.

Ze wstępu Jana Błońskiego