Antoniusz i Kleopatra

"Nie potrafię wytłumaczyć mojej nostalgii. Sądzę, że większość emigrantów, którzy opuścili swą ojczyznę jako dorośli ludzie i wyjechali w świat, aby szukać lepszego życia, w miarę upływu czasu zaczynają tęsknić za rodzinną ziemią. Noszą w sercach zbyt wiele wspomnień i zdają sobie sprawę, że na obczyźnie nigdy nie będą u siebie. W pewnym sensie to brzmi banalnie, ale tak właśnie jest.(...) Nawet nie masz pojęcia, jak bardzo bym chciała pospacerować ulicami Kalisza, pójść do parku, odwiedzić znajome miejsca i słyszeć dookoła siebie polski język. Wiele razy zadawałam sobie pytanie, czy warto było wyjeżdżać?"
Na kartach powieści "A & S" Krzysztof Spadło snuje historię o losach bohaterki, która jest znana miłośnikom więziennej epopei "Skazaniec". Autor zabiera czytelników w podróż, wiodącą przez gąszcz ludzkich emocji i uczuć. W dobitny sposób przedstawia również zmagania i trudy emigracyjnej egzystencji oraz rodzinne relacje, które czasami bywają bardzo skomplikowane.
"A & S" to pełna wzruszeń opowieść. Lektura momentami chwyta za serce i zmusza odbiorcę do głębszych refleksji nad sensem życia, które nieuchronnie zmierza w ramiona śmierci.

Bachantki lub Bakchantki – ostatnia z tragedii Eurypidesa (406 p.n.e.), wystawiona podczas agonu roku 405 p.n.e., krótko po śmierci autora. Utwór jest adaptacją bachicznego mitu o początkach kultu Dionizosa oraz opozycji i kontrowersjach, jakie wśród co bardziej konserwatywnych mieszkańców Hellady wywoływały żywiołowe praktyki jego zwolenników. Utwór przedstawia dramatyczne dzieje króla Teb Penteusza, który swój sprzeciw wobec nowych, burzących stary porządek praktyk, przypłacił życiem. Wątek, wykorzystany już wcześniej przez Ajschylosa (Pentheus), wzbogacony został o element zemsty Dionizosa na siostrach swojej tragicznie zmarłej matki, publicznie podających w wątpliwość fakt jego boskości. (Za Wikipedią).

Historie, opowiadające przeżycia, związane z pracą jako opiekunka nad osobami w różnym wieku i w różnych warunkach. Autorka zmuszona sytuacją życiową, szukająca pracy wszędzie, gdzie się dało, by zdobyć środki na życie, trafiła do domu opieki nad dziećmi w charakterze pokojowej, czyli pani od sprzątania. Praca podobna do tej, jaką wykonują salowe w szpitalach – czyli ciężka, niewdzięczna i nigdy się nie kończąca. Potem trafia jej się opieka nad osobami starszymi i chorymi.
We wszystkich wypadkach piętnuje nieludzkie traktowanie upośledzonych i chorych ludzi. Dziwi się znieczulicy i nie może przejść obojętnie obok nieszczęścia każdego z nich. Wiadomo, że ludzie chorzy czy upośledzeni są trudnymi w kontaktach, ale autorka niniejszego woluminu cierpiąc własne niedogodności fizyczne i miewając nader rozliczne chwile zwątpienia, nie podawała się, walczyła o zachowanie posady, angażując się też za każdym razem emocjonalnie w pomoc potrzebującym.
Opisy są tu bardzo realistyczne. Niejednemu czytelnikowi urośnie w gardle twarda gula niechęci lub współczucia, ale dobrze, że powstała ta książka. Jest niewielka objętościowo, ale podejmuje temat, który dotyka prawie każdego z nas. Borykamy się z niedołężnością naszych bliskich i czasami tak bardzo odsuwamy od siebie ten obowiązek zwyczajnie bycia w pobliżu takiej osoby. Tu możemy dowiedzieć się, jak to jest odbierane przez te wyrzucone na margines społeczny osoby potrzebujące i przez postronne, nie związane z nimi więzami rodzinnymi opiekunki, zarabiające w ten sposób na życie.

„Prometeusz w okowach”, także „Prometeusz skowany” – tragedia Ajschylosa, jedyna zachowana część trylogii opowiadającej mit o Prometeuszu. „Prometeusz w okowach” stanowi środkową część trylogii, w skład której wchodziły również niezachowane do dzisiejszych czasów tragedie ‘Prometeusz niosący ogień’ i ‘Prometeusz wyzwolony’. „Persowie” są apoteozą potęgi Aten i całej cywilizacji greckiej. Ajschylos żałuje Persów, ale pokazuje, że sami byli winni straszliwej porażki, gdyż odważyli się na wojnę z Grekami. Ukazuje też wyższość demokracji na tyranią, snując piękny obraz wolnych Ateńczyków z własnej woli stających do walki w obronie swoich praw. „Siedmiu przeciw Tebom” – w mitologii greckiej wyprawa siedmiu wodzów w obronie praw do tronu Polinika, który walczył ze swoim bratem Eteoklesem. W wyprawie uczestniczyli: Adrastos – król Argos, wróżbita Amfiaraos, Hippomedon, Kapaneus, Partenopajos, Polinik, Tydeus. Każdy z nich oblegał jedną z siedmiu bram Teb. Wróżbita Tejrezjasz przepowiedział Tebańczykom zwycięstwo nad najeźdźcami pod warunkiem, że jeden z rodu Spartów dobrowolnie poniesie śmierć. „Błagalnice” to tragedia z mitologicznego cyklu Argos . Do Argos przybywa pięćdziesiąt sióstr Danaid, uciekając przed zmuszającymi je do małżeństwa kuzynami, Egipcjanami, prosząc o schronienie miejscowego króla Pelasgusa.

Uzależniony tkwi w kręgu nienasycenia jak Uroboros

Kiedyś Paweł marzył o rysowaniu komiksów, karierze grafika, miał pomysł na życie i mnóstwo planów. Dziś dobiega trzydziestki, wynajmuje pokój w mieszkaniu studenckim i nie potrafi znaleźć stałej pracy. Całą swoją energię przeznacza na poszukiwanie erotycznych doznań oferowanych przez wirtualny świat. Tkwiąc w silnym uzależnieniu od masturbacji, Paweł nie zauważa, jak zmarnowane przez niego dni zamieniają się w tygodnie, miesiące i lata. Dawne aspiracje straciły na znaczeniu, a kolejne próby walki z nałogiem za każdym razem kończą się porażką oraz gorączkowym poszukiwaniem seksualnego spełnienia.

„Uroboros, czyli reportaż onanisty” to dramat przepełniony bólem i żalem do samego siebie. Zapis podróży w głąb świadomości rozdartego wewnętrznie człowieka, a zarazem ważny głos w dyskusji na temat przemian cywilizacyjnych i kulturowych w scyfryzowanym świecie.

Trzy głębokie wdechy i kilka złych myśli później wracam do Micha, zmęczenie przygniata mnie do podłogi; ta kawa nic nie dała. Marzę o tym, by wrócić do domu i położyć się w łóżku.
Zapominam o śnie, zapominam o zmęczeniu, bólu, o tym, że nie cierpię swojej pracy, że zaprzepaściłem studia i okłamuję rodziców, mówiąc im, że nadal studiuję, choć swoją edukację zakończyłem pięć lat temu. Zapominam o tym, że ostatnie święta wytrzymałem w domu rodzinnym tylko przez kilka godzin. Zapominam o moich współlokatorach. Świat przestaje dla mnie istnieć. Nie ma świata. Jest nagroda.

Trzy kobiety: Virginia Woolf, Sylvia Plath i… Ivana Trump, nieoczekiwanie spotykają się w zaświatach. Zawieszone między swoim niedawnym życiem a wiecznością, zawzięcie dyskutują, kłócą się, snują wspomnienia i odgrywają rozmaite role – nie przypadkiem głównie męskie! Słowo „rola” ma tu zresztą kluczowe znaczenie, bo życiorysy bohaterek pokazują, jak trudnym zadaniem jest wejście w przydzielony odgórnie kostium: kobiety, matki, żony, pani domu czy po prostu efektownej błyskotki.
„Wady snu” to komiczno-tragiczne studium odwiecznego konfliktu między życiem a literaturą, między własnym „ja” a etykietkami przylepianymi przez innych, wreszcie między marzeniem o wolności, jaką daje twórczość, a kieratem codziennych obowiązków. Sztuka Radki Denemarkovej, z sukcesem wystawiana w praskim teatrze „Na zábradlí”, zaskakuje w każdej scenie lekko surrealną atmosferą, subtelnymi nawiązaniami do literatury i współczesnej pop-kultury oraz niebanalnym poczuciem humoru.