Autodestruktywność dzieci i młodzieży

This book is dedicated to all scholars from all over the world that choose very difficult profession and struggle nowadays with "publish and perish" academic culture. The empirical study presented in the book focuses on academic teacher stress. We applied qualitative research design to identify stressors experienced by scholars employed at Polish universities. These stressors referred to such main categories, as: teaching, workplace, research, pressures, conflicts and collaboration. The academic collaboration was found as highly stressful factor due to a variety of reasons, however networking appears to be a leverage to academic career, especially while confronted with recently observable strong pressure to publish in top-tier journals. This book emphasizes the complexity of academic stress and networking and suggests facilitating these aspects in policy making in higher education.

"Książka wnosi wiedzę i wskazania praktyczne do zajmowania się dziećmi z zaburzeniami zachowania, a ponadto wskazuje, że opisane procedury postępowania terapeutycznego są w zasadzie skuteczne niezależnie od rodzaju zaburzenia […]dostarcza nauczycielom, pedagogom specjalnym i rodzicom wiedzy teoretycznej oraz konkretnego narzędzia do skutecznego przeciwdziałania trudnym zachowaniom dzieci w domu i w szkole".
Z recenzji prof. zw. dr hab. Marty Bogdanowicz

"Dawno nie czytałem tak dobrze napisanej, interesującej i ważnej praktycznie książki. Przeczytałem ją nieomal jednym tchem [...] Z książki tej skorzystają wszyscy zajmujący się edukacją dzieci i młodzieży".
Z recenzji prof. dr hab. Pawła Ostaszewskiego

Jedenastolatka z Jemenu zbuntowała się przeciwko okrutnej tradycji.

„Zniszczyliście moje marzenia. Jeśli zmusicie mnie do małżeństwa, zabiję się!”

Rodzice chcieli wydać ją za mąż. Uciekła. Nagrała film z apelem o pomoc i wstawiła na YouTube. Obejrzały go miliony ludzi na całym świecie…
Nada ma jedenaście lat. Mieszka w małej wiosce w Jemenie. Jak inne dzieci chodzi do szkoły, bawi się, pomaga w domu. Pewnego dnia rodzice postanawiają wydać ją za mąż...
Dla dziewczynki to koniec wszystkiego. Dobrze pamięta, jak jej zmuszona do małżeństwa siostra podpaliła się, usiłując popełnić samobójstwo.
Jak jej młoda ciotka omal nie umarła, katowana przez męża.
Nada nie zamierza dać się skazać na życie w niewoli, przemoc i gwałt. Ucieka z domu. Wuj pomaga jej nagrać apel – oskarżenie okrutnej plemiennej tradycji. Film umieszczony na YouTube przyciąga uwagę międzynarodowych mediów i organizacji broniących praw człowieka.

Książka zawiera 99 labiryntów uporządkowanych według stopnia trudności. Labirynty są znakomite dla zabicia czasu i relaksu. Pokazują, że dążąc do celu wystarczająco długo i ucząc się na własnych błędach, zawsze jesteśmy w stanie znaleźć jakieś wyjście z trudnej sytuacji. Ponadto przy którymś labiryncie, zauważymy, że zawsze są przynajmniej dwie drogi, które prowadzą do celu. Trzeba je sobie tylko uświadomić.

W prezentowanej publikacji została przedstawiona analiza różnych form przemocy wobec dzieci w szpitalach, instytucjach związanych z edukacją (szkoły) i placówkach opiekuńczo-wychowawczych (domy dziecka). Autorki odnoszą się do sytuacji związanej z COVID-19, pokazują, że koronawirus wywołuje problemy nie tylko natury zdrowotnej, ale również dotyka instytucje i wpływa na rozwój nowych form przemocy.

Mocną stroną książki jest analiza/interpretacja przepisów prawnych i orzecznictwa sądowego w zakresie ochrony dzieci przed przemocą ze strony instytucji oraz wykorzystanie metody socjologicznej do badania świadomości społecznej na temat przemocy instytucjonalnej.

Książka może pełnić funkcję poradnika skierowanego do pedagogów, nauczycieli, dyrektorów placówek oświatowych, pracowników socjalnych, studentów nauk społecznych, kuratorów sądowych, lekarzy.

Co minutę dwadzieścia osób w Stanach Zjednoczonych doświadcza przemocy ze strony swoich partnerów. Przemoc ta jest drugą główną przyczyną zgonów Afroamerykanek, trzecią główną przyczyną zgonów reprezentantek rdzennej ludności USA i siódmą główną przyczyną zgonów białych kobiet. Każdego roku w Stanach ginie tysiąc dwieście maltretowanych kobiet.
Te statystki szokują, ale Rachel Louise Snyder na nich nie poprzestaje. Opowiada osobiste historie ofiar przemocy domowej, rozmawia ze sprawcami, z policjantami i działaczami. Analizuje problem psychicznego przywiązania ofiar do oprawców, wytyka rażące błędy administracji Donalda Trumpa, podkreśla szkodliwość łatwego dostępu do broni i przede wszystkim szuka rozwiązań, które pozwolą lepiej chronić ofiary. Dokładnie badając poszczególne przypadki, zastanawia się, które elementy systemu zawodzą, i na czym powinny polegać zmiany. Śladów pobicia brak to bezkompromisowy i wielokrotnie nagrodzony reportaż pokazujący, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami, i jak bardzo ten „rodzinny problem” dotyczy nas wszystkich. Jedna z najlepszych książek non-fiction 2019 roku według magazynu „Kirkus Reviews”.
„Czytając „Śladów pobicia brak”, dowiedziałam się, że w latach 2000–2006 więcej Amerykanek zmarło wskutek przemocy domowej niż amerykańskich żołnierzy poległo na polu bitwy. To szokujące, że najniebezpieczniejszym miejscem na świecie jest dla kobiet ich dom. Nadal istnieje wiele państw, w których przemoc wobec żony lub członka rodziny jest uznana za legalną. Co więcej, w ponad 10 państwach sprawca gwałtu może uniknąć skazania, jeśli poślubi swoją ofiarę.” Angelina Jolie
„„Śladów pobicia brak” obala mity dotyczące przemocy domowej […]. Dzięki wnikliwemu i niezwykle głębokiemu potraktowaniu tematu książka Synder skłania nie tylko do refleksji nad problemem przemocy, ale też nad sposobem pisania na tego rodzaju tematy.
[…] Autorka wykorzystuje wiele technik właściwych dobrym powieściom: opowiada wartko, umiejętne ożywia szczegóły, celnie charakteryzuje postaci. A przy tym wszystkie wątki omawia głęboko i wyczerpująco. Z niezwykłą lekkością przechodzi też od faktów historycznych do współczesności, od konkretnych przypadków do naukowej analizy. To pisarka, która po mistrzowsku ożywia tę opowieść, by sprawić, że naprawdę nas ona obejdzie.” Parul Sehgal, „The New York Times” „Snyder napisała książkę o bardzo wielu rzeczach: o mężczyznach, którzy biją i zabijają swoje żony lub partnerki, o ludziach, którzy próbują przewidzieć, czy dojdzie do morderstwa, i tych, którzy usiłują pomagać sprawcom, a także o ubóstwie, depresji, rozpaczy, przywilejach, egzekwowaniu prawa, więzieniach, zdrowiu psychicznym, polityce i sprawach płci. Mogło się to udać tylko naprawdę utalentowanej, pewnej swojej wiedzy i fachu pisarce.” Masha Gessen „Tej książki nie sposób odłożyć. Jest wciągająca jak najlepsza powieść, bezpośrednia jak osobiste wyznanie, doskonale udokumentowana i poparta ogromem wiedzy. […] Autorka przenosi nas w świat ofiar, oprawców i tych, którzy na różne sposoby mierzyli się i uporali z przemocą. Ich historie są wstrząsające, ale Snyder nie pozwala nam przerwać, tylko wskazuje możliwe rozwiązania. […] Po kilku rozdziałach powiedziałem znajomej prokurator, że wszyscy w jej biurze, a właściwie wszyscy urzędnicy, którzy mają do czynienia z problemem przemocy w rodzinie, muszą przeczytać tę książkę. Ona ratuje życie.” „The Washington Post” „Nie wiem, skąd Rachel Louise Snyder wzięła siłę, by napisać tę książkę – czyta się ją jak dziennik korespondenta wojennego. Opisując konsekwencje przemocy domowej, Snyder chce sprawić, by prywatny koszmar stał się sprawą publiczną.