Dziennik

Publikacja albumowa składająca się z fotografii oraz kadrów filmowych wybranych z licznych archiwów fotograficznych i filmowych w Polsce i na świecie.
Te wizualne świadectwa powstały w latach 1940–1948 w getcie warszawskim i jego ruinach. Prezentowany wybór i układ stanowią autorską koncepcję Anny Duńczyk-Szulc i Agnieszki Kajczyk.

Obrazy ukazują zwielokrotnione spojrzenia na Warszawę tamtego okresu – są to filmy jednostek propagandowych i amatorów, fotografie robione przez żołnierzy i członków ruchu oporu, kobiety i mężczyzn. Zestawienie ich obok siebie daje zaskakujący efekt: rozmnożenie punktów widzenia, kierunków ujęć, pór dnia, jak również sposobów fotografowania i towarzyszących im emocji. Ujęcia te stają się uniwersalną opowieścią o praktykach obrazowania podczas wojny, ale także – dzięki odzyskaniu znaczenia kadrów i poznaniu intencji autorów – umożliwiają czytelnikowi opowiedzenie się po stronie ofiar. Wizualna historia tworzenia getta, jego funkcjonowania, powstańczego zrywu, likwidacji i trwania „miejsca-po-getcie” łączy się w jedną historię istniejącą w różnych pamięciach, narracjach i krajach: w Polsce, Niemczech, Stanach Zjednoczonych czy Izraelu.

W książce po raz pierwszy opublikowane zostaną nieznane materiały z powstania w getcie. Fotografie i filmy pochodzą z ŻIH i Muzeum Warszawy, a także z IPN, Archiwum Państwowego w Warszawie, Archiwum Akt Nowych, FINA, z Izraela – Yad Vashem i Ghetto Fighters’ House Museum, ze Stanów Zjednoczonych – United States Holocaust Memorial Museum i YIVO, jak również z Bundesarchiv w Niemczech.

Oprócz materiału wizualnego publikacja zawiera teksty: uznanej badaczki Janiny Struk, autorki pionierskiej monografii Holocaust w fotografiach. Interpretacje dowodów, oraz dr. Tomasza Szerszenia, antropologa kultury, autora nagradzanej książki Wszystkie wojny świata.

Wielokrotnie nagradzana. Zekranizowana. Bestsellerowa. A przede wszystkim – nadzwyczaj poruszająca i potrzebna.

Hannah nie chce brać udziału w rodzinnej kolacji z okazji Paschy. Ma dość wysłuchiwania opowieści krewnych na temat Holokaustu. Jechać jednak musi.
W wieczór sederowy, gdy zgodnie z tradycją otwiera drzwi, zostaje przeniesiona w czasie do 1942 roku, na polską wieś, gdzie wszyscy nazywają ją Chają. Niedługo potem dzieje się rzecz potworna. Zjawiają się Niemcy i wywożą mieszkańców wioski do obozu koncentracyjnego…
Hannah wie, co ich czeka.
Arytmetyka diabła to powieść o Holokauście – prawdzie, którą trudno zrozumieć, a jeszcze trudniej się z nią zmierzyć.

Autorka znacząco przyczynia się do zrozumienia przez dzieci konsekwencji Holokaustu, który odciska piętno w historii.
- School Library Journal

Minęło 70 lat od odczytania Deklaracji niepodległości przez Dawida Ben Guriona, chyba najważniejszego z „ojców założycieli” izraelskiej państwowości. Ten jubileusz oraz ważne zmiany zachodzące obecnie na Bliskim Wschodzie stały się impulsem do powstania książki, która jest próbą stworzenia całościowego opisu funkcjonowania demokracji w Izraelu, zarówno na poziomie instytucji państwowych, jak i społeczeństwa. Demokracja izraelska przybliża nieoczywistą relację pomiędzy żydowskim a demokratycznym charakterem państwa, pomiędzy jego wyjątkowością a cechami wspólnymi z demokracjami europejskimi. Pokazuje także bolesne rozdarcie między wysiłkiem podtrzymania wartości liberalnych a koniecznością neutralizacji zagrożeń dla bezpieczeństwa w bliskowschodniej rzeczywistości.
Autorom podręcznika powiódł się zamiar stworzenia swoistego kompendium wiedzy o współczesnym Izraelu. Publikacja stanowi cenne opracowanie wyjaśniające meandry izraelskiej historii, polityki oraz życia społecznego, stawiając przy tym ważkie pytania o przyczyny i konsekwencje określonych zjawisk, procesów, czy też konkretnych politycznych rozwiązań. (…) Ksiązka, zarówno dla studentów, jak i badaczy oraz, miejmy nadzieję, także dziennikarzy, polityków i dyplomatów, będzie użytecznym narzędziem ułatwiającym przyswojenie wiedzy, jej systematyzację i pogłębienie. Podręcznik stanowi obecnie jedną z najcenniejszych tego typu publikacji w Polsce.
- z recenzji dr hab. Joanny Dyduch, Uniwersytet Wrocławski

This volume contains texts published during 2011-2013 in the Zaglada Żydów. Studia i materiały yearly published by the Polish Centre for Holocaust Research, Warsaw. The purpose of Holocaust. Studies and Materials is to present the most recent research undertaken in Poland, primarily based on sourde materials kept in local archives, in the hope of introducing them to academic circulation.

„Kiedy i jak wynaleziono Ziemię Izraela” to kontynuacja fascynującej i kontrowersyjnej książki „Kiedy i jak wynaleziono naród żydowski”, w której profesor Shlomo Sand rozwija zarysowane wcześniej wątki i daje wykład na temat historii Ziemi Izraela.
Samo pojęcie „Ziemia Izraela” kryje w sobie pewną tajemnicę – za sprawą jakiej alchemii biblijna Ziemia Święta przekształciła się w nowożytną ojczyznę, z obywatelami, instytucjami politycznymi, granicami i armią służącą do ich obrony? Profesor Shlomo Sand zdekonstruował już mit wiecznego istnienia narodu żydowskiego, teraz zaś czyni to samo z legendami dławiącymi państwo Izrael, biorąc pod lupę tajemnicze, święte terytorium, ową Ziemię Obiecaną, do której Naród Wybrany ma mieć niezbywalne prawo. Czy pojęcie ojczyzny występuje już w Biblii i w Talmudzie? Czy wyznawcy religii mojżeszowej zawsze pragnęli żyć na Bliskim Wschodzie? Jak wyjaśnić fakt, że dziś większość ich potomków wcale nie ma ochoty tam mieszkać? I w końcu jak się ma sprawa z nieżydowskimi mieszkańcami tych ziem – mają prawo na niej żyć czy nie?

Shlomo Sand, profesor historii na uniwersytecie w Tel Awiwie, urodził się w Linzu (Austria) w 1946 roku. Zajmuje się przede wszystkim historią idei oraz rolą myśli narodowej w budowie państw. W Polsce ukazały się dotychczas jego dwie najbardziej znane książki – „Kiedy i jak wynaleziono naród żydowski” oraz „Dlaczego przestałem być Żydem. Spojrzenie Izraelczyka”.

Kraj utracony. Moja historia Izraela to osobiste spojrzenie na dzieje państwa żydowskiego, ale także gruntowna analiza idei stojącej za jego powstaniem. Autor szuka jej historycznych korzeni, śledząc losy państwotwórczego mitu od biblijnego wygnania i obietnicy powrotu, przez ruch syjonistyczny i Holokaust, aż po polityczne decyzje ostatnich dekad. Wiedzie czytelnika poprzez czasy żydowskiej emancypacji, oświecenia, socjalizmu i nacjonalizmu. Pisze o apokaliptycznym cieniu Zagłady, radykalnym syjonizmie budowniczych państwa i sednie konfliktu palestyńskiego, ale też o rozdarciu pomiędzy koncepcją agresywnego wzrostu terytorialnego a nadzieją na pokój i normalizację. To książka nie tylko o Izraelu jako nowoczesnym państwie, ale też o jednej ze – zdaniem autora – najbardziej wpływowych utopii naszych czasów. Osobiste wspomnienia łączą się tu z próbą odpowiedzenia na pytanie, na ile Izrael jest spełnieniem mitu Ziemi Obiecanej, a na ile krajem zagubionym we własnej utopijności. „Nie ma drugiego skrawka ziemi, który mieściłby tyle strasznych wspomnień i tyle wiary we wzniosłe ideały, tyle dumy i odwagi przemieszanej z lękiem i determinacją. I nie ma innego kraju, którego historia byłaby bardziej spleciona z historią Polski, na dobre i na złe. Książka Görana Rosenberga, syna polskiej Żydówki, to opowieść o wielkiej i tragicznie zawiedzionej nadziei na Państwo Sprawiedliwe. Trzeba głębokiej wiedzy, prawdziwej namiętności i ogromu współczucia — także dla Palestyńczyków — żeby o Izraelu pisać tak mądrze i przejmująco.” Maciej Zaremba „Tylko jedna litera po szwedzku odróżnia słowo „obiecana” od słowa „utracona”. Książka Rosenberga to osobista opowieść o tym, jak utracił on wiarę w Izrael – ziemię obiecaną. Obiecaną narodowi żydowskiemu, a więc i jemu. To przejmujący i uczciwy portret zawiedzionych nadziei całego pokolenia europejskich Żydów, którzy wierzyli, że Izrael będzie ucieleśnieniem ich marzeń. To znakomity esej, w którym historia osobista miesza się z historią powszechną. Ale to nie jest historia Izraela. To historia złudzeń, których Izrael padł ofiarą.” Konstanty Gebert „Autobiografia, która jest równocześnie analizą utopii i mesjanistycznych wizji naszych czasów, nie tylko Izraela.” „Dagens Nyheter” „Po odłożeniu książki ma się pewność, że to klasyk. Książka odważna, mądra i uczciwa. Wiele można się z niej dowiedzieć o sednie izraelskiego dramatu.” „Expressen” „Poruszająca książka o wielkim rozczarowaniu. […] Rosenberg, intelektualista o niezależnym umyśle i ogromnej wiedzy, pasjonująco opowiada o Izraelu.” „Aftonbladet”