Karabiny AR Historia i współczesność

Książka traktuje o osiągnięciach, z których jesteśmy dumni, i o wspaniałych ludziach, którzy tego dokonali. Przedwojenną przysłowiową wisienką na torcie tych osiągnięć miała być budowa w kraju liczących się wówczas okrętów wojennych w postaci kontrtorpedowców ORP Huragan i ORP Orkan. Biorąc pod uwagę wieloletnie przygotowania i czas trwania takiej budowy w tej skali, byliśmy już na wyciągnięcie ręki od sukcesu. Książka zawiera 134 ilustracje i 4 rozkładane tablice dokumentujące to, co wówczas osiągnęliśmy na Wybrzeżu w ciągu 19 lat, a jest to oszałamiające. Głównym tematem jest konstrukcja nowych kontrtorpedowców. Niestety, przedwojenne sukcesy nie mają przełożenia na stan obecny. W tym roku w dniu Święta Marynarki Wojennej wejdzie do służby największy okręt wojenny, jaki wybudowaliśmy, i nie jest to niszczyciel, a największy jacht wojenny, gdyż chodzi o patrolowiec ORP Ślązak, który budowaliśmy przez 18 lat…
Autor jest badaczem historii bezkompromisowo dążącym do ustalenia faktów. Prawdy szuka, analizując historyczne dokumenty, plany i zdjęcia archiwalne. Szczególnie drąży tematy techniczne. Często idzie więc pod prąd rozpowszechnionym, lecz błędnym poglądom i wyobrażeniom, utrwalanym poprzez powielanie w wielu publikacjach. Każda jego książka obala mity niemające poparcia w archiwach.
Polecamy inne książki tego autora: "Kutry meldunkowe KM 12–KM 15" oraz "Ścigacz S.1".

W połowie drugiej wojny światowej niemieckie wojska pancerne – nabrawszy taktycznej i technicznej sprawności podczas zwycięskich kampanii błyskawicznych – znalazły się u szczytu swojej potęgi. Ale następne lata okazały się dla Panzerwaffe skrajnie trudne. Po wielkich ofensywach na Wschodzie w 1942 roku Niemcy musiały przejść do obrony na wszystkich frontach.
Starcie z nowoczesnymi czołgami sowieckimi, takimi jak T-34, pokazało, że ówczesne niemieckie czołgi nie dorównywały wozom pancernym przeciwnika w tym, co decydowało o wartości bojowej: w sile ognia, szybkości i zwrotności oraz opancerzeniu. W połowie wojny przystąpiono więc do szybkiej modernizacji podstawowych typów czołgów niemieckich formacji pancernych – PzKpfw III i IV – a także wprowadzono do służby nowoczesne typy, m.in. sławne Pantery (PzKpfw V Panther) i Tygrysy (PzKpfw VI Tiger). Podejmowano też różne pomysłowe działania, mające podtrzymywać mit groźnych niemieckich wojsk pancernych aż po ostatnie dni konfliktu.
Ten tom, będący kontynuacją książki Niemiecka broń pancerna. Tom 1: 1939–1942 (Wydawnictwo RM 2022), został poświęcony dziejom Panzerwaffe w drugiej połowie wojny – od owianej legendą bitwy pancernej pod Kurskiem, przez zażarte batalie w Normandii, aż po ostatnie dni obrony Berlina. Oryginalne i wymowne w swojej treści raporty bojowe oraz liczne fotografie z nieznanych wcześniej zbiorów prywatnych i archiwalnych pozwalają lepiej poznać techniczne i operacyjne aspekty dziejów „pancernej pięści” potężnej niemieckiej machiny wojennej.
Thomas Anderson jest znawcą niemieckiej broni pancernej z czasów drugiej wojny światowej i autorem poczytnych książek z dziedziny historii militarnej. Nakładem wydawnictwa RM ukazały się jego monografie poświęcone słynnym niemieckim czołgom: Pantera (2018) i Tygrys (2022), oraz kompendium Czołgi II wojny światowej (2021).

Autor prezentuje szeroki arsenał uzbrojenia zaczepnego i ochronnego – włócznie, topory, miecze, łuki, proce. Opisuje także broń rzadko używaną przez Słowian. Odpowiada na pytanie, kiedy w ich arsenale znalazły się kusze; zastanawia się, jakich używali tarcz; jak często wdziewali pancerze, jakie mieli hełmy, znaki bojowe oraz wyposażenie jeździeckie.
Zgodnie z tytułem omawia oręż używany przez Słowian, a nie tylko ten przez nich wytwarzany. W książce czytelnik znajdzie informacje m.in. o broni używanej przez Wieletów podczas powstania 983 roku, pancernych Mieszka I czy drużynników z Wielkich Moraw. Doświadczenie autora jako odtwórcy dało możliwości praktycznego zweryfikowania teorii stawianych przez badaczy gabinetowych. Użytkowanie replik broni uczy możliwych zastosowań i koniecznych metod obchodzenia się z nią.
Wojna wytwarza rytuały i zyskuje wymiar duchowy. W książce O broni Słowian znajdziemy nie tylko opisy samej broni, ale też jej obecności w kulturze duchowej epoki. Literatura bronioznawcza zazwyczaj pomija ten wątek, a publikacje o religii i mitologii rzadko naświetlają rolę uzbrojenia w obrzędach i symbolice. Autor stara się te braki wypełnić, opisując m.in. miecz Świętowita w Arkonie, siodło Triglava w Szczecinie czy hełm Swarożyca w Radogoszczy.
Książka rozwija wiele wątków poruszonych we wcześniejszej O wojownikach Słowian. Drużyny i bitwy na lądzie i morzu.

Krzysztof Styburski - emerytowany żołnierz działań specjalnych i wojsk specjalnych. Służbę wojskową rozpoczął w 1980 roku od wstąpienia do Szkoły Chorążych Wojsk Zmechanizowanych w Elblągu, gdzie ukończył kierunek działania specjalne. Z wojskami specjalnymi związany przez przeszło 30 lat, przechodząc przez stanowiska dowódcze do dowódcy zespołu bojowego. Ma doświadczenie sztabowe w pracy w komórkach rozpoznawczych i operacyjnych. Był szefem Wydziału Planowania Operacyjnego, Wniosków i Doświadczeń oraz SOLE. Uczestniczył w kilku misjach poza granicami kraju. Posiada uprawnienia instruktora spadochronowego, szkolenia górskiego, gimnastyki, pływania, strzelania sportowego. Ponadto jest sternikiem jachtowym i płet- wonurkiem. Ukończył Akademię Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, jest absolwentem WSOWZ we Wrocławiu oraz obronił doktorat z nauk wojskowych na AON o tematyce związanej z operacjami specjalnymi. Jest głównym autorem (więcej niż 80% treści merytorycznej) pierwszej doktryny narodowej operacji specjalnych oraz planów rozwoju wojsk specjalnych do 2016 roku. Książka opisuje na podstawie faktów z historii Polski, począwszy od I wojny światowej do dziś, tworzenie założeń mających wpływ na obecne funkcjonowanie wojsk specjalnych. Tematem przewodnim publikacji jest opis modelu działania i funkcjonowania tych wojsk, który w międzynarodowym środowisku „specjalsów” przyjął miano „polskiego”. Będąc twórcą „modelowania”, autor przedstawia kulisy jego powstania oraz wdrożenia. Pomimo upływu lat od powstania wojsk specjalnych nigdy modele składające się na „polski model w operacjach specjalnych” nie były dotychczas publikowane. Po przeczytaniu tej pozycji czytelnik powinien zrozumieć, dlaczego wojska specjalne są rodzajem wojsk, jakie były przyczyny ich powstania, jakie mają zadania, oraz orientować się w ich sposobie użycia. Jest to pozycja dla każdego, kto chce zrozumieć konflikty oraz rolę wojsk specjalnych w procesie ich rozwiązywania. W pracy czytelnik znajdzie wiele wątków socjologicznych, politologicznych i historycznych, związanych i służących przybliżeniu tworzenia się założeń prezentowanego modelu. Nie jest to podręcznik, ale publikacja w dużej mierze wyjaśniająca i edukująca, przeznaczona dla osób mających podstawy wiedzy związanej z wojskowością.

Publikacja przedstawia pierwszy zaprojektowany i produkowany seryjnie w Polsce opancerzony samochód patrolowo-interwencyjny Dzik. Jego opracowanie, w oparciu o podwozie włoskiej firmy SCAM, było związane z narastaniem w świecie od lat 90. XX wieku zagrożenia terrorystycznego. Pojazd powstał w prywatnej firmie AMZ Kutno. Niewielką ilość pojazdów zakupiła Policja i Żandarmeria Wojskowa, natomiast prawdziwym sukcesem było wyeksportowanie ok. 600 wozów Dzik 3 do Iraku. Przedstawiono historię rozwoju, wersje i odmiany produkowane seryjnie, budowę, dane taktyczno-techniczne i osiągi samochodu patrolowo-interwencyjnego Dzik.

A Legacy in Stone
Castles and fortresses of medieval Europe
Follow photographer Frédéric Chaubin as he embarks on a unique, century-spanning journey through Europe. Featuring images of more than 200 buildings in 21 countries, Stone Age presents the history and architecture of the most dramatic medieval castles of the continent in an unprecedented collection.

Building on the success of his foray into Soviet design with CCCP, Chaubin once again documents the afterlife of highly rational structures that seem out of place in a modern-day world. Precursors of Brutalism, these castles value function over form and epitomize the raw materials and shapes that would go on to define so much of architectural history.

Shot on film with a Linhof view camera, the collection is the outcome of five years of travel and investigation. Complete with a practical map and explanatory essay, its castles tell the story of 400 years, unfolding through the feudal Middle Ages into the 15th century.

A photographic study of decay as much as endurance, Stone Age traces the history of some of these singular structures that continue to enchant their audiences today and that occupy a distinct, mystical place in our collective imagination.