Kultura Wizualna W Polsce

K jak Kościół, N jak Niebo, P jak Prokop, T jak TVN... Alfabet Szymona Hołowni to książka o znanym i lubianym dziennikarzu, konferansjerze, współprowadzącym programy „Mam talent!” i „Mamy Cię!”, założycielu Fundacji Kasisi i Fundacji Dobra Fabryka, człowieku, który sam o sobie mówi: „Nie jestem rzecznikiem Kościoła katolickiego w Polsce. Jestem katolikiem, który o pewnych sprawach myśli w ten czy inny sposób, ale zakłada, przyjmuje – i ma z tym pełen luz – że wielu innych ludzi, również katolików, może myśleć zupełnie inaczej, i zupełnie inaczej świat widzieć”. Ta, ubrana w przejrzystą formę alfabetu książka, autorstwa dwóch młodych dziennikarek, to prawdziwa gratka dla fanów Szymona Hołowni – człowieka - inspiracji.

Autor przedstawił panoramę buddyjskich związków wyznaniowych, stowarzyszeń, fundacji, portali internetowych, jak również Polską Unię Buddyjską, instytucję aspirującą do bycia reprezentantem szerokiego spektrum życia buddyjskiego w Rzeczypospolitej m.in. przed władzami publicznymi. Z kart książki dowiemy się także o osobach ważnych dla nauczania buddyzmu w naszym kraju, kontaktach międzynarodowych oraz formach aktywności poszczególnych ośrodków działających w wielu miejscach Polski. Z recenzji prof. AJP dra hab. Pawła A. Leszczyńskiego

Pragnę polecić zbiór szkiców nie tylko działaczom i politykom lewicy - którym podsunąć mogą one szereg konkretnych wniosków i rozwiązań - ale tym wszystkim, którzy nie godząc się z obecnym biegiem spraw publicznych w naszym kraju, w obozie lewicy upatrują siłę zdolną wyprowadzić Polskę na drogę trwałego i pomyślnego rozwoju.

The author of this publication strives to analyze the transformation in the educational process of the Romanis3 reflected by the key phenomena that define our modern education systems: institutional transformation as an internal process and European integration and globalization - two external processes. It is also vital to discuss the assimilation and integration policies towards the minority ethnic groups. The interdisciplinary approach towards the above issues comprises sociological, political but mainly pedagogical analysis with the focus on the multicultural and intercultural concepts vital for this project. Comparative research requires extensive theoretical preparations. The dual understanding of the modern Romani education is based on two functions of the education system: the first one aims to educate the Romanis and to prepare them to work and live in a multicultural society with special programmes being conducted to aid the process of their bicultural identity formation. The second one focuses on the mainstream population’s education on the The Roma minority group. Such a dualism would reflect adequately the idea of cultural pluralism. The successful implementation of the above two challenges would contribute to the Roma and non-Roma’s peaceful and benign coexistence in a multicultural society and integration of the two groups. The publication constitutes a comparative research on the Roma current education and future perspectives in the three chosen countries of Central Europe. The analysis covers the 1945–2004 period – a few decades of Romani educational transformations. Due to the structure of the pedagogical system, the analysis of educational transformation has been carried out within the framework of compulsory education. The research centres mainly on the primary and secondary schooling but also refers to the initiatives of Non-Government Organizations and kindergarten education. The subject research is intertwined with comparative pedagogy, multicultural/intercultural education and sociology of national minorities and ethnic groups. Theoretical analysis relates to the following issues: the Romani ethnic group, multicultural and intercultural education, cultural traditions of national and ethnic minority groups. The characteristics of Romani ethnic group, their living situation, factors shaping Roma participation in the mainstream culture and education in the mentioned above three countries of Central Europe, have been presented in the publication.

Zestaw powszechnie znanych prawd o polskim społeczeństwie zawiera cechy nader niepokojące: skłonność do narzekania, pesymizm, niski poziom kapitału społecznego, zawiść i wiele innych. Składają się one na syndrom zbiorowości aspołecznej, niezdolnej do współdziałania. Ten negatywny autowizerunek ma całkiem realne konsekwencje. Jeśli wiemy, że Polacy nie są zdolni do współpracy, to wybieramy strategie indywidualistyczne. Trudno jednak rozstrzygnąć, czy wybór strategii indywidualistycznej wynika z niezdolności do współpracy – cokolwiek by to miało oznaczać, czy z przekonania, że ponieważ wszyscy wiemy, że nie jesteśmy zdolni do współpracy, współpraca nie może się udać. Negatywne autostereotypy, które dominują w przestrzeni publicznego dyskursu, wymagają więc namysłu i wnikliwej analizy. Niewykluczone bowiem, że są one nie tyle opisem rzeczywistości, co mechanizmem jej tworzenia, przekształcając przestrzeń publiczną w permanentny dylemat więźnia.

Obiektywna, wszechstronna i wielowątkowa, napisana z zacięciem interdyscyplinarnym analiza ćwierćwiecza przemian ustrojowych od strony przebiegu procesów realnych oraz instytucjonalnej przebudowy.