Myślenia utopijne i mityczne. Aporie filozoficzne

Periodyk „Philosophy and Canon Law” stanowi otwarte interdyscyplinarne forum wymiany myśli filozofów i prawników (kanonistów), nie wyłączając przedstawicieli innych dyscyplin naukowych. Mierzenie się z problemami podejmowanymi w rocznikach tematycznych jest – z samego założenia – próbą odpowiedzi na palące problemy dynamicznie zmieniającego się świata: społeczne, religijne, kulturowe i cywilizacyjne. Ramy przedmiotowej refleksji drugiego tomu czasopisma zakreśla, zaznaczona tytułem, paradygmatyczna triada: człowiek (osoba) – rodzina – społeczeństwo, której źródłem inspiracji jest najważniejszy dokument Soboru Watykańskiego II: konstytucja Gaudium et spes.

Aborcja to problem tysięcy istnień ludzkich. Każdego dnia. Wykonywana w czasach Homera, Platona, Dantego i dziś. Ulepszająca tylko swoje środki. I wzbudzająca ciągłe kontrowersje. Tak u Żydów, jak i u pierwszych chrześcijan; u wierzących i niewierzących; u starożytnych Rzymian jak i u współczesnego człowieka. Problem odwieczny i nadal nierozwiązany. Wymagający nieustannie nowego i całościowego spojrzenia.
Niniejsza książka, napisana przez trzech autorów – historyka, filozofa i bioetyka – wychodzi naprzeciw temu oczekiwaniu, ukazując problem przerywania ciąży z trzech różnych punktów widzenia. Być może kiedyś aborcja przeszła też koło twojego życia, Drogi Czytelniku. Na szczęście odeszła w dal. Dlatego dziś możesz otworzyć te strony i zagłębić się w ich treść. Zapraszam do lektury!

Książka jest kolejnym zaproszeniem do spotkania z myślą Jana Pawła II. Złożył się na nią zestaw 39 pojęć, wokół których na przestrzeni kilkudziesięciu lat konsekwentnie była budowana myśl autora Osoby i czynu oraz Redemptor hominis – filozofa, teologa, poety, duszpasterza, namiestnika Chrystusa na ziemi, w końcu świętego, który przez ponad 27 lat przewodził Kościołowi katolickiemu. Przybierająca formę alfabetu publikacja odbiega nieco od większości prac poświęconych myśli polskiego papieża, których autorzy wybierają jedno, może dwa, pojęcia, które – czyniąc pilotującymi poprzez bogactwo pozostawionych przez niego tekstów – traktują jako klucz do ich poznawania i systematyzowania. Niniejsza książka nie aspiruje do wyczerpującej prezentacji wszystkich pojęć, jakimi posługiwał się w swoich wypowiedziach papież. Haseł w Alfabecie Jana Pawła II mogłoby być znacznie więcej. Wybrane zostały te, które – zdaniem autora – mogą stać się najlepszymi przewodnikami dla tych, którzy chcą wędrować śladami myśli Karola Wojtyły, by – współmyśląc wraz z nim – coraz lepiej poznawać i rozumieć tajemnicę człowieka, a więc i samego siebie.
Zamiarem autora niniejszej książki jest nie tyle całościowe opracowanie każdego z przywołanych haseł, ile próba uchwycenia istoty tych problemów i zagadnień, które – zdaniem papieża Wojtyły – odgrywają szczególną rolę w znalezieniu odpowiedzi na fundamentalne pytanie: kim jest człowiek? O każdym z tych haseł można powiedzieć, że jest zarówno próbą punktowego wydobycia sensu z tego doświadczenia, które zostało określone przez Wojtyłę na początku studium Osoba i czyn jako „doświadczenie człowieka”, jak i drogowskazem, który wskazuje kierunek do dalszego, coraz wszechstronniejszego, rozumienia rzeczywistości osoby oraz tworzonych przez nią różnych wymiarów wspólnoty.
Podstawowym kryterium wyboru haseł jest zamiar przedstawienia, jak papież Wojtyła rozumiał na przykład istotę dialogu, prawdy, etyki czy kultury. Pojęcia, zwłaszcza filozoficzne, wzajemnie się uzupełniają i tłumaczą. Chcąc wyjaśnić jedno pojęcie, w sposób konieczny trzeba odwołać się do innego czy innych. Czytelnik Alfabetu przy analizach niektórych zagadnień napotka pewne powtórzenia, będące wynikiem tej prawidłowości. Są one trudne do uniknięcia w publikacji mającej charakter nie typowej monografii, ale katalogu ułożonych w porządku alfabetycznym haseł.
Drugim kryterium, które podyktowało wybór pojęć, jest aktualność zaprezentowanego przez papieża z Polski ich ujęcia. Myśl Karola Wojtyły dojrzewała w nim w zmieniających się historycznie realiach. Dojrzewał w nim także sposób rozumienia niektórych pojęć, przez pryzmat których od 16 października 1978 r. patrzył na świat ludzkich problemów z perspektywy Głowy Kościoła. Autorzy tacy jak Rocco Buttiglione, Andrzej Szostek i Alfred Wierzbicki klucz do zrozumienia wypowiedzi Jana Pawła II, zwłaszcza tych, które stały się tematami jego kolejnych encyklik społecznych – czyli praca, rozwój, przedsiębiorczość – widzą w pojęciach omówionych przez Karola Wojtyłę w ostatnim rozdziale studium Osoba i czyn, w szczególności w pojęciach solidarności i uczestnictwa.
W książce przywołane zostanie również jedno nazwisko – Cypriana Kamila Norwida. Jest to poeta, do którego Karol Wojtyła chętnie się odwoływał i którego twórczość wywarła największy wpływ na styl jego myślenia. Utworem Norwida szczególnie inspirującym dla Wojtyły był Promethidion, z charakterystyczną triadą: piękno – praca – zmartwychwstanie.
Źródłami Alfabetu Jana Pawła II są zarówno pisma filozoficzne, jak i teologiczno-pastoralne papieża Wojtyły. Głównym tekstem filozoficznym jest studium antropologiczne Osoba i czyn w wydaniu z 1994 r. Cenne są również artykuły krakowskiego filozofia: Uczestnictwo czy alienacja (1975 r.) oraz Osoba: podmiot i wspólnota (1976 r.). Głównymi encyklikami Jana Pawła II, do których odwołuje się autor, są: Redemptor hominis (1979 r.), Laborem exercens (1981 r.), Sollicitudo rei socialis (1987 r.), Centesimus annus (1991 r.), Evangelim vitae (1995 r.) oraz Fides et ratio (1998 r.). Spośród opracowań myśli Karola Wojtyły – Jana Pawła II – należy wymienić książkę bezpośredniego ucznia kardynała Karola Wojtyły ks. prof. Andrzeja Szostka, Śladami myśli świętego. Osoba ludzka pasją Jana Pawła II (Lublin, 2014 r.).
Każde z zaprezentowanych w książce haseł jest czymś w rodzaju zapisków z dalekiej, fascynującej podróży; ich autor na bieżąco próbował naszkicować to, co widział albo uchwycić kwintesencje tego, co przeżył i czym chciał koniecznie podzielić się z innymi. Można potraktować je także jak notatki do wykładu, sporządzone w szkole Wielkiego Mistrza. Być może notatki te w przyszłości zostaną przez kogoś odkryte i zainspirują tę osobę do napisania własnej książki…

Czasopismo „Amor Fati”, które publikuje głównie recenzowane artykuły naukowe z zakresu humanistyki (zwłaszcza z filozofii), powstało w styczniu 2015 roku. „Amor Fati” od samego początku było wydawane tak drukiem (ISSN: 2449-8807), jak i w wersji elektronicznej (ISSN: 2449-7819).
Przy czasopiśmie ukazuje się „Biblioteka Amor Fati”, w ramach której wydawane są głównie autorskie, ale także współautorskie monografie i książki naukowe w formie drukowanych publikacji oraz e-booków z własnymi ISBN-ami.
Amor Fati” w latach 2015-2017 było wydawane przez Wydawnictwo Leimak. W 2017 roku prawa do wydawnictwa przejęła Fundacja „dzień dobry! kolektyw kultury”, pod której szyldem obecnie ukazują się publikacje związane z czasopismem.

Cywilizacja nosi w sobie ranę, którą zadały jej zbrodnie dokonane przez dwudziestowieczne totalitaryzmy. Skutki dokonanego ludobójstwa przytłaczają swoim rozmiarem i pozostają cały czas wyzwaniem dla rozumu. Liczba ofiar, rozmiar dokonanych zbrodni oraz sposoby eksterminacji wielkich rzesz ludzi były i są nadal powodem do zadania pytań fundamentalnych, na które nikt, jak dotąd, nie zdołał odpowiedzieć w sposób zadowalający. (…) Uważam, że zaproponowane przeze mnie pojęcie „architektury zła” pozwala na uniknięcie metafizycznych sporów na temat wojennego losu Żydów. Ujęcie problemu Zagłady za pomocą pojęcia wyjątkowości uniemożliwia jakąkolwiek dyskusję w tej materii, gdyż w istocie sytuuje go poza rozumieniem. Z drugiej strony, zredukowanie Zagłady tylko do opisu faktów na nią się składających nie pozwala zatrzymać się nad kwestią zła oraz jego destrukcyjności. Osadzenie tego problemu w szerokim kontekście cywilizacyjnym i uznanie Holokaustu za finał procesu niemieckiej kolonizacji umożliwia jego porównanie z podobnymi praktykami stosowanymi przez inne narody, dzięki czemu nie da się winy Niemców ujmować w oderwaniu do współwiny całej cywilizacji, której Zagłada jest wspólnym brzemieniem.

(fragment Wstępu autora)

Co to dziś znaczy: BYĆ SOBĄ? Czy w dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości chodzi o to, bym za każdy razem dopasować się do zmieniających się okoliczności? Czy najważniejszą kompetencją jest dziś idealne odgrywanie ról, które piszą dla nas inni? Jakie jest kryterium doboru ról? Skuteczność medialna? Rozpoznawalność? Uznanie takiej lub innej grupy? Wyróżnianie się i ekstrawaganckość? Czy w życiu chodzi o odgrywanie wszystkich pojawiających się przede mną ról, czy też w odniesieniu do siebie samego chodzi o jak najlepsze zagranie mojej własnej roli, w której nie jestem kimś innym, lecz właśnie JESTEM SOBĄ. Kto przeczytał „Inny Świat” Gustawa Herlinga-Grudzińskiego ten może dostrzec, że niezależnie od zmieniających się okoliczności – zmieniających się nawet do tego stopnia, że ceną staje się walka o przetrwanie – obowiązuje świat zasad i wartości, który nie traci swojej ważności w odniesieniu przede wszystkim do siebie samego. To ten świat – zasad i wartości – konstytuuje najbardziej wewnętrzny rdzeń człowieka i jest zarazem źródłem autentycznego poczucia własnej tożsamości. Ludzie, którzy niejedno w swoim życiu przeszli i przemyśleli, mają nam coś ważnego do powiedzenia. Warto ich posłuchać. Warto o nich poczytać. Warto razem z nimi się zastanowić. O tym, jak w dzisiejszej „płynnej rzeczywistości” się nie utopić i mimo wszystko pozostać sobą jest najnowsza moja książka, do której lektury serdecznie Państwa zapraszam.