Odrzucenie rówieśnicze w klasie szkolnej

Autorka […] podjęła próbę przybliżenia czytelnikowi samego tytułowego terminu „rusztowanie” […], ukazuje jego metaforyczne znaczenie, zanim wszakże do tego dojdzie, nakreśla szerokie, a zarazem nieoczywiste jego zastosowanie w licznych naukach […]. Zmierzając ku zastosowaniom w dydaktyce, Autorka omawia liczne prace, w których pojawia się rusztowanie czy to jako główny ich przedmiot, czy to jako jedno z możliwych do zastosowania w praktyce rozwiązań. Z uznaniem należy się odnieść do wysiłku, jaki włożyła ona w dotarcie do prac polsko- i obcojęzycznych, zwłaszcza, że jej praca penetruje nie tylko samo zagadnienie rusztowania jako wspomagania ucznia, lecz także jego „obrzeża”, mające swój rodowód w szeroko rozumianej humanistyce. [...]. Przeprowadzone przez Autorkę badania zorientowane zostały na dwa cele. Z jednej strony chodziło o opis nauczycielskich działań wspierających uczenie się w klasie szkolnej, z drugiej zaś – o dotarcie do nauczycielskich spostrzeżeń i subiektywnych ocen dotyczących własnej praktyki. […].
Recenzowana praca stanowi istotny postęp w badaniach realnie przebiegającego w szkole procesu edukacyjnego. Z pewnością zainteresuje ona liczne grono odbiorców – od teoretyków-badaczy do praktyków.

Z recenzji prof. dr. hab. Stefana Mieszalskiego

W prezentowanym tomie „Chowanny” Nauczyciel we współczesnej kulturze podjęto dyskurs nad kulturowym aspektem konstytuującym unikatowość i społeczną rangę nauczycielskiej profesji. Uznając, iż kultura współczesna zasadniczo sytuuje rolę nauczyciela w triadzie „pewność- wątpliwość- pokora” nakreślono, w pryzmacie różnych teorii i danych empirycznych, nauczycielskie powinności i dylematy związane z ich realizacją. Podstawowe dla pracy pytanie o to jakie miejsce może i powinien zajmować nauczyciel we współczesnej kulturze, wyznaczyło dwa obszary prezentowanych analiz. Pierwszy, określający kulturowe aspekty funkcjonowania nauczyciela. Drugi, ukazujący postawy nauczycieli wobec wymagań współczesnej kultury. Praca nie ma charakteru opracowania całościowego, nie sposób bowiem poruszyć, choćby nawet powierzchownie, wszystkich interesujących wątków zagadnienia. Jest jedynie zbiorem myśli, impulsem do dalszej refleksji nad rolą nauczyciela we współczesnym, skomplikowanym świecie nieoczywistości, nieograniczonych możliwości, zawieszenia i niepewności. Praca kierowana jest do nauczycieli, pedagogów, adeptów zawodu nauczycielskiego, ale także do każdego Czytelnika, któremu namysł i refleksja towarzyszy w codziennym kontakcie ze współczesną kulturą.

Książka stanowi pogłębioną naukową monografię problemu agresji realizowanej przez młodzież za pomocą nowych mediów

Praca dotyczy funkcjonowania Politechniki Warszawskiej, Politechniki Lwowskiej i Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w czasach II Rzeczypospolitej. Problematykę przedstawiono w sposób kompleksowy, wraz z analizą porównawczą. Przemiany strukturalne , programowe i środowiskowe zostały ukazane w kontekście procesów polityczno-społecznych zachodzących w kraju, z uwzględnieniem wkładu omawianych uczelni w modernizację i industrializację przemysłu polskiego.

Arteterapia w wąskim znaczeniu obejmuje terapię z użyciem sztuk plastycznych, w szerokim znaczeniu obejmuje natomiast muzykoterapię, biblioterapię, a ponadto działania terapeutyczne z wykorzystaniem teatru, filmu oraz malarstwa, rzeźby, grafiki i innych sztuk plastycznych.

Książka jest refleksyjną narracją w formie autoetnograficznej opowieści o dzieciach doświadczających choroby nowotworowej i znaczeniu jakie nadają swoim twórczym działaniom.

Jest ona wyrazem próby dojrzenia tego co może powiedzieć, wyrazić dziecko, angażujące się lub nie w proces własnej aktywności twórczej poprzez swoją kreację artystyczną i ekspresję własną. Opisana praca badawcza pozwala dostrzec ważne aspekty opisanego w niej problemu. Z jednej strony jest próbą opisu szczególnej, naznaczonej cierpieniem sytuacji dzieci chorych onkologicznie. Z opisu tego dowiadujemy się, jak dzieci i ich rodzice przeżywają swoją trajektorię cierpienia. Co jest dla nich źródłem lęku, jak sobie z nim radzą, jakiego wsparcia potrzebują. ImpulsZ drugiej zaś strony praca ta jest próbą pokazania pewnej drogi, dzięki której możliwy staje się nie tylko rozwój dziecka w chorobie i poprzez chorobę ale także jest otwarciem problematyki cierpienia na przestrzeń sztuki. Okazuje się bowiem, że dzięki kreacji i autokreacji możliwy staje się inny niż dotychczas ogląd rzeczywistości, pojawia się nowy język, nowe znaczenia, dzięki którym nie tylko poszerza się doświadczenie osób cierpiących ale pojawiają się także nowe, niedostępne dotychczas środki wyrazu tego trudnego, egzystencjalnego doświadczenia. Sztuka otwiera przed nami nowe perspektywy naszej własnej egzystencji. Pomaga w naszym zmaganiu się z cierpieniem. Pozwala na wyrażenie tego, co bolesne, a przez to często niewyrażalne. To poznawcze aspekty tej pracy. Jej praktyczny wymiar związany jest z możliwościami, jakie daje arteterapia. Można traktować ją jako jedną z metod, dróg, sposobów pracy z dziećmi, dorosłymi , zmagającymi się z trudnymi problemami, znajdującymi się na trajektorii cierpienia.