Sowieci

A memoir by the former vice president of Yugoslavia describing three visits to Moscow and his encounters there with Stalin.

Bestseller 1993 roku, tłumaczony na całym świecie. Imperium to bodaj najwybitniejsze dokonanie indywidualnego, pełnego inwencji stylu reportażu Kapuścińskiego, niemożliwego do naśladowania, a będącego niedościgłym wzorem dla największych dziennikarzy dzisiejszych czasów. Uchwycony na gorąco, w pełnych znaczeń przybliżeniach i detalu proces rozpadu Związku Radzieckiego – ostatniego imperium kończącego się stulecia.

Każde przeinaczenie prawdy zwiększa niebezpieczeństwa, które nam grożą ze strony bolszewizmu. Ale właśnie dlatego, że pisałem prawdę, przedstawiłem całą ohydę życia bolszewickiego, tego człowieka, którego nie tylko, że jest głodny i źle odziany, ale przede wszystkim ma myśl trzymaną w obcęgach. Człowieka trzymanego w najgorszej katordze, bo katordze myśli.
Stanisław Cat-Mackiewicz

Nie wydaje się, by zestarzał się język, by zwietrzały diagnozy trafiające w najczulsze punktu ludzkiej psychiki poddanej totalitarnej presji. Niestety także nie możemy mieć pewności, że sam temat rozważań Mackiewicza – sytuacja takiej presji, ogłupiającej obcęgami masowej propagandy – jest już tylko wspomnieniem dawno przebrzmiałej historii. Dlatego warto chyba zobaczyć jak wygląda Myśl w obcęgach.
prof. Andrzej Nowak

Hanna Krall, jako korepsondentka "Polityki", napisała na przełomie lat 60. i 70. serię reportaży ze Związku Radzieckiego. W czasach peerelowskiej cenzury, reportaże te zostały uznane przez recenzentów za wydarzenie. Od kolegów z tygodnika reporterka usłyszała: "Na zebraniach redakcyjnych pani teksty, koleżanko, są wysoko oceniane”. Te reportaże są przeciwieństwem ówczesnych propagadnowych tekstów o ZSRR. Książka była hitem, czytelnicy wyrywali ją sobie książkę z rąk: między wierszami tropili urkyte przez Krall znaczenia.
Mariusz Szczygieł: "Na wschód od Arbatu" nie należy dziś czytać jako książki o Związku Radzieckim, ale jako książkę o sposobie pisania o Związku Radzieckim.

If anyone could be considered a Russian counterpart to the infamous British double-agent Kim Philby, it was Oleg Gordievsky. The son of two KGB agents and the product of the best Soviet institutions, the savvy, sophisticated Gordievsky grew to see his nation's communism as both criminal and philistine. He took his first posting for Russian intelligence in 1968 and eventually became the Soviet Union's top man in London, but from 1973 on he was secretly working for MI6. For nearly a decade, as the Cold War reached its twilight, Gordievsky helped the West turn the tables on the KGB, exposing Russian spies and helping to foil countless intelligence plots, as the Soviet leadership grew increasingly paranoid at the United States's nuclear first-strike capabilities and brought the world closer to the brink of war. Desperate to keep the circle of trust close, MI6 never revealed Gordievsky's name to its counterparts in the CIA, which in turn grew obsessed with figuring out the identity of Britain's obviously top-level source. Their obsession ultimately doomed Gordievsky: the CIA officer assigned to identify him was none other than Aldrich Ames, the man who would become infamous for secretly spying for the Soviets. Unfolding the delicious three-way gamesmanship between America, Britain, and the Soviet Union, and culminating in the gripping cinematic beat-by-beat of Gordievsky's nail-biting escape from Moscow in 1985, Ben Macintyre's latest may be his best yet. Like the greatest novels of John le Carré, it brings readers deep into a world of treachery and betrayal, where the lines bleed between the personal and the professional, and one man's hatred of communism had the power to change the future of nations.

Dymitr Fiłosofow (1872-1940), wybitny rosyjski krytyk i eseista, od 1920 roku był emigrantem w Polsce. Piotr Mitzner na podstawie rozproszonych wspomnień, listów i notatek przedstawia krąg jego warszawskich znajomości i przyjaźni. Fiłosofow był mistrzem Józefa Czapskiego, doradcą politycznym Józefa Piłsudskiego i uważnym lektorem utworów Marii Dąbrowskiej, Juliana Tuwima. Zostawił wyraźne ślady w kulturze polskiej.