Syndrom Obcej Ręki

Był osobowością fascynującą. Harmonijnie łączył temperament warszawiaka z manierami długoletniego mieszkańca Londynu; wielbiciel Żeromskiego współżył w nim zgodnie z entuzjastą Wellsa, którego po wojnie wyparł Orwell. Patriota i kosmopolita, socjalista i liberał, liryczny poeta i autor felietonowych dowcipów. Niepodległość Polski, sprawiedliwość społeczna, wolności i prawa człowieka oraz odwaga i humor ? ten stop cech i wartości składał się na duchowe wyposażenie Słonimskiego. Bardzo świadom swej tożsamości, obrońca tradycji narodowych szedł z duchem czasu. Pozwalało mu to zrozumieć nowy sens społecznej misji Kościoła, ale także wiersze poetów mojej generacji ? Barańczaka, Krynickiego, Zagajewskiego. Głosił zasadę partnerskiego kompromisu z władzą, ale w sytuacjach granicznych bywał twardy jak skała. Patos przeplatał ironią, a przyrodzoną kąśliwość języka łączył z wielką ludzką dobrocią. Był jednym z ostatnich przedstawicieli wspaniałego plemienia niepokonanej polskiej inteligencji, którzy deklarowali za Kantem, że „niebo gwiaździste nade mną, a prawo moralne we mnie”. Jeśli wszakże przyjrzeć się uważnie dokonaniom tych ludzi, to łatwo spostrzec, że postępowali tak, jakby ? wedle określenia Pana Antoniego ? mieli prawo moralne ponad sobą, a niebo gwiaździste w sobie. Niebo gwiaździste, na którym szukam nieraz znaku, pozdrowienia, rady od Pana Antoniego.
Adam Michnik

„A ja kocham Mikołaja 3” – trzecia mikołajkowa antologia wydana z myślą o młodych czytelnikach z inicjatywy internetowej grupy poetyckiej pn. „W kalejdoskopie myśli”. Na stronach książki wiersze, bajki, baśnie, opowiadania wzbogacone czarno-białymi rysunkami i zdjęciami pochodzącymi głównie ze zbiorów prywatnych autorów. Tematyka tekstów jest bardzo zróżnicowana. W dużej mierze nawiązuje do „Mikołajek” – tradycyjnej, polskiej nazwy święta ku czci świętego Mikołaja, biskupa Miry obchodzonego rokrocznie 6 grudnia, do grudniowych świąt Bożego Narodzenia, a także do zimowej pory roku. W projekcie wzięło udział 19 autorów pośród których są tacy twórcy jak: Anna Bednarek, Ewa Buraczewska, Vito Castillo, Teresa Maria Ciodyk, Katarzyna Dominik, Janina Jackowska, Agata Kozieł, Renata L-Warszawska, Krystyna Stefania Makowska, Krystyna Pilecka, Diana Pluta, Jarosław Konrad Powojski, Grażyna Przybylska, Dariusz Paweł Trybuła, Radosław Tumilewicz, Krystyna Wajda, Anna Wiatrak, Natalie Wieszczycka, Przemysław Zarychta. Tytułową stronę okładki antologii zdobi piękny rysunek koszalińskiego artysty – Ryszarda Dąbrowskiego. Na końcowych stronach książki czytelnik znajdzie krótkie informacje o autorach.

Piąty tomik poezji terapeutycznej pt. "Apocalyptica" Tomasza Piaseckiego ponownie powstał w duecie wraz z humanistką Panią Grażyną Dreżewską - muzą pisarza. Wierni czytelnicy twórczości obu autorów zapewne znajdą w obecnym dziele literackim bogate, ciekawe, pełne duchowości i miłości ponadczasowe treści, wielką troskę o zdrowie ludzi oraz pełnię swoistej odpowiedzialności za ich los.

Informuję, że zdiagnozowałem nieopisane dotąd schorzenie. Choroba charakteryzuje się zaburzeniami wrażliwości i bezpośrednio wpływa na zmiany w układzie nerwowym. Chory wykazuje nienaturalną wrażliwość na wszelkie bodźce emocjonalne, co skutkuje rozszarpaniem w układzie zwanym duszą. Pacjent czuje zbyt mocno, co wywołuje cierpienie i sprawia, że balansuje na krawędzi tych dwudziestu jeden gram. Szczególnie narażone są osoby wartościowe. Chemioterapia, naświetlania i leki psychotropowe okazują się nieskuteczne.

Zostało podjęte samoleczenie - pisanie.

Nazywam się Michał Kellen. W dniu 6 stycznia roku 2015 zdiagnozowałem emocjaka złośliwego.

Tytułowe biel i czerń nie istnieją samoistnie. Przemieszczają się i relatywizują nasze doznania, uczucia czy postawy. Ale w ujęciu autora, to właśnie ten brak odróżnienia dobra od zła, jest największym zagrożeniem. Dlatego należy oddzielić ziarno od plew, pokazać, że takie działanie jest konieczne, bo ocala nasze nadzieje, niweluje lęki, pozwala żyć godnie i sprawiedliwie. Tomik jest w większości poświęcony takim właśnie zmaganiom. Ta swoista psychomachia znajduje odbicie w buntowniczych lirykach autora, takich choćby jak Wszędzie upadek, Widok trupów czy Lament Stańczyka. Ciekawe są w tej poezji nuty patriotyczne, dialog z historią. Interesujący i udany debiut.

Body art to czwarty tomik wierszy Olgi Kubińskiej, a drugi – po Życiu. Wydaniu drugim poprawionym – opracowany graficznie przez Jana Rośka. W czterech cyklach (body art, Kontrapunkt, Historia języka polskiego 2016 i martwa natura) przeplatają się wątki osobiste, intymne, z uniwersalnymi. Zwraca uwagę dbałość o precyzję języka, lapidarność poszczególnych, epigramatycznych wierszy i wplatanie w teksty ciszy. O ciszy i milczeniu zresztą – zwerbalizowanych lub obecnych przez niedopowiedzenie – traktuje wiele zawartych w tomiku wierszy. Język w Body art jest najistotniejszy; można dostrzec wsłuchiwanie się w wiązki znaczeń ostrożnie wyjmowanych ze spłowiałych metafor. Odświeżanie znaczenia dokonuje się tu szeptem, w niemal medytacyjnym rytmie.