W sieci wróżb. Studium indywidualnych przypadków

Rozwijająca się od lat pięćdziesiątych XX wieku perspektywa patrzenia na teksty kultury na podstawie historii idei wydaje się rzucać nowe światło na sam problem baroku i barokowości w poezji XX wieku, szczególnie jeśli weźmie się pod uwagę poezję międzywojenną i wyjątkowe miejsce tej tradycji w wypowiedziach lirycznych. Sposób przedstawiania baroku jako historii idei, mentalnej, światopoglądowej oraz duchowej wspólnoty z religijnym wymiarem spraw najważniejszych człowieka w lirykach dwóch wybranych przeze mnie poetów, Jerzego Lieberta i Wojciecha Bąka, odsłania przyczynę podjęcia takiej interpretacji. Nie moglibyśmy jednak mówić o historii idei, ograniczając się jedynie do twórczości międzywojennej dwóch liryków. Takie spojrzenie prowokuje do zbudowania rozległej paraleli z liryką skamandrycką oraz okołoskamandrycką, jak i kwadrygantów, szczególnie Władysława Sebyły. (Fragment Wstępu)

Na podwórku mojego rodzinnego domu stało w wielkiej donicy drzewo cytrusowe, które dzielnie rozkwitało wśród jabłoni, chwastów i agrestu. Pod nim mój dziadek w bezzębnych ustach trzymał papierosa bez filtra, podczas gdy reszta spoczywała w kieszeni na jego piersi. Czasami na ramieniu siadała mu udomowiona, kulawa sroka, która dziobem wyrywała jedną bibułkę wypełnioną tytoniem i leciała w tajemnicze miejsce schować zdobycz. Scena ta powtarzała się wielokrotnie.

Na bajkę nie ma pytań – brzmiało powtarzane kiedyś żydowskie przysłowie. Cudami nie mniejszymi niż czyny Elimelecha były i to drzewo cytrusowe, i udomowiona sroka. Nie do uwierzenia była też historia mojej prababki, która przez wojnę ukrywała żydowskiego przechrztę, a następnie wzięła z nim ślub. Na tym samym podwórku, gdzie bawiłem się latami, w miejscu po starym domu i chlewiku, w którym mój przyszywany pradziad ukrywał się przed Niemcami, patrzyłem przez liście na słońce i księżyc, widziałem przemijanie i wzrastanie, całe piękno i grozę życia. Żyłem z tą przeszłością i przyszłością, prawdą i zmyśleniem, stopiony z nieskończonością, więc również nicością, która tak często spoglądała na mnie, a ja – na nią.

Na początku bowiem było słowo bejt, czyli dom.

Książka proponuje krytyczne spojrzenie na miejsce i funkcje natury w kulturze japońskiej, w perspektywie społecznej, estetycznej i, przede wszystkim, etycznej, przy czym punktem wyjścia są prace trzech współczesnych autorów/autorek japońskich, Takeo Doi, Yuriko Saito oraz Midori Kagawy-Fox.

Prezentowany tom zawiera prace polskich i zagranicznych autorów poświęcone librettu Czarodziejskiego fletu jego polskie tłumaczenie. Napisany przez Emanuela Schikanedera i naznaczony specyficznym politycznym i intelektualnym klimatem józefińskiego Wiednia tekst jest bez wątpienia ważnym, ciągle intrygującym dokonaniem nie tylko austriackiego, ale także i europejskiego oświecenia. Dzięki muzyce Mozarta żyje do dziś na scenach operowych całego świata; pochodzące z niego motywy i postacie pojawiają się także we współczesnej kulturze masowej. Wystan Hugh Auden, który w 1956 roku przetłumaczył libretto na język angielski, napisał, że jeśli wydaje się ono mało poważne, to tylko dlatego że nie potrafimy właściwie obchodzić się z jego tworzywem – tak aby wydobyć walory, pozwalające uznać Czarodziejski flet jedno z najlepszych librett operowych, jakie kiedykolwiek zostały napisane. Niniejszy tom proponuje różne odczytania scenicznej narracji opery Mozarta i Schikanedera oraz sytuuje jej przedstawienia w stosownych kontekstach historycznych, kulturowych i ideowych, a ukazując także jej literacki rodowód oraz oddziaływanie na ówczesnych pisarzy, śledzi odmienne recepcyjne tropy, których znajomość pozwala lepiej zrozumieć intelektualny i artystyczny potencjał utworu.

Wybór tekstów Rogera Chartier’a, historyka francuskiego, poświęconych historii książki i lektury. Rozprawy dotyczą przemian kultury piśmiennej i jej współczesnych adaptacji. Ponadto publikacja zawiera rozważania Chartier’a na temat procesów lekturowych w dobie tekstów elektronicznych, a także społecznych oddziaływań książki.

Koncepcja historii lektury, jaką proponuje Roger Chartier, jest daleka od historii ?lozo?i, historii literatury czy historii idei, które głównym przedmiotem swego zainteresowania czynią teksty, ich strukturę i znaczenie. Wykracza także zdecydowanie poza tradycyjne badania z zakresu historii książki czy historii czytelnictwa, skoncentrowane wokół statystycznie rozumianych kwestii dotyczących tego, co i przez kogo było w danym okresie wydawane oraz czytane. Produkcja i obiegi książki, grupy czytelnicze i ich lektury – to wszystko interesuje oczywiście Rogera Chartiera, ale kluczowym zagadnieniem czyni on w swoich pracach kwestię dotyczącą tego jak czytano, czym były różnorakie, zmieniające się w czasie sposoby lektury – z tej perspektywy postrzega tamte, bardziej tradycyjnie ujmowane zagadnienia. Z posłowia Pawła Rodaka

Książkę wydano dzięki dofinansowaniu Instytutu Francuskiego w Polsce w ramach Programu Wsparcia Wydawniczego Boy-Żeleński.

Cet ouvrage, publié dans le cadre du Programme d'aide à la publication Boy-Żeleński, a bénéficié du soutien de l’Institut français de Pologne.

A selection of texts by Roger Chartier, a French historian, dedicated to the history of books and reading. The dissertations concern the changes in writing culture and its contemporary adaptations. In addition, the publication contains Chartier's reflections on reading processes in the era of electronic texts, as well as the social impact of the book.

Monografia pt. Drogi i miejsca religijności ludowej. Antropologiczne studium nowych ośrodków kultu we współczesnej Polsce (Strachocina, Stryszawa, Sokółka i Legnica)stanowi rezultat pogłębionych zainteresowań badawczych autora oscylujących wokół tematyki relacji człowiek–sacrum w kulturze. W świetle wprowadzonej do opisu kategorii „zmiennotrwałości” religijność ludowa okazuje się „strukturą długiego trwania”. Autor w oparciu o zróżnicowany materiał literacki i źródłowy rozwija refleksję na temat pielgrzymowania, znaczenia miejsc świętych i zdarzeń cudownych. Poprzez wyniki przeprowadzonych badań terenowych ukazuje niesłabnącą żywotność form religijności ludowej. Obserwuje rewitalizację, transformację bądź kreację elementów tradycyjnej pobożności. Jego zdaniem współczesna religijność, podnosząca znaczenie czynnika jednostkowego i przeżyciowego, stwarza dogodne miejsce dla ujawnienia się ludowego sensualizmu. Z kolei kult świętych postaci i przedmiotów, występujący w badanych ośrodkach, koresponduje z tradycyjną „wiedzą konkretu”.

Rozprawa Tomasza Kalniuka jest pracą z zakresu antropologii zjawisk religijnych w ujęciu dynamicznym. Ma charakter interdyscyplinarny, angażujący metody etnologii, folklorystyki i religioznawstwa. Autor, łącząc bogatą faktografię z pobudzającymi do dyskusji uwagami, przybliża historyczne i obecne interpretacje zagadnień dotyczących religijności ludowej. Przedstawia symbolikę świętych miejsc, podejmuje refleksję nad znaczeniami lokalnych ośrodków kultu, drogami, które przemierzają pielgrzymi, oraz pojmowaniem zdarzeń cudownych. Wykorzystując wyniki własnych badań terenowych, autor charakteryzuje współcześnie funkcjonujące miejsca kultu w Strachocinie, Stryszawie, Sokółce i Legnicy, związane z postaciami św. Andrzeja Boboli, podlegającej „ludowej kanonizacji” Kunegundy Siwiec oraz ze świętymi przedmiotami, szczególnie relikwiami cudów eucharystycznych. Poprzez krytyczną analizę etnologicznego pojmowania religijności ludowej autor stara się na nowo nakreślić kontekst jej przejawów, odnotowywanych obecnie. Czyni to, korzystając z ogromnego zasobu opracowań i wykazując się przy tym dużą erudycją. W oparciu o nadzwyczaj ciekawe relacje zebrane od często zwykłych ludzi – mieszkańców okolic, turystów i pielgrzymów, przedstawia fascynujący obraz życia religijnego.
Z recenzji prof. dra hab. Andrzeja Piotra Kowalskiego, UG