Wojciech Kossak

„Wydanie tego tomu jest powodem do świętowania. Tłumaczenia Davida Fricka wreszcie pozwalają anglojęzycznym czytelnikom wsłuchać się swobodnie w wyjątkowe, polskie wypowiedzi Chopina i wychwycić ich niuanse. W poszczególnych listach obserwujemy charakterystyczne procesy zachodzące w wyobraźni kompozytora, niekiedy w postaci w pełni rozwiniętych narracji (z logicznymi strukturami właściwymi fabule opowiadania i wyróżniającymi się sformułowaniami), innymi razy – odsłaniające się poprzez spontaniczne dygresje, erupcje dowcipu czy gniewne inwektywy (tworzące fragmenty tekstu bardziej pokawałkowane, często zbudowane z niedokańczanych zdań)”. Jeffrey Kallberg

Książka Fredericka Niecksa, niemieckiego pisarza muzycznego osiadłego w Wielkiej Brytanii, pt. „Frederick Chopin, As a Man and Musician" opublikowana została po raz pierwszy w Londynie w 1888 roku. W kolejnych jej wydaniach (1890, 1902) autor wprowadził szereg uzupełnień. Była ona również tłumaczona na język niemiecki (Lipsk 1890). Jest to obszerna, dwutomowa monografia Chopina, która do dziś stanowi podstawową pozycję w literaturze chopinowskiej.

Monografia Niecksa nie była nigdy tłumaczona na język polski. W związku z tym, mimo iż wykorzystywana jest przez wąskie grono chopinologów, nie docierała do szerszego grona polskich odbiorców.

Przekład został uzupełniony o przypisy wszędzie tam, gdzie w świetle obecnego stanu wiedzy konstatacje Niecksa straciły aktualność. Dzięki temu czytelnik otrzymując do rąk dzieło Niecksa, otrzymuje również informacje o aktualnym stanie wiedzy chopinowskiej.

Jakie piękne listy pisał Chopin. W tym stuleciu, gdy powstały najpiękniejsze listy w polskiej epistolografii, Fryderyk zalicza się do najlepszych. Moim zdaniem, równy jest Słowackiemu, Krasińskiemu, Norwidowi.
Czytam te listy, myślę - czemu tylu z nas odeszło od tego rozumienia wzajemnej rozmowy? Listu jako granic domu?
Gdzie zgubiliśmy pragnienie, aby przez słowa jak najdokładniej oddawać myśl? Czemu tak często, zanim powiemy czy napiszemy, nawet nie pomyślimy? Gdzie jesteśmy?
Ernest Bryll, fragment Wstępu

Dołączona jest płyta CD z listami Fryderyka Chopina - listy czyta Zbigniew Zamachowski.

Historia Polski od pierwszej wojny światowej do naszych dni Książka wybitnego polskiego historyka Grzegorza Kucharczyka stanowi uzupełnienie słynnych Dziejów Polski Feliksa Konecznego. Obejmuje okres od momentu wybuchu Wielkiej Wojny, która odmieniła mapę Europy i przyniosła Polsce niepodległość, do roku 2022, który dobitnie pokazał, że historia wcale się nie skończyła, a wręcz przeciwnie – właśnie zaczyna przyśpieszać. Dzieje naszego kraju w tym burzliwym okresie udowadniają, że nie można samodzielnie działać i myśleć, jeśli nie znamy własnej historii, która buduje naszą tożsamość i bez której nie ma nas jako niepodległego bytu kulturowego, a w konsekwencji i państwowego.

W serii powołanej dla uczczenia 100. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 r. oraz utrwalenia w polskiej świadomości zbiorowej wiedzy historycznej o genezie i przebiegu odbudowy państwa polskiego ukażą się monografie, biografie i źródła, dla których tematyczną klamrą będzie idea polskiej niepodległości oraz walki o jej urzeczywistnienie i kształt z uwzględnieniem zagadnień polskich i międzynarodowych; politycznych, społecznych i ekonomicznych; walki orężnej i działań dyplomatycznych; wreszcie przedsięwzięć na polu kultury.

Ostatnio ukazały się:
Joanna Sosnowska, Z dziejów opieki społecznej w Polsce międzywojennej. Półkolonie letnie w Łodzi
Niepodległa. Rozważania prawno-ustrojowe w 700. rocznicą odrodzenia suwerennego państwa polskiego, pod redakcją Aldony Domańskiej i Anny Michalak
Witold Jarno. Garnizon Wojska Polskiego w Tomaszowie Mazowieckim w latach 1918–1939
Konrad Banaś. Odrodzona Rzeczpospolita na rynkach zamorskich. Handel polsko-arabski w latach 1918-1939
Wkrótce:
Piotr Kędzia, Sport w Polsce międzywojennej. Działalność oświatowa stowarzyszeń sportowych w Łodzi
Małgorzata Łapa, Polska polityka handlu zagranicznego w latach 1918–1939

Tom drugi części pierwszej Wspomnień Jędrzeja Moraczewskiego obejmuje lata 1895–1900. Autor przenosi czytelnika na prowincję galicyjską, gdzie zamieszkał wraz z żoną Zofią z Gostkowskich. Pierwsze lata ich wspólnego życia byty okresem częstych przeprowadzek spowodowanych specyfiką pracy inżyniera Moraczewskiego przy budowie kolei państwowych. We Wspomnieniach Autor sportretował ludzi, których spotykał – zarówno wpływających na niego bezpośrednio, jak i powszechnie znanych w ówczesnej Galicji z racji sprawowanych funkcji bądź społecznej lub politycznej działalności. W porównaniu z poprzednim tomem przeważają tu relacje z życia młodego, inteligenckiego małżeństwa, zmagającego się z codziennymi problemami. Nie zabrakło też opisów prowincjonalnych rozrywek i sposobów spędzania wolnego czasu – wycieczek rowerowych i krajoznawczych, spotkań towarzyskich, przedstawień amatorskich teatrów oraz prób aktywizacji środowiska lokalnej śmietanki towarzyskiej, do której państwo Moraczewscy byli zaliczani.

Pierwszy tom korespondencji Stanisława Ignacego Witkiewicza z rodziną, przyjaciółmi, znajomymi oraz tzw. wrogami obejmuje m.in. dziecięce dopiski do listów Stanisława Witkiewicza ojca, listy do Bronisława Malinowskiego, do matki – Marii Witkiewiczowej, do Ireny Solskiej, Stefana Żeromskiego, Kornela Makuszyńskiego, Jarosława Iwaszkiewicza i wielu innych. W korespondencji tej można wydzielić trzy okresy. Pierwszy okres obejmuje listy powstałe od dzieciństwa do 21 lutego 1914, tj. daty samobójczej śmierci narzeczonej Stanisława Ignacego, Jadwigi Janczewskiej. Drugi ­­– listy z podróży do tropików, pisane przez Witkacego będącego na granicy życia i śmierci w związku z bólem po śmierci narzeczonej. Trzeci okres to lata 1918­­–1926, gdy Witkacy – odmieniony doświadczeniem okropności wojny i rewolucji w Rosji – wraca do kraju i rozpoczyna intensywną twórczość malarską, literacką i teoretyczną. Chronologiczny układ listów pozwala prześledzić ewolucję kształtowania się jego osobowości – od kilkuletniego Stasia z listów do babci, z charakterystycznym dla dziecka stylem i ortografią („Kochana Babciu widzialem Panią Helene i pszywiozła mi małpe królika”), przez artystę na progu dorosłości, piszącego do przyjaciółki, Heleny Czerwijowskiej: „[…] ze mną coś się dzieje zawiłego i ciemnego w ukrytym zakamarku”, aż do Witkacego-dramaturga, który przeżywa pierwsze sukcesy i porażki swoich sztuk w teatrze. Tom I zawiera korespondencję w większości już publikowaną (ale także wiele nieznanych i wciąż odnajdywanych listów!!!), do tej pory jednak rozproszoną, tu zebraną w całość, ponownie opracowaną i opatrzoną szczegółowymi przypisami, uwzględniającymi najnowszy stan badań nad życiem i twórczością S.I. Witkiewicza. bogato ilustrowany.