Współczesne Media Tom 2 Przemoc W Mediach

Prezentowana książka dotyczy działalności prasowo-wydawniczej, dziennikarskiej i redakcyjnej Augustyna Wróblewskiego, wybitnego chemika i biochemika, docenta Uniwersytetu Jagiellońskiego. W styczniu 1905 r. w Krakowie powołał on do życia periodyk „Przyszłość” propagujący hasła: abstynencji, bezpartyjności i prohibicji. Względne powodzenie przedsięwzięcia, umiarkowany odzew czytelniczy, który umożliwił jego egzystencję do wybuchu I wojny światowej (aczkolwiek Wróblewski wycofał się z redakcji w połowie 1907 r.), skłoniły założyciela pisma do powołania kolejnego tytułu prasowego – „Czystość”, „dwutygodnika bezpartyjnego, poświęconego sprawom zwalczania prostytucji i nierządu”. Pierwszy numer pisma pojawił się w połowie 1905 roku, początkowo w postaci samoistnego dodatku prasowego, a następnie samodzielnego wydawnictwa, które z przerwami, głównie spowodowanymi brakiem środków finansowych, przetrwało do końca 1909 roku.

Między dziennikarstwem a public relations istnieją wielorakie związki. Na przykład część materiałów w kampaniach public relations jest umieszczana w mediach. Dla specjalistów z dziedziny PR bardzo ważne są wiedza i umiejętności dziennikarskie. Poza tym znajomość środowiska dziennikarskiego w public relations ma kluczowe znaczenie w media relations. Punktów stycznych obu dziedzin jest znacznie więcej, o czym świadczy również to, że w uczelniach kształcących dziennikarzy są wykładane przedmioty związane z public relations.

W XXI wieku obserwujemy rozwój mediów masowych: rosnącą liczbę kanałów i różnicowanie się form przekazu, przekształcenia instytucjonalne, zmiany rynkowe i dotyczące odbioru. Jeżeli chodzi o skutki społeczne, to jedne zmiany mogą oznaczać korzyści, inne zaś wzbudzają uzasadniony niepokój. Nie jest to obojętne ani dla dziennikarzy ani dla PR-owców jako dla grup zawodowych.

Książka zawiera artykuły specjalistów mających doświadczenie w jednej, jak i w drugiej dziedzinie, zarówno praktyków, jak i teoretyków. Zamiarem autorów jest ukazanie z jednej strony związków między dziennikarstwem a PR, a z drugiej strony różnorodnych form działalności w tych dziedzinach.

Dlatego tematyka jest bardzo zróżnicowana: od etycznych aspektów pracy w obydwu zawodach, poprzez możliwości dywersji w mediach przy użyciu środków z pogranicza propagandy i PR, oddziaływania public relations w warunkach kryzysowych oraz w pracy urzędników samorządowych, aż po prasę młodzieżową i ezoteryczną. Jest to zatem rodzaj panoramicznego ujęcia tej problematyki.

Autorzy są pracownikami kilku uczelni: Społecznej Akademii Nauk (filii w Warszawie), Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Pracują ponadto w rozmaitych instytucjach jako praktycy.

Jakie są najbardziej popularne teorie spiskowe na świecie? Czym jest świadomość według różnych teorii naukowych? Jakie książki powinien znać każdy człowiek? Które morskie ryby nadają się do jedzenia? Kim były żony największych dyktatorów? Jakie są rodzaje romantycznych związków? Czy Wielki Mur Chiński rzeczywiście jest widoczny z kosmosu?
Informacja jest piękna to wspaniała książka zawierająca informacje na temat współczesnego świata: nauki, kultury, mediów, stylów życia i wielości światopoglądów oraz przyrody. Zawarte w niej dane przedstawiono w postaci przepięknych infografik ułatwiających zrozumienie i utrwalenie wiedzy. Informacja jest piękna to prawdziwa kopalnia ciekawostek, każdy kontakt z tą książką owocuje zdumieniem i zachwytem.

Pierwsza na polskim rynku synteza poświęcona poprawności językowej w internecie. Książka w mądry, zabawny i przystępny sposób przedstawia zagadnienia netykiety. Autorka omawia najczęstsze zachowania w komunikacji za pośrednictwem internetu – medium, które zrewolucjonizowało sposób porozumiewania się ludzi. Pokazuje sieć jako dynamiczne środowisko komunikacyjne – i jest przewodnikiem po tym środowisku.
W internecie nic nie ginie – większość wypowiedzi jest archiwizowana i powszechnie dostępna. Osobiste opinie stają się publicznymi, niekoniecznie za zgodą i wiedzą ich twórców. Strona wizualna przestrzeni wirtualnej jest bardzo istotna, ale podstawowym środkiem porozumiewania się pozostają słowa. Wbrew niektórym prognozom sprzed lat język angielski nie zastąpił w sieci języków narodowych, polszczyzna nadal „trzyma się mocno”, dominuje wśród rodzimych użytkowników internetu, a także stanowi obiekt ich zainteresowania (czego dowodem jest choćby wieloletnia popularność Poradni Językowej PWN).
Opisowi i przykładom zachowań językowych towarzyszą liczne zalecenia praktyczne i ćwiczenia. Rozważania teoretyczne autorka wyjaśnia na licznych przykładach, których zadaniem jest nie tylko zainteresowanie, lecz także rozbawienie czytelnika. Uwzględniają one specyfikę internetowego medium i przyjęte w nim zwyczaje komunikacyjne, w tym określenie działań uznawanych za stosowne oraz tych budzących wątpliwości i negatywne reakcje użytkowników sieci.
Książka jest adresowana do szerokiego grona czytelników, nie tylko medio- czy językoznawców. Sięgnie po nią każdy, komu zależy na poprawności, jakości i skuteczności jego internetowych wypowiedzi. Adresatem książki jest więc każdy, kto chce, aby jego wypowiedzi pełniły planowane przez niego funkcje, budowały obraz nadawcy jako osoby kompetentnej i znającej zasady komunikacji językowej w internecie oraz były dopasowane do wybranego gatunku/kanału przekazu i docelowych odbiorców. Książka może również stanowić uzupełnienie listy lektur ćwiczeń i wykładów poświęconych komunikacji językowej w internecie, prowadzonych na kierunkach takich, jak: filologia polska, dziennikarstwo, medioznawstwo, kulturoznawstwo.

Cywilizacja techniczna jest technicznym sukcesem ludzkości, którego cena jest wysoka, a przyszłość niepewna – stwierdza redaktor naukowy publikacji, prof. Lech W. Zacher. Usieciowienie społeczeństw, postępująca digitalizacja, nowe i trudne do wyobrażenia możliwości nanotechnologii, biotechnologii, robotyki czy sztucznej inteligencji zmuszają do stawiania pytań o zmiany społeczno-kulturowe spowodowane rozwojem nauki i techniki. Jedno z ważnych pytań dotyczy tego, jak w dzisiejszym społeczeństwie wiedzy zmieniają się – pod wpływem nauki i techniki – relacje siły między państwami, organizacjami, grupami oraz innymi podmiotami.
Kto rządzi, kto dominuje, kto wygrywa, a kto przegrywa? Jakimi sposobami, z jakim skutkiem i w jakich okolicznościach zmieniają się relacje siły w stosunkach między ludźmi i organizacjami? Jaką rolę odgrywają w tym procesie rządy, partie polityczne, grupy interesu, wielkie firmy, związki zawodowe, wojsko, kościoły, organizacje pozarządowe, mafie czy grupy hakerskie? Jak do zmiany relacji sił są wykorzystywane polityka, strategie biznesu, korupcja, przemoc, konflikty zbrojne, manipulacje prawne, zmowy i spiski, przemoc symboliczna, media oraz propaganda?
Publikacja jest efektem sieciowej współpracy kilkudziesięciu uczonych i wpisuje się w długofalowy program badawczy Centrum Badań Ewaluacyjnych i Prognostycznych Akademii Leona Koźmińskiego.

Monografia Tadeusza Kononiuka jest studium z zakresu etyki normatywnej podsumowującym jego wieloletnie badania dotyczące etyki dziennikarskiej. Jest solidnym dziełem naukowym, podejmującym niezwykle ważną problematykę etycznego wymiaru dziennikarstwa.
Autor wskazuje, że rzetelne dziennikarstwo i rzetelność w dziennikarstwie stanowią podstawowe wartości zawodu określające nie tylko tożsamość dziennikarzy, lecz także dające im moc i unikalną pozycję w społeczeństwie, dzięki której zdobywają zaufanie obywateli. Eksploracja tego tematu wymagała od Autora pogłębionej wiedzy medioznawczej dotyczącej zagadnień nauki o moralności, filozofii i socjologii, znajomości prawa prasowego i autorskiego oraz metodyki dziennikarskiej, a także ogromnej wrażliwości i empatii, połączonych z rzetelnością badawczą, jasnością i stanowczością sądów.
Wszystkim tym wyzwaniom Autor sprostał, prezentując swoje rozważania w sposób oryginalny, logiczny i precyzyjny, dzięki czemu książka powinna spotkać się z zainteresowaniem przede wszystkim dziennikarzy, ale także medioznawców, politologów, etyków, filozofów i prawników.

Z recenzji prof. dr. hab. Janusza W. Adamowskiego