Andare a casa o in casa? Analisi cognitiva della preposizione semplice italiana

Podręcznik rekomendowany przez Państwową Komisję Poświadczania Znajomości Języka Polskiego jako Obcego w przygotowaniach do egzaminu certyfikatowego na poziomie B1.

Praca jest kolejną, zmienioną i poprawioną, wersją podręcznika z lat dziewięćdziesiątych minionego stulecia, przeznaczonego głównie dla słuchaczy początkujących i średnio zaawansowanych. Zawiera 40 jednostek metodycznych poświęconych podstawowym zagadnieniom gramatyki polskiej, klucz do ćwiczeń umożliwiający studentowi samodzielną pracę z podręcznikiem oraz przykładowy test z zakresu poprawności gramatycznej (wraz z kluczem) dla poziomu B1, wzorowany pod względem technik egzaminowania i punktacji na oryginalnych zadaniach certyfikatowych.

Każda jednostka metodyczna składa się z tekstu i zestawu ćwiczeń obejmującego:
- sprawdzenie zrozumienia tekstu;
- ćwiczenia wdrażające omawianą formę lub konstrukcję gramatyczną;
- ćwiczenia kontrastujące ją z innymi jednostkami morfologicznymi podobnymi pod względem formy lub funkcji;
- ćwiczenia sprawdzające;
- ćwiczenia leksykalne i konwersacyjne związane z tekstem.

Zamieszczone w Wyborze materiały mogą być wykorzystane – zależnie od potrzeb – na wszystkich etapach procesu dydaktycznego: prezentacji, wdrożenia oraz utrwalenia i kontroli przyswojenia struktur. Książka może również służyć cudzoziemcom pragnącym samodzielnie doskonalić swoją znajomość polszczyzny.

Podręcznik rekomendowany przez Państwową Komisję ds. Poświadczania Znajomości Języka Polskiego jako Obcego w przygotowaniach do egzaminu certyfikatowego na poziomie B1

Na podręcznik składa się w sumie 40 jednostek metodycznych, poświęconych podstawowym zagadnieniom z zakresu fleksji i składni języka polskiego. W każdej jednostce punktem wyjścia jest tekst, część zasadniczą zaś stanowią ćwiczenia oparte na tym tekście. [...] Ćwiczenia są tak skonstruowane, że uczą, sprawdzają i utrwalają następujące sprawności: rozumienie tekstu, wdrażanie określonych form i konstrukcji gramatycznych, odróżnianie tych form i konstrukcji podobnych, używanie określonych form, konstrukcji i jednostek leksykalnych w wypowiedziach. Łącznie są to sprawności wymagane na egzaminach certyfikatowych, zatem taki układ poszczególnych jednostek dydaktycznych podręcznika należy uznać za celowy i funkcjonalny. [...]
W porównaniu z wersjami poprzednimi, zwiększono liczbę ćwiczeń oraz zaktualizowano słownictwo i dodano przykładowy test gramatyczny, wzorowany na oryginalnych zadaniach certyfikatowych. Wszystko to sprawia, że w obecnej postaci podręcznik jest dobrą pomocą dydaktyczną dla osób, które nie tylko uczą się języka polskiego jako obcego, ale także chcą zdać egzamin certyfikatowy ze znajomości polszczyzny. (Prof. dr hab. Stanisław Dubisz)

******

“If I Knew Polish Well…”

A handbook of the Polish language for foreigners – beginners and intermediate students. It includes 40 methodological units devoted to the basic Polish grammar issues, the key to exercises enabling the students to work with the handbook on their own, and an example test on grammatical correctness.

Książka przedstawia portret młodych ludzi angażujących się na rzecz mniejszości językowych Europy: Kaszubów (w Polsce), Górnołużyczan (w Niemczech), Bretończyków (we Francji) i Walijczyków. Odgrywają oni rolę przewodników po swoich kulturach, wskazują na problemy, trudności i wyzwania, z jakimi się spotykają w codziennym życiu i działaniu. Ich słowa ukazują sytuację socjolingwistyczną mniejszości, panujące ideologie językowe, rolę edukacji mniejszościowej oraz typy młodych użytkowników języków mniejszościowych. Analizie zostały poddane także praktyki kulturowe i tożsamościowe młodych w kontekście różnych form życia wspólnotowego oraz ich drogi do działania na rzecz mniejszości, wiodące od aktywnego uczestnictwa w kulturze, przez stopniowe angażowanie się w działania, a ż po aktywizm językowy.

Przedstawiona monografia wpisuje się w dziedzinę diachronicznego językoznawstwa korpusowego i jest wynikiem badań koncentrujących się na poszukiwaniu nowych narzędzi korpusowych w celu rozwiązania problemu ambiwalencji zdań parahipotaktycznych w języku staroangielskim. Poszukiwania te zaowocowały stworzeniem aparatu badawczego pozwalającego na systematyczne wyszukiwanie, klasyfikację, opis i automatyczną analizę tych struktur przy użyciu konkretnego korpusu językowego.
W literaturze przedmiotu funkcjonowało do tej pory kilka definicji parahipotaksy, które nie utożsamiały jej z ambiwalencją, podczas gdy w niniejszej monografii utożsamienie takie stanowi sprawę kluczową. Autor dokonał wstępnej klasyfikacji ambiwalentnych zdań parahipotaktycznych oraz opisał zbudowany przez siebie korpus do ich podwójnej analizy. W rozdziale trzecim, czwartym i piątym pracy omówione zostały natomiast odmienne rodzaje parahipotaksy, odpowienio SIPH, MIPH oraz EPH.
Dzięki lekturze monografii Ireneusza Kidy, czytelnicy mogą dowiedzieć się, jak wiele zależy od sposobu traktowania zdań parahipotaktycznych – z jednej strony jako zdania główne (niezależne, równorzędne), a z drugiej jako podrzędne.

This monograph inscribes itself in the field of diachronic corpus linguistics and is the result of research focused on finding new corpus tools for solving the problem of the ambivalence of parahypotactic clauses in Old English. The efforts resulted in the creation of a research apparatus allowing for systematic search, classification, description and automatic analysis of these structures on the basis of a specific corpus.
In the literature there have been several definitions of parahypotaxis but they have not identified it with ambivalence, while in this monograph it happens so and it is the key issue. The author has performed a preliminary classification of ambivalent parahypotactic clauses and he has described a corpus which he compiled for their dual analysis. In the third, fourth and fifth chapter, a detailed description of ambivalent parahypotactic clauses, respectivelySIPH, MIPH and EPH, takes place. In each of them different types of parahypotaxis are of concern.

A reader of the monograph by Ireneusz Kida will surely appreciate how much depends on the way parahypotactic clauses are treated – on the one hand as main and on the other as dependent clauses; in this monograph, the concept main is used also in the sense of independent or coordinate.

Pomimo upływu czasu, problematyka autonomii w dydaktyce językowej nie tylko nie traci na atrakcyjności, ale staje się coraz bardziej aktualna, nie tylko dlatego, że konieczność rozwijania postaw i zachowań
autonomicznych stanowi jeden z filarów europejskie
j polityki językowej i że jest ona podkreślana w wielu oficjalnych dokumentach, ale również dlatego, że taki jest w dużej mierze wymóg otaczającej nas rzeczywistości. Trudno się bowiem nie zgodzić, że w obliczu coraz większej mobilności uczniów i studentów
czy możliwości oferowanych przez technologie komputerowo
-
informacyjne, samodzielność w nauce języka obcego, jakkolwiek nie byłaby ona definiowana, stanowi wartość samą w
sobie, umożliwiając uczącym się o wiele bardziej skuteczne funkcjonowanie w różnych kontekstach. Pomimo to, promowanie autonomii wcale
nie jest priorytetem dla wielu nauczycieli, a sami uczniowie często nie są
chętni do przejęcia odpowiedzialności za własną naukę, ograniczając się
do wykonywania tylko tych zadań, które są od nich wymagane.
Choć
przyczyn takiego stanu rzeczy jest z całą pewnością bardzo wiele, to na-
leży przypuszczać, że jedną z ważniejszych jest niedostateczna świadomość rozwiązań, pozwalających
na umiejętne powiązanie rozwijania autonomii z osiąganiem celów dydaktycznych, które byłyby zgodne z zapisami podstawy programowej i wymaganiami egzaminacyjnymi.

Niniejsza praca ma klasyczny układ treści, składa się z dziewięciu rozdziałów. W rozdziale pierwszym zaprezentowano antropolingwistyczną płaszczyznę wyłonienia się u ludzi języka. W rozdziale drugim opisano przyjęte rozstrzygnięcia terminologiczne dotyczące kompetencji językowej i komunikacyjnej. W kolejnym rozdziale skupiono się na rozwoju języka dziecka w ontogenezie, a przede wszystkim na etapach rozwoju intencji komunikacyjnej, przywołując teorię Hallidaya (1970) i Brunera (1977). Dalsza część pracy zawiera charakterystykę języka i komunikacji osób ze spektrum autyzmu (autyzm wczesnodziecięcy oraz zespół Aspergera). Następnie przedstawiono autorskie założenia koncepcji reorientacji intencji komunikacyjnej oraz zarys programu związanego z rozwijaniem kompetencji komunikacyjnej osób ze spektrum autyzmu. W przedostatnim rozdziale o charakterze metodologicznym przedstawiono własne badania nad interakcją językową dzieci ze spektrum autyzmu, skupiając się przede wszystkim na funkcji fatycznej, wyłaniającej się w sytuacjach komunikacyjnych. W świetle powyższych zagadnień podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, jakie czynniki mechanizmu interakcji stanowią bazę do rozwoju komunikacji, zanim rozwinie się mowa werbalna, i jak przedstawia się ich rozkład w wybranych zaburzeniach ze spektrum autyzmu, takich jak autyzm wczesnodziecięcy oraz zespół Aspergera. W tej części pracy zaprezentowano również wnioski, które wyłoniły się z owych badań, oraz dokonano ich omówienia. Publikacja adresowana jest do językoznawców, logopedów, terapeutów, osób które zawodowo zgłębiają tajemnice języka i komunikacji, jak również studentów planujących pomagać dzieciom dotkniętym zaburzeniami autystycznymi oraz ich rodziców i opiekunów.

Opowieść o celibacie. O zakonie tłumaczy.

Biserka Rajčić, była przez pięćdziesiąt lat notariuszem polskiej literatury. Adwokatem, gońcem, tłumaczem przysięgłym. Przerywa milczenie, po pięćdziesięciu latach w cieniu autorów, których przekłada i spraw o których pisze. Serbka. Laureatka nagrody „Transatlantyk” dla najlepszego tłumacza literatury polskiej (2009). W dorobku, liczącym przeszło 1500 pozycji bibliograficznych, ma ponad 70 książek z zakresu poezji, prozy, filozofii, teorii literatury, eseju i reportażu.

"Nawiązuję kontakt z autorem do końca życia. Te przyjaźnie są specyficzne, bo rzadko się widzimy, ale często rozumiemy bez słów."
B.R.