Antoni Gaudí. Boży Architekt

Rymkiewicz, we właściwy sobie sposób, wybiera tematy nieoczywiste, wydawałoby się błahe, żeby swą opowieścią poprowadzić czytelnika do rzeczy najważniejszych, nierzadko ostatecznych. Razem z nim zaglądamy do paryskich mieszkań, chodzimy po paryskich ulicach i cmentarzach pierwszej połowy XIX wieku, śledzimy Mickiewicza w jego podróżach, podglądamy przy pracy i przez drzwi szpitala dla obłąkanych...
Mickiewicz, któremu poeta zadaje wiele pytań, pozostaje tajemnicą, chociaż dzięki Rymkiewiczowi, wiemy o nim znacznie więcej.

Napisana przez Jake’a Pollera biografia Aldousa Huxleya to bogaty w szczegóły i nieznane dotąd fakty, wnikliwy opis kolejnych etapów kariery jednego z najbardziej dalekowzrocznych i niezwykłych pisarzy XX wieku - od satyryka odmalowującego wybornie rozpacz powojennego pokolenia, przez zagorzałego pacyfistę w latach 30., poszukiwacza duchowości w latach 40., psychodelicznego mistyka w latach 50., po newage’owego proroka. Zestawiając mistrzowsko fakty z życia Huxleya z jego twórczością, Poller dokonuje nowej interpretacji dzieł autora „Drzwi percepcji” oraz ich wpływu na kulturę.\"Poller w swojej książce dokonał niemożliwego. Odwołał się do faktów przedstawionych przez wcześniejszych badaczy, ale też przytoczył nowe szczegóły, świadczące o szerokiej wiedzy spostrzeżenia oraz przenikliwą ocenę - i to w zwięźlejszej niż dotąd formie. Tę biografię nie tylko świetnie się czyta – jest ona również oczekiwaną i niezbędną aktualizacją wiedzy o życiu jednego z najbardziej intrygujących i oryginalnych intelektualistów XX wieku\".Dana Sawyer\"Jake Poller stworzył wnikliwy przewodnik po metafizycznej myśli Huxleya, w którym prezentuje również ewolucję jakiej ulegała ona w jego twórczości. Z kontekstu utkanego przez ciekawe i zdumiewające fakty dowiadujemy się także o tym, jak życie prywatne autora „Nowego wspaniałego świata” kształtowało jego światopogląd, nadając również wyraz jego utworom\".Arthur Hoyle, „New York Journal of Books”\"Poller wykorzystał nieznane dotychczas fakty z życia Huxleya oraz własne badania nad jego mistycyzmem i alternatywną duchowością dzięki temu otrzymaliśmy nowy i wieloraki wgląd w twórczość tego autora. Każdy z jego najważniejszych utworów został poddany szczegółowej – niekiedy również nowatorskiej – ocenie krytycznej\".„Times Literary Supplement”\"Przewybornie napisana, podbudowana wnikliwą kwerendą krytyczna biografia oferuje czytelnikom nowe wejrzenie w mniej znane aspekty twórczości Huxleya, takie jak religie Wschodu, parapsychologia i ekologia. Znakomita książka\".James Sexton

Antologia na 40 lecie RSTK w Rzeszowie – jubileuszowe zbiorowe wydanie twórczości autorów skupionych w szeregach RSTK w Rzeszowie. Wstęp do książki napisali: Barbara Śnieżek, Stefan Michał Żarów. Pośród 17 autorów są takie nazwiska jak: Jadwiga Buczak, Stanisława Bylica, Czyż-Wysokińska, Stanisław Dworak, Teresa Glazar, Anna Kocór, Ewelina Agnieszka Łopuszańska, Jerzy Stefan Nawrocki, Agnieszka Niemiec, Maria Rudnicka, Grażyna Sordyl, Zdzisław Stokłosa, Małgorzata Szepelak, Iwona Szetela, Barbara Śnieżek, Władysław Waltoś, Stefan Michał Żarów. Całość została podzielona na trzy rozdziały: Przegląd twórczości niektórych literatów RSTK, Biogramy literackie autorów RSTK, Galeria zdjęć z udziałem członków RSTK. D z i a ł a l n o ś ć Trwałe ślady (fragment) Rzeszowskie Regionalne Stowarzyszenie Twórców Kultury ma w swojej czterdziestoletniej historii długą i bogatą kartę działalności. Niniejsze opracowanie przedstawia ogólny zarys jego funkcjonowania aktualnego i z ostatnich kilkunastu lat, kiedy Stowarzyszenie zaznaczyło swoją obecność w nowej rzeczywistości na niwie kulturalnej województwa Podkarpackiego. Regionalne Stowarzyszenie Twórców Kultury w Rzeszowie (wcześniej, do 2008 roku, pod nazwą Robotniczego Stowarzyszenia Twórców Kultury) powstało w 1980 roku, w czasach podpisania porozumień sierpniowych w Stoczni Gdańskiej i tworzenia Niezależnych Samorządnych Związków Zawodowych „Solidarność”. Rzeszowskie RSTK jest jedną z pięciu organizacji, obok Warszawy, Gorzowa Wielkopolskiego, Bydgoszczy i Wodzisławia Śląskiego, które uzyskały osobowość prawną przed ogłoszeniem stanu wojennego. Wzorem funkcjonowania była formuła i statut Warszawskiego RSTK, pierwszego takiego stowarzyszenia, powstałego na podłożu działającego już od 1974 r. Warszawskiego Robotniczego Klubu Literackiego. Zdynamizowanie działalności robotniczego ruchu kulturalnego spowodowało zarejestrowanie w 1988 r. Rady Krajowej RSTK, do której również przynależy rzeszowskie Stowarzyszenie. Od czasu powołania do dzisiaj Radzie Krajowej przewodniczy dr hab. Paweł Soroka. Również delegaci z Rzeszowa, na Zjazdach Krajowych RSTK, są wybierani w skład Zarządu Rady Krajowej, gdzie w poprzedniej kadencji był Stefan M. Żarów, a w obecnej Stanisław Dworak. W okresie czterdziestolecia prezesami rzeszowskiego RSTK byli: Zbigniew Okoń (1980 – 2000) i wiceprezes Ludmiła Pietruszkowa, Zofia Antonina Migała (2000 – 2007) i wiceprezes Zbigniew Okoń, Józef Kawałek (2007 – 2016) i wiceprezes Stefan M. Żarów. Od 2016 roku Stowarzyszeniem kieruje Stanisław Dworak z wiceprezes Stanisławą Bylicą. Siedzibą Stowarzyszenia od początku działalności jest Wojewódzki Dom Kultury w Rzeszowie… Barbara Śnieżek i Stefan Michał Żarów

Ta książka daje wspaniały wgląd w życie jednego z najbardziej niezwykłych mistyków w historii świata. Wypowiedzi Osho są pełne humoru, a równocześnie z wielką powagą traktują kwestię indywidualnego rozwoju wewnętrznego i poszukiwań duchowych. Możesz dzięki temu poznać tło różnych zdarzeń związanych z życiem Osho i jego nauczaniem, często odbiegające od wizerunku Osho, jaki malowany był przez media.

Wiele niezrozumienia wiąże się z pracą Osho nad rozwojem świadomości człowieka, najczęściej wynikającego z wypowiedzi ludzi, którzy sami nie doświadczyli jego metod. Poznanie tego tła ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia motywów postępowania Osho w różnych sytuacjach.Głębokie psychologiczne wglądy, tworzące treść znacznej części wykładów Osho, pozwalają zrozumieć mechanizmy naszych zachowań, odkrywają także pokłady ukrytych emocji, potrzeb i potencjałów. Odniósłszy te ogólne mechanizmy do swego życia, możemy łatwiej uzyskać efekty działania rozmaitych technik medytacyjnych oferowanych przez Osho.

Osho jest jednym z najlepiej znanych i najbardziej prowokacyjnych nauczycieli duchowych XX wieku. Przesłanie Osho dociera dziś do ludzi w każdym wieku, w każdym zakątku świata.
Początkowo Osho znany był jako profesor filozofii, wykładowca debatujący z przywódcami tradycyjnych nurtów religijnych na terenie całych Indii. Od 1974 roku Osho prowadził swe nauczanie w stacjonarnym ośrodku medytacji w Punie niedaleko Bombaju. Dziś miejsce to jest zapewne największym ośrodkiem medytacyjnym w świecie, prowadzonym przez profesjonalistów umiejętnie łączących terapie Zachodu i duchowe nauki Wschodu.

Ostatnie słowa Osho wypowiedziane publicznie brzmiały:

W tej chwili jesteście najbardziej błogosławionymi ludźmi na Ziemi.
Pamiętanie, że jesteś buddą, jest doznaniem najcenniejszym,ponieważ jest to twoja wieczność, twoja nieśmiertelność.
To nie ty - to twoja egzystencja.
Jesteś jednością z gwiazdami, drzewami, niebem i oceanem.
Nie jesteś czymś oddzielnym.
Ostatnim słowem Buddy było sammasati.
Pamiętaj, że jesteś buddą sammasati.

Przyczyna, Suterena, Oddech, Chłód, Dziecko – autobiograficzny pięcioksiąg wybitnego austriackiego prozaika i dramatopisarza to drobiazgowa rekonstrukcja lat dojrzewania. Analiza "niszczycielskich machin" – szkoły, rodziny, instytucji, społeczeństwa, ich nieznoszącej sprzeciwu, bezwzględnej opresyjności. To brutalna ocena tępego i zaślepionego w swym konformizmie narodu, nieskończonej ludzkiej obojętności. To nieskrywana manifestacja gniewu i pogardy, hołd złożony samotności i jednocześnie rzucone jej przekleństwo. To przeprowadzana na sobie samym wiwisekcja.

"Autobiografie to klucz to zrozumienia Thomasa Bernharda, klucz, bez którego nie można w pełni przyswoić jego powieści, pojąć pisarskich obsesji i poglądów politycznych. To czasy i wydarzenia opisane w Autobiografiach ukształtowały Bernharda jako pisarza i jako zaciekłego krytyka Austrii i austriackości, ale przecież nie tylko – także jako przeciwnika historycznej amnezji i skrywania nazistowskich brudów pod eleganckim dywanem w mieszczańskim salonie.

Bernhard nie był wrogiem ludzi, był zaciekłym wrogiem ludzkiej hipokryzji. Ku wściekłości zadowolonego z siebie społeczeństwa Bernhard brutalnie demaskował jego zakłamanie.

„Autobiografie” wyszlifowały także jego niepowtarzalny, chirurgicznie precyzyjny styl. Trzeba poznać „Autobiografie”, żeby nie tylko poznać Bernharda i Austrię, ale żeby dołożyć kolejny rozdział do wielkiej pracy – próby zrozumienia minionego wieku, którego ponury cień wciąż nad nami wisi. Jeśli nie będziemy czytali Bernharda, wiek XX kiedyś do nas wróci, jeszcze bardziej spotworniały, niż go zapamiętaliśmy.
Proza Bernharda, trudna, zapętlona w swoich obsesjach, drażniąca, jest jednak wielką odtrutką na bezmyślną wegetację w toksycznych oparach samozadowolenia kultury masowej".

Krzysztof Varga

Książka Mariusza Urbanka, dziennikarza i biografisty, przedstawia postać i dorobek wydawałoby się doskonale znanego i czytanego od wczesnego dzieciństwa autora zabawnych wierszyków, bajek i pełnych humoru rymowanek. Mało kto wie, że był on także wybitnym prawnikiem walczącym o prawa autorskie twórców literackich, jednym z założycieli ZAiKS-u i jego długoletnim prezesem, namiętnym karciarzem, a o jego przygodach miłosnych można by napisać barwną powieść... Bogate tło historyczne - świat kabaretów i teatrzyków rewiowych dwudziestolecia, literaci i ich dzieła w trybach socrealizmu, nierozwiązany problem, czy autor wierszy o Stalinie może być obecnie patronem instytucji kultury - dopełnia opis losów i rozwoju osobowości twórczej pisarza doskonale rozpoznawanego przez pokolenia dziadków, rodziców i najmłodszych czytelników książek.