Instytucja Kolegium Elektorów w amerykańskim systemie polityczno-prawnym

„Studia Politicae Uniwersitatis Silesiensis” od prezentowanego tomu 18 są oficjalnie czasopismem o charakterze półrocznika. Jednak, jak zawsze, teksty – będące efektem badawczych prac politologów z katowickiego ośrodka naukowego i przedstawicieli innych krajowych jednostek naukowo-badawczych stanowią zawartość periodyku firmowanego przez Instytut Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu Śląskiego – pomieszczono w działach tematycznych. Tym razem są to: „Myśl polityczna”, „Systemy polityczne”, „Polityki publiczne”, „Stosunki międzynarodowe”, „Komunikowanie społeczne”, „Recenzje i omówienia”.
W pierwszym z działów znalazły się dwa teksty: Lucjana Wrońskiego „Pamięć o początkach ustanowienia ładu politycznego a jego prawomocność” oraz Małgorzaty Zarębskiej „Nowożytność i chaos współczesności. Koncepcja »nowej nauki polityki« w ujęciu Erica Voegelina”.
W dziale drugim pomieszczono cztery teksty: Sebastiana Kubasa „Legitymizacja i alternacja władzy na Węgrzech”, Roberta Rajczyka „Prawno-instytucjonalny wymiar podmiotowości politycznej mniejszości etnicznych w Republice Kosowa”, Bartłomieja H. Toszka „Anglicanorum Coetibus jako instrument restytucji wpływów Kościoła katolickiego w Anglii i Walii” oraz Dominika Szczepańskiego „The course of competition and political consequences of the municipal elections in Rzeszów in 2014”.
Dział „Polityki publiczne” zawiera tylko jeden artykuł Natalii Stępień-Lampy „Główne zmiany w oświacie w pierwszym roku rządów Prawa i Sprawiedliwości”.
W kolejnym dziale – o stosunkach międzynarodowych – znajdujemy opracowania Anny Czyż „Państwa Grupy Wyszehradzkiej wobec kryzysu migracyjnego” i Mirona Lakomego „Cyber-jihad comme une menace pour la sécurité des États”. Swoje teksty publikują też Marian Mencel „Japonia w polityce bezpieczeństwa ChRL” oraz Tomasz Okraska „Spór terytorialny o Archipelag Spratly na Morzu Południowochińskim – wybrane aspekty”.
Aspekty komunikowania społecznego w kolejnym dziale przybliżają Katarzyna Brzoza „Mężczyzna w wirtualnym świecie. Polskie portale internetowe dla mężczyzn” i Monika Kornacka-Grzonka „Lokalne portale internetowe – przyszłość komunikowania medialnego na poziomie lokalnym”.
Tom zamyka recenzja książki Andrzeja Kubki „Modele demokracji w Skandynawii”, dokonana przez Roberta Radka.

Organizacji państwowej od samego początku powstania towarzyszyło kształtowanie się różnych realnych form zapewnienia obrony, bezpieczeństwa i ochrony przed zagrożeniami, które z upływem czasu stawały się rzeczywistością. Do największych niebezpieczeństw należały kataklizmy wojenne, które wywoływały wielorakie skutki, zagrażając nie tylko państwu, ale i całemu społeczeństwu. W obliczu tych niebezpieczeństw państwo organizowało sobie ochronę w postaci sił zbrojnych, armii i wojska. Jednak z upływem czasu, wobec zmian charakteru zagrożeń i pojawienia się nowych, wyodrębniły się wyspecjalizowane służby, inspekcje i straże.
Stąd jednym z podstawowych zadań Rzeczypospolitej Polskiej jest zapewnienie obywatelom bezpieczeństwa i porządku publicznego, które zależą od sprawności struktur organizacyjnych państwa, gotowości sprostania im oraz możliwości przeciwstawienia się i walki z różnymi zagrożeniami.
Z uwagi na to niniejsza publikacja poświęcona jest najważniejszym rządowym wyspecjalizowanym służbom ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, odpowiedzialnym za bezpieczeństwo wewnętrzne: Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Obronie Cywilnej i Biuru Ochrony Rządu, a więc organom wchodzącym w skład Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Rzeczypospolitej Polskiej.
Opracowanie ma na celu diagnozę, opis i analizę zagrożeń oraz przedstawienie szczegółowych zadań, organizacji, sposobów i środków funkcjonowania wyżej wymienionych organów. Celem publikacji jest także zobrazowanie podejmowanych działań i przedstawienie osiąganych wyników poszczególnych służb w zakresie utrzymania i zachowania bezpieczeństwa i porządku publicznego w ramach bezpieczeństwa wewnętrznego państwa

Świat pozimnowojenny charakteryzuje się dużą dynamiką ról i pozycji międzynarodowych poszczególnych państw oraz grup państw w ramach istniejącego ładu międzynarodowego. Procesy przemian zachodzą także na kontynencie afrykańskim, dotychczas postrzeganym przede wszystkim przez pryzmat dystansów rozwojowych, tendencji autorytarnych w ramach systemów politycznych poszczególnych państw czy też konfliktów etnicznych i międzynarodowych. Reformy przeprowadzane zarówno w wymiarze wewnątrzpaństwowym, jak i w ramach instytucji powołanych dla pogłębiania współpracy międzynarodowej, które symbolizuje ukuty przez byłego prezydenta RPA Thabo Mbekiego termin „afrykański renesans”, stwarzają szanse na stopniową zmianę sytuacji mieszkańców kontynentu.
Wiesław Lizak swą książkę poświęcił właśnie analizie działań państw afrykańskich na rzecz stworzenia skutecznych i efektywnych środków reagowania w sytuacjach kryzysowych. Autor przedstawił w niej genezę, ewolucję i funkcjonowanie najważniejszych instytucji bezpieczeństwa i współpracy – począwszy od Organizacji Jedności Afrykańskiej, po prezentację Unii Afrykańskiej jako organizacji, której zadania i kompetencje mają być odpowiedzią na wyzwania rozwojowe i modernizacyjne, przed którymi stoi współczesna Afryka.
W literaturze polskiej nie było dotychczas monografii tak wszechstronnie przedstawiającej afrykańskie instytucje bezpieczeństwa.

Artykuły zamieszczone w książce dotyczą szeroko rozumianego bezpieczeństwa w różnych jego aspektach. Oprócz najbardziej rozpoznawanego bezpieczeństwa w stosunkach międzynarodowych mowa również problematyki bezpieczeństwa zdrowotnego, a więc w systemie ochrony zdrowia. W pracy są też różne podejścia do kwestii bezpieczeństwa, poczynając od analizy terminologicznej, a skończywszy na roli orzecznictwa sądowego w definiowaniu granicy między bezpieczeństwem obywateli i państwa, a prawami obywatelskimi w demokratycznym ustroju.
Autorzy omawiają takie szczegółowe kwestie jak: zagadnienia związane z przedstawieniem teoretycznego aspektu funkcjonowania bezpieczeństwa międzynarodowego; analiza potencjalnych niebezpieczeństw wynikających z planowanych reform Unii Europejskiej, a także ich wpływu na bezpieczeństwo wewnętrzne i zewnętrzne UE; rola Unii Europejskiej w budowaniu polityki antynikotynowej w państwach członkowskich; rola, jaką odgrywa bądź może odgrywać terytorium Półwyspu Bałkańskiego w zapewnianiu bezpieczeństwa energetycznego Unii Europejskiej; aktywność Norwegii w Arktyce oraz jej wpływ na tworzenie środowiska bezpieczeństwa w Arktyce; wyzwania jakie stoją przed organami sądowniczymi w Polsce i Wielkiej Brytanii dotyczące zapewnienia bezpieczeństwa oraz funkcjonowania służb odpowiedzialnych za jego utrzymanie; kompetencje jednostek samorządu terytorialnego w kwestii utrzymania bezpieczeństwa i porządku publicznego.

Książka Bez pieczeństwo społeczne. Podstawy teoretyczne i praktyczne jest adresowana do każdego Czytelnika, jego rodziny oraz bliskich, porusza bowiem problematykę bezpieczeństwa, które jest jedną z podstawowych, egzystencjalnych i fundamentalnych wartości i potrzeb każdego człowieka, bez którego nie jest możliwe spokojne i godne życie w realiach XXI wieku. Problematyka niniejszej monografii obejmuje obszar bezpieczeństwa społecznego, pod pojęciem którego najogólniej rozumie się ochronę egzystencjalnych podstaw
życia ludzi, zapewnienie możliwości zaspokajania indywidualnych potrzeb (materialnych i duchowych) realizację aspiracji życiowych przez tworzenie warunków do pracy i nauki, ochronę zdrowia oraz gwarancje emerytalne.

Celem niniejszej publikacji jest przedstawienie międzynarodowej pozycji Białorusi oraz jej relacji ze środowiskiem międzynarodowym, w tym stosunków dwustronnych z wybranymi państwami oraz wielostronnych z organizacjami międzynarodowymi. Znaczny wpływ na wyjaśnienie prowadzonej przez Białoruś polityki zagranicznej wywierają uwarunkowania wewnętrzne.
Celom przedstawionym powyżej została podporządkowana struktura niniejszej książki. W części pierwszej dokonano analizy uwarunkowań wewnętrznych polityki zagranicznej Białorusi. W części drugiej dokonano analizy podstawowych komponentów pozycji międzynarodowej Republiki Białoruś. W części trzeciej przedmiotem analizy są stosunki dwustronne Białorusi z wybranymi państwami. państw rokuje małe szanse na dalszą kooperację między nimi. W części czwartej przedmiotem analizy są stosunki Białorusi z instytucjami międzynarodowymi. Należy podkreślić, że świadomie pominięto relacje z Sojuszem Północnoatlantyckim, gdyż Białoruś „postrzega” NATO przez „perspektywę” Federacji Rosyjskiej, a o wiele większą wagę przywiązuje do Unii Europejskiej.