Jakość rządzenia w Polsce

Kiedy w 1965 roku zorganizowano Warszawskie Spotkanie Teatralne nikt z organizatorów nie zdawał sobie sprawy, że oto powołano do życia jedną z najtrwalszych i najważniejszych instytucji życia teatralnego w Polsce. WST – dość szybko – z jeszcze jednego festiwalu stały się właśnie instytucją: ustalały hierarchie, promowały kariery, nobilitowały lub utrącały, kreowały mody. Były świadectwem stanu teatru, ale i go tworzyły, inspirowały. Miały i mają swoją publiczność. Wychowały kilka generacji warszawskiej inteligencji. Stworzyły całe, wcale niemałe, środowisko ludzi wokół teatru. Przez lata cieszyły się opinią najlepiej zorganizowanego polskiego festiwalu teatralnego. Spotkania przechodziły liczne przemiany – koncepcyjne, ideowe i artystyczne, organizacyjne, ale jedno się nie zmieniało: były i nadal starają się być najważniejszym polskim festiwalem. Kiedy ich zabrakło – zachwiały się kryteria ocen, zabrakło skali porównawczej, punktu odniesienia, zderzenia estetyk, postaw, osiągnięć i klęsk. Nie żyje już dwóch ludzi, przez cale lata kluczowych dla WST – Mieczysław Marszycki i Jerzy Koenig. Wiele jednak po nich pozostało i jeszcze wiele można dziś opisać. Pokazać zmiany. Pokazać nowe. Można, po doświadczeniach dwukrotnego reaktywowania Spotkań, spróbować odpowiedzieć na pytanie o sens, możliwość przywracania tego, co było. Spotkania... to ogromny dorobek środowiska teatralnego. Może warto go utrwalić? Fragment książki

Dariusz Kozłowski jest warszawskim wydawcą książek naukowych, nauczycielem akademickim, a okresowo także muzealnikiem i antykwariuszem. Jest też blogerem wykazującym temperament polityczny z zacięciem satyrycznym – bywa na portalu Salon24.pl. Pisuje felietony, opowiadania i humoreski oraz rysuje. Niniejsza książka prezentuje wszystkie te rodzaje twórczości. Zawiera nie tylko utwory, które budzić mają wesołość, lecz także skłaniające do refleksji. Ku zabawie i ku przestrodze. Porusza w nich tematy jak najbardziej życiowe i aktualne, jednak kluczową kwestią jest dla niego wolność jednostki w świecie zdominowanym przez wspieraną nowymi technologiami politykę. Trzeba też zaznaczyć, iż do współpracy przy tworzeniu tej książki autor nakłonił dwie nieprzeciętne osobistości – Arnolda i Polinezję.

Prezentowany zbiór tekstów obejmuje felietony publikowane w 2012 roku na łamach tygodnika Nasza Polska. Dotyczą aktualnych problemów narodu i państwa polskiego: politycznych, społecznych, światopoglądowych.

"Historia jest źródłem sygnałów ostrzegawczych. Trzeba jednak nauczyć się je odczytywać i odróżniać to, co jest ledwie tymczasowe od tego, co trwa przez wieki. Nie można przeprowadzać reform systemowych sprzyjających sprawności tych systemów bez wiedzy o tym, że instytucje tworzą strukturę o zróżnicowanym horyzoncie działania, a ich modernizacja jest możliwa, lecz działanie zadekretowanych reformami nowych instytucji jest warunkowane, m.in. przywiązaniem reguł myślenia i działania do szlaku dziejowego. Bez rzetelnej wiedzy historycznej, recepty uczonych łatwo stają się życzeniami, a reformy odwołujące się do nich rozczarowują wcześniej czy później."
Ze wstępu Autora
"Prace profesora Michała G. Woźniaka zawsze wnoszą coś nowego do naszej ekonomicznej wiedzy. Nie inaczej jest i tym razem. To ambitne dzieło opisuje i objaśnia burzliwy przebieg procesów gospodarczych w Polsce w latach 1918-2018. Łatwiej pisać o pierwszych dekadach minionego stulecia, dzieli nas od nich bowiem znaczny już dystans historyczny, niż o dekadach ostatnich, których byliśmy świadkami i uczestnikami. Autor wszak trafnie pokazuje, jakich ogniw nie starczało, aby był to proces zintegrowanego rozwoju, która to wciąż tylko idea i teoretyczna koncepcja nie tylko jemu jest bliska."
Prof. Grzegorz W. Kołodko, - Akademia Leona Koźmińskiego, czterokrotnie wicepremier i minister finansów RP w latach 1994-1997 i 2002-2003
"W związku z rocznicą 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości autor postanowił sięgnąć do historii, by pokazać, że można w niej znaleźć nauki i inspiracje, które mogą nam się przydać w dzisiejszej rzeczywistości. Stwierdza, słusznie, że powinniśmy zastosować holistyczne podejście, które pozwoli analizować sprzężenia sfery ekonomii z innymi obszarami „bycia i działania ludzkiego”. (…) Książka stanowi historyczny przegląd realizowanych w Polsce polityk gospodarczych. Zawiera wiele bardzo trafnych spostrzeżeń, które pozwalają lepiej rozumieć dzisiejszą gospodarczą rzeczywistość. Publikacja jest ważnym głosem w trwającej w Polsce dyskusji, jaki nadać kierunek rozwojowy gospodarce i jak tego dokonać, aby realizowana polityka prowadziła do rozwoju zintegrowanego, gospodarki innowacyjnej i zmodernizowanego kapitału ludzkiego. Książka powinna zainteresować ekonomistów i socjologów – oraz, a może przede wszystkim, polityków."
Prof. dr hab. Jerzy Żyżyński - ekonomista związany z Uniwersytetem Warszawskim, członek Rady Polityki Pieniężnej, były członek Komitetu Nauk Ekonomicznych PAN

Publikacja zwraca uwagę na problematykę oferty resocjalizacyjnej skierowanej do dzieci i młodzieży z poważnymi kłopotami z zachowaniem norm społecznych. Wspólnym celem instytucji publicznych, kierujących swoją aktywność do tej grupy powinno być skuteczne podejmowanie działań w celu zapobiegania dalszej demoralizacji. Każda z instytucji, i każdy z pomysłów pomocy małoletnim popełniającym przestępstwa zasługuje więc na rozważenie oraz rzetelną ocenę ewaluacyjną skuteczności tych działań. W publikacji podjęto rozważania nt. funkcjonowania zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich. Problematykę ujęto z perspektywy psychologicznej, pedagogicznej i prawnej, dostarczając wiedzy i nowych koncepcji dotyczących aktualnych wyzwań i perspektyw rozwoju tych instytucji w Polsce.

Kilka dni temu – długa rozmowa z Januszem Majewskim. Opo­wiedziałem mu, że Różewicz mnie namawiał, żebym napisał jakąś pogodną, może plotkarską powieść, wykorzystał w niej poczucie humoru, trzeba dać czytelnikom trochę przyjemności. Janusz się zgodził ze mną, że mój wspaniały przyjaciel trochę upraszczał. Czytelnik jest wdzięczny autorowi nie tylko, kiedy się roześmieje. Także kiedy się wzruszy. Kiedy zaleje się łzami.

Król Stanisław August, w depresji (do której nieraz miał powo­dy), z ostrym bólem głowy, poprosił o łagodną muzykę. Trio grało przez godzinę, a król cały czas płakał (wiemy o tym z jego pa­miętników). Po godzinie żadnych bólów już nie odczuwał, nastrój się zmienił. „Muzyka mu pomogła” – twierdził Stanisław Mackie­wicz. Nie, nie muzyka. Płacz! Ulgę przyniosły łzy.

Popłaczmy sobie, czytelniku (i czytelniczko). Nie wstydźmy się. Zasłużyliśmy na słodycz łez. Warszawa 2018

Niezmiennie aktualne zapiski Józefa Hena cieszą się niesłabnącym od kilku dekad uznaniem czytelników. Ja, deprawator to kolejny diariusz autora. Publikacja zawiera spostrzeżenia i refleksje z bieżących wydarzeń lat 2016–2018.