Młodzi emeryci w Polsce

Wywiady z badaczka polityki społecznej i senioralnej poświęcone seniorom w Polsce i na świecie

Czy analizując życie stulatków możemy zbliżyć się do poznania istoty i źródeł długowieczności? Czego możemy nauczyć się od stulatków o długim, zdrowym i szczęśliwym życiu? Jak stulatkowie spoglądają na swoją historię życia, na swój wiek i teraźniejszość? Próbując odpowiedzieć na te i inne pytania, w książce przybliżyłem psychologiczną sylwetkę najstarszego pokolenia seniorów, zagadnienie ludzkiej długowieczności bowiem wciąż stanowi tajemnicę i fascynuje.
dr Tomasz Frąckowiak

Monografia stanowi wartościową próbę psychologicznego opisania ostatniego etapu życia człowieka, ze zwróceniem uwagi na poczucie jakości życia osób stanowiących elitę biologiczną – stulatków. Autor podjął problematykę rzadko prezentowaną w psychologii rozwoju człowieka, a także ważną poznawczo i społecznie. Uzyskane wyniki stanowią wartościowy wkład do wiedzy o rozwoju człowieka, pokazują, że długowieczność może być traktowana jako odrębny okres rozwojowy o wyraźnie zaznaczających się specyficznych cechach.
prof. dr hab. Maria Kielar-Turska (fragment recenzji)

Książka Tomasza Frąckowiaka jest nie tylko nowatorska z uwagi na rodzaj zagadnienia badawczego, lecz także twórcza ze względu na uzyskane rezultaty. Pozwoliły one Autorowi zaproponować nowe kategorie opisu zmian rozwojowych, które pojawiają się dopiero w okresie długowieczności i tym samym uzupełnić, uznawany tradycyjnie za wyczerpujący, schemat cyklu rozwojowego E. Eriksona o dodatkową, dziewiątą fazę, charakterystyczną dla długowieczności (90–105 lat).
dr hab. Maria Straś-Romanowska, prof. UWr (fragment recenzji)

Monografia stanowi bardzo rzetelne studium ludzkiej długowieczności. Jest napisana dobrym, przystępnym językiem, w sposób ciekawy i zachęcający nie tylko do naukowej, ale i osobistej refleksji nad życiem człowieka na jego ostatnim etapie. W moim odczuciu jest czymś więcej niż tylko raportem z badań. Przybliżając charakterystykę osób stuletnich – w kontekście przeżytych przez nie doświadczeń osobistych i globalnych wydarzeń XX wieku – Autor dociera do bogactwa doświadczeń życiowych stulatków, nieporównywalnego z żadną inną grupą wiekową.
dr hab. Piotr Sorokowski, prof. UWr (fragment recenzji)

Tomasz Frąckowiak – doktor psychologii, adiunkt w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Wrocławskiego. W pracy naukowej interesuje się psychologicznymi źródłami długowieczności, uwarunkowaniami pozytywnego starzenia się, metodami pomiaru jakości życia seniorów oraz programami poprawiającymi dobrostan osób starszych. Jest autorem wielu publikacji poświęconych psychologii starzenia się. Obecnie prowadzi badania dotyczące międzykulturowych różnic w zakresie postaw wobec osób starszych.

Od pewnego czasu babcia jest bardziej zapominalska niż kiedyś. Nie pamięta, jak jeździła na plażę swoim niebieskim autem ani jak rodzina spotykała się u niej na niedzielnym obiedzie. Wymyśla nowe zasady do starych gier i często chowa klucze tak, że trudno je znaleźć. Ale to nie szkodzi – cała rodzina jest przy babci i pamięta za nią… Ta podnosząca na duchu historia pomoże dzieciom zrozumieć, dlaczego ukochana babcia czy ukochany dziadek coraz częściej zapominają o wielu sprawach i zaczynają zachowywać się inaczej niż zwykle. Rodzicom zaś ułatwi podjęcie w rodzinie szczerej rozmowy o demencji – chorobie zmieniającej naszych bliskich. Autor tej pełnej ciepła książki z wyczuciem oswaja nas wszystkich z tym niełatwym tematem i mówi o potrzebie troszczenia się o starsze osoby dotknięte problemami z pamięcią.

Jean Améry (właśc. Hans Mayer, 1912–1978), belgijski pisarz z rodziny austriackich Żydów, od 1938 roku na emigracji w Belgii, więzień obozów koncentracyjnych, w tym Auschwitz. Po wojnie powrócił do Belgii i osiadł w Brukseli, choć pisał po niemiecku, a publikował w Niemczech i Austrii. Także w ojczystej Austrii, w salzburskim hotelu, popełnił samobójstwo. Dwa lata wcześniej napisał książkę Podnieść na siebie rękę. Była to poniekąd kontynuacja niniejszego eseju o starzeniu się (1968). Wcześniej Améry (anagram od Mayer) zyskał sławę dziełem Poza winą i karą (1966) należącym dziś do klasyki literatury holokaustu. W swoich tekstach zmagał się z problemem postawy intelektualisty wobec przemocy, z jej wpływem na myślenie, psychikę i moralność. Egzystencjalny, fundamentalny wymiar jego dzieł skupionych na sprawach ostatecznych uczynił go jednym z najważniejszych myślicieli drugiej połowy XX wieku. O starzeniu się to obszerny esej starający się uchwycić moment, w którym perspektywa starości i nieuchronnego końca zaczyna przeważać w świadomości człowieka i determinować jego życie, moment buntu i rezygnacji. Autor uprawia fenomenologię, metafizykę i socjologię procesu starzenia się, analizuje, jak samo społeczeństwo wyznacza nam określone, dyktowane wiekiem miejsce i zadania w kulturze. Ta lektura, niezwykle przejmująca, dzieło tyleż teoretyczne co bardzo osobiste, wymaga od czytelnika sporej mobilizacji nie tylko intelektualnej, lecz także psychicznej.

Kompendium wiedzy z zakresu opieki nad osobami starszymi. W podręczniku przedstawiono aktualne wiadomości dotyczące wybranych aspektów starzenia się, leczenia i pielęgnowania. Opisano również zagadnienia funkcjonowania w społeczeństwie i zaprezentowano wybrane aspekty rehabilitacji oraz zasady dietoterapii u osób w starszym wieku.

Rozwój nauk medycznych i nauk o zdrowiu wymaga ustawicznego doskonalenia i dokształcania się w każdym zawodzie medycznym. Aby spełnić oczekiwania Czytelników Redaktorzy Naukowi zaprosili do współpracy w tworzeniu podręcznika: lekarzy specjalistów, pielęgniarki, nauczycieli akademickich, psychologów, fizjoterapeutów, dietetyka, którym tematyka opieki geriatrycznej jest bardzo bliska.

Autorzy dołożyli starań, aby wiedza zawarta w podręczniku była jak najbardziej aktualna i praktyczna oraz przedstawiona w dostępny sposób, co pozwoli łatwiej zrozumieć trudne zagadnienia związane z leczeniem, opieką i pielęgnacją osób w najstarszej grupie wiekowej. Nadrzędnym celem podręcznika jest przygotowanie studentów pielęgniarstwa i innych kierunków wydziałów nauk o zdrowiu i nauk medycznych do sprawowania profesjonalnej opieki i pielęgnacji osób w podeszłym wieku w zdrowiu i chorobie.

„Psychologia potrzeb osób starszych” to książka, która musiała powstać, zważywszy na sytuację demograficzną w Polsce, krajach UE i na świecie. Wszędzie przybywa ludzi starzejących się i starych, a starość jako etap życia człowieka wydłuża się systematycznie. Stąd niezwykle ważna wydaje się chwila refleksji nad sytuacją tej coraz liczniej reprezentowanej grupy osób – nad jej pozycją we współczesnym świecie, relacją z młodszym pokoleniem, postrzeganiem starszych ludzi przez społeczeństwo i media. Starość przedstawiona jest z perspektywy okresu rozwojowego i traktowana zgodnie z przyjętą zasadą rozwoju przez całe życie, czyli z założeniem, że człowiek jest aktywny i twórczy do samego końca i na każdym etapie swojej egzystencji dąży do zaspokojenia nie tylko potrzeb podstawowych, ale również wyższego rzędu, z potrzebą samorealizacji łącznie.