Polszczyzna południowokresowa XVII i XVIII wieku (na podstawie epistolografii)

Celem monografii jest przedstawienie poglądów Antoniego Małeckiego na wybrane zagadnienia językowe, jakie autor ten zawarł w pierwszym (i najprawdopodobniej najlepszym) ze swoich podręczników – Gramatyce języka polskiego większej (Lwów, 1863). Zadaniem pracy, w szerszej perspektywie, jest pogłębienie, choćby w niewielkim stopniu, wiedzy na temat dziewiętnastowiecznych gramatyk i obecnych w nich koncepcji opisu języka. […] Poglądy Małeckiego na poszczególne problemy teoretyczno językowe […] starano się skonfrontować z opiniami wybranych gramatyków XIX wieku. Miało to na celu określenie miejsca Gramatyki w intensywnie rozwijającej się w owym czasie myśli językoznawczej. W znacznej mierze odwoływało się przy tym do […] opracowań omawiających ewolucję poglądów teoretyków języka na wybrane zagadnienia.
Ze Wstępu

Pomieszczone w niniejszym wydawnictwie teksty stanowią różne głosy w dyskusji nad miejscem i rolą kultury popularnej w dzisiejszym świecie. Sięgnięto do zróżnicowanych gatunkowo tekstów, sformułowano rozmaite tezy, a wszystko po to, by opisać jeden z fenomenów współczesności. Napotkamy w analizach zarówno utwory poetyckie i prozatorskie reprezentujące dyskurs artystyczny, szeroko pojęte wypowiedzi medialne, jak i teksty będące przedstawicielami podróżopisarstwa. Opracowania składające się na niniejszy tom dotykają m.in.: problematyki polifoniczności kulturowej współczesnej poezji, zagadnienia tożsamości wampirów, kreacji wizerunku mężczyzny w literaturze gejowskiej, elitarnego egalitaryzmu Kabaretu Starszych Panów, metarefleksji nad literaturą wyróżnioną Nagrodą Literacką Nike, stylu podróżopisarstwa Mariusza Wilka, językowej kreacji zapachu w tekstach medialnych czy wreszcie onomastycznoliterackiej analizy prozy Ignacego Karpowicza.

Theory and Practice of Second Language Acquisition, Volume 3, Issue 1 to czwarty numer nowopowstałego czasopisma (półrocznik) poświęconego pracom teoretycznym oraz badaniom empirycznym zajmującym się przyswajaniem języka drugiego oraz uczeniem się języka obcego. Jest czasopismem o zasięgu międzynarodowym gromadzi bowiem autorów z wielu środowisk akademickich poza Polską.
Tegoroczny pierwszy numer koncentruje się na zjawisku zanikania uprzednio przyswojonego języka obcego u nauczycieli, porównaniu procesu nauczania języka chińskiego w Polsce i w Chinach, czynniku wieku w kontekście przyswajania trzeciego (lub kolejnego) języka obcego, postawach studentów libijskich wobec autentycznych materiałów do nauki język angielskiego, wykorzystaniu multimodalnych materiałów edukacyjnych w polskich szkołach na wczesnym etapie nauczania oraz wykorzystaniu nowych technologii komunikacyjnych przez nauczycieli języka angielskiego. Tak jak poprzednie, obecny numer kierowany jest zarówno do badaczy procesów przyswajania języków, jak i do praktykujących glottodydaktyków.

The volume constitutes a collection of studies on the Armeno-Kipchak language by Professor Edward Tryjarski, an eminent Polish Turcologist, great authority on Armeno-Kipchak, his life-long main subject of research. Armeno-Kipchak was the language of the Armenians who settled in the former south-eastern territory of Poland and used it in the 16th and 17th centuries. It belongs to the Kipchak group of the Turkic languages, together with Karaim, Tatar, and many others.
The papers of Professor Tryjarski which constitute a kind of “Armeno-Kipchak Corpus” have been published in different journals and article collections in different places over a long span of time and are not readily available in their entirety. . His bibliography lists over 300 publications– books, articles, reviews, text editions and materials, bibliographical notes, reports, etc. The present volume comprises Professor Tryjarski’s contributions on Armeno-Kipchak which cover a wide range of topics – from language and literature, through history and religion, epigraphy, legal and trade documents, to astrology and alchemy. The papers dated from 1960 until present, chronologically arranged, are mostly in English, but also in Russian, German, French, and Polish.

Pomimo upływu czasu, problematyka autonomii w dydaktyce językowej nie tylko nie traci na atrakcyjności, ale staje się coraz bardziej aktualna, nie tylko dlatego, że konieczność rozwijania postaw i zachowań
autonomicznych stanowi jeden z filarów europejskie
j polityki językowej i że jest ona podkreślana w wielu oficjalnych dokumentach, ale również dlatego, że taki jest w dużej mierze wymóg otaczającej nas rzeczywistości. Trudno się bowiem nie zgodzić, że w obliczu coraz większej mobilności uczniów i studentów
czy możliwości oferowanych przez technologie komputerowo
-
informacyjne, samodzielność w nauce języka obcego, jakkolwiek nie byłaby ona definiowana, stanowi wartość samą w
sobie, umożliwiając uczącym się o wiele bardziej skuteczne funkcjonowanie w różnych kontekstach. Pomimo to, promowanie autonomii wcale
nie jest priorytetem dla wielu nauczycieli, a sami uczniowie często nie są
chętni do przejęcia odpowiedzialności za własną naukę, ograniczając się
do wykonywania tylko tych zadań, które są od nich wymagane.
Choć
przyczyn takiego stanu rzeczy jest z całą pewnością bardzo wiele, to na-
leży przypuszczać, że jedną z ważniejszych jest niedostateczna świadomość rozwiązań, pozwalających
na umiejętne powiązanie rozwijania autonomii z osiąganiem celów dydaktycznych, które byłyby zgodne z zapisami podstawy programowej i wymaganiami egzaminacyjnymi.

Niniejsza praca ma klasyczny układ treści, składa się z dziewięciu rozdziałów. W rozdziale pierwszym zaprezentowano antropolingwistyczną płaszczyznę wyłonienia się u ludzi języka. W rozdziale drugim opisano przyjęte rozstrzygnięcia terminologiczne dotyczące kompetencji językowej i komunikacyjnej. W kolejnym rozdziale skupiono się na rozwoju języka dziecka w ontogenezie, a przede wszystkim na etapach rozwoju intencji komunikacyjnej, przywołując teorię Hallidaya (1970) i Brunera (1977). Dalsza część pracy zawiera charakterystykę języka i komunikacji osób ze spektrum autyzmu (autyzm wczesnodziecięcy oraz zespół Aspergera). Następnie przedstawiono autorskie założenia koncepcji reorientacji intencji komunikacyjnej oraz zarys programu związanego z rozwijaniem kompetencji komunikacyjnej osób ze spektrum autyzmu. W przedostatnim rozdziale o charakterze metodologicznym przedstawiono własne badania nad interakcją językową dzieci ze spektrum autyzmu, skupiając się przede wszystkim na funkcji fatycznej, wyłaniającej się w sytuacjach komunikacyjnych. W świetle powyższych zagadnień podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, jakie czynniki mechanizmu interakcji stanowią bazę do rozwoju komunikacji, zanim rozwinie się mowa werbalna, i jak przedstawia się ich rozkład w wybranych zaburzeniach ze spektrum autyzmu, takich jak autyzm wczesnodziecięcy oraz zespół Aspergera. W tej części pracy zaprezentowano również wnioski, które wyłoniły się z owych badań, oraz dokonano ich omówienia. Publikacja adresowana jest do językoznawców, logopedów, terapeutów, osób które zawodowo zgłębiają tajemnice języka i komunikacji, jak również studentów planujących pomagać dzieciom dotkniętym zaburzeniami autystycznymi oraz ich rodziców i opiekunów.