Rolke w kolorze

Decades’ worth of images have been distilled down to 512 pages of photographs in this ultimate retrospective collection of Nobuyoshi Araki's work, selected by the artist himself.

First published as a Limited Edition and now back in a new format to celebrate TASCHEN’s 40th anniversary, the curation delves deep into Araki’s best-known imagery: Tokyo street scenes; faces and foods; colorful, sensual flowers; female genitalia; and the Japanese art of kinbaku, or bondage. As girls lay bound but defiant and glistening petals assume suggestive shapes, Araki plays constantly with patterns of subjugation and emancipation, death and desire and with the slippage between serene image and shock.

Describing his bondage photographs as “a collaboration between the subject and the photographer”, Araki seeks to come closer to his female subjects through photography, emphasizing the role of spoken conversation between himself and the model. In his native Japan, he has attained cult status for many women who feel liberated by his readiness to photograph the expression of their desire.

Atget's charming postcard portraits of Paris tradespeople were his only publications during his lifetime.

Few places on Earth have been as lovingly, almost fanatically, documented as Paris. Despite extraordinary growth and change, the Paris of the world’s imagination is still, to a remarkable degree, the Paris of the turn of the 20th century?the Paris captured by Eug?ne Atget.

The postcards in this book, which were more or less Atget’s only publications during his lifetime, were created near the beginning of his career, long before he was “discovered” in the 1920s and raised to the status of the poetic chronicler of the fragility of time and place. This postcard series is atypical of his later work and its exact origins remain something of a mystery. Its images, which depict Paris’ “little trades,” were meant to capture the ephemeral color of life. In them, Atget presents the market stands, the odd jobs, the cobbled-together shops and the informal entertainment that gave Paris its piquancy and eternally renewing liveliness.

This book presents the cards in sequence, along with an introduction that explains Atget’s participation in his own period’s photographic trends and his influence on later photography. With exquisitely reproduced images and elegantly translated captions, Atget – Postcards of a Lost Paris provides a peek at a disappearing way of life, and at Atget before he was Atget.

Autorka dokonuje krytycznej analizy awangardowego paradygmatu w odniesieniu do polskiej fotografii, rekonstruuje informacje o marginalizowanych bądź zapomnianych praktykach fotograficznych polskiego dwudziestolecia międzywojennego, podejmuje próbę krytycznego odczytania dotychczasowego zarysu granic polskiej fotografii awangardowej. Słowa kluczowe: awangarda, fotografia polska, sztuka polska, dwudziestolecie międzywojenne w Polsce, sztuka międzywojnia, sztuka II RP, sztuka dwudziestolecia międzywojennego, fotografia awangardowa

******

The Avant-garde Photographic Plate. Polish Photography Between the Wars

The author gives a critical analysis of the avant-garde paradigm with reference to Polish photography, reconstructs the information concerning marginalized or forgotten photographic practices in Poland between the wars, and attempts to explore the existing boundaries of Polish avant-garde photography in a critical way.

Jakub Śliwa od lat specjalizuje się w fotografowaniu świata „nie zachodniego”: subkontynentu Indyjskiego, północnej i środkowej Afryki.
W Indiach był kilkadziesiąt razy. Tam zrealizował reportaże m.in. o trędowatych z Puri, zanikającej tradycji zapasów Kushti czy spektakularnych obrzędach ku czci bogini Kali. Interesują go zanikające tradycje, rytuały i ceremonie, a tematy te publikował m.in. w National Geographic. Do wiosek w Ladakhu wracał przez sześć lat, by w końcu w tym mało jeszcze znanym miejscu odnaleźć opowieść do swojej pierwszej autorskiej publikacji. Ladakh to region w granicach Indii, jednak kulturowo przynależy do tradycji tybetańskiej ? stąd też często nazywany jest Małym Tybetem. Ocalały tutaj klasztory, kultywujące tradycje buddyzmu, a wielu tybetańskich uchodźców zamieszkuje tutejsze doliny. Żywe tu są wciąż tradycyjne rytuały (np. tańce cz’am), które w okupowanym Tybecie powoli zanikają. Dawne himalajskie królestwo, z powodu swojego położenia geograficznego, trudnych do przebycia przełęczy, przejezdnych tylko przez kilka miesięcy w roku oraz surowych warunków klimatycznych, bardzo długo opierało się zewnętrznym wpływom kulturowym. Otwarcie połączenia lotniczego między Delhi a Leh (stolicą Ladakhu) w 1984 nieodwracalnie zmieniło oblicze i - niegdyś samowystarczalną - gospodarkę tego terytorium. Duża część mieszkańców żyje aktualnie z importu i sezonowych biznesów turystycznych, a w zimie wyjeżdża, zostawiając tereny prawie opustoszałe. Wraz z pieniędzmi zachód przywiózł choroby i używki, na które lokalni mieszkańcy nie są odporni. Również mnisi zaczęli emigrować w poszukiwaniu życia w mniej surowych warunkach. Historia brzmi znajomo - bo to historia wsi, miast i regionów z całego świata - tyle że właśnie ta wydarzyła na oczach fotografującego. Jakub trafił do Ladakhu w poszukiwaniu miejsc nieznanych, poza szlakami turystycznymi. Zauroczony unikalną atmosferą regionu, wracał do niego co roku i zastawał wioski niepodobne do tych sprzed dwunastu miesięcy. Sfotografował je w trakcie tych zmian - wciąż przepełnione zanikającymi tradycjami i filozofią starego świata, bez pominięcia tego, co przyniosło nowe. Jakub Śliwa w „Cichej mantrze” pokazuje mnichów podczas buddyjskich praktyk obok występów objazdowej trupy cyrkowej zabawiającej turystów. Widzimy piękne krajobrazy i zabytkowe klasztory, ale i wioski pełne szyldów dla turystów. Bohaterowie raz ubrani są w tradycyjną odzież, raz w buty i koszulki adidasa. W skromnie urządzonej kuchni jedynym elementem wystroju są plakaty filmowe, a w salonie - plastikowe krzesło. Orient miesza się z komercją, tradycja z nowoczesnością. Nic nie jest proste w ocenie. Śliwa fotografował w czerni i bieli, ale projekt wydrukował na niepowlekanym, matowym papierze - „Chciałem w ten sposób oddać atmosferę tego miejsca - pokrytego pyłem, szorstkiego, suchego klimatu, ale i nieoczywistych zestawień”. Horyzontalny układ wydania odnosi się do rozpościerających się z każdej strony górskich przestrzeni. Fotografie wchodzą ze sobą w dialog zgodnie z zamysłem Śliwy: by nie przekłamywać rzeczywistości i pokazać świat zastany, ale jednocześnie okiem artysty oddać ulotną atmosferę buddyjskiej filozofii, unikalnej kultury i odosobnienia, które wciąż wybrzmiewają w tym miejscu i w autorze „Cichej Mantry”.

Kolejny minialbum w serii poświęconej najwybitniejszym polskim plakacistom przedstawia twórczość Eugeniusza Skorwidera, profesora Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. W latach 1976–1981 studiował grafikę w poznańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie UAP), dyplom uzyskał u Waldemara Świerzego, którego był asystentem do 1997 roku. Skorwider specjalizuje się przede wszystkim w plakacie społecznym, uczestniczy w licznych wystawach i konkursach na plakat w Polsce i za granicą, m.in. na Słowacji i Ukrainie, a także w Hiszpanii, Boliwii, Iranie i Chinach. Publikacja, zawierająca wstęp Zdzisława Schuberta, prezentuje ponad 60 najważniejszych prac artysty.

Helmut Newton (1920–2004) always showed a healthy disdain for the easy or predictable, so it’s no surprise that the SUMO was an irresistible project. The idea of a book the size of a private exhibition, with spectacular images reproduced to state-of-the-art origination and printing standards, emerged from an open, experimental dialogue between photographer and publisher. With the SUMO weighing in—boxed and shrink-wrapped—at 35.4 kg (just under 80 pounds), Newton created a landmark book that stood head and shoulders above anything previously attempted, both in terms of conceptual extravagance and technical specifications. Published in an edition of 10,000 signed and numbered copies, the SUMO sold out soon after publication and quickly multiplied its value. It now features in numerous collections around the world, including New York’s Museum of Modern Art. The legendary copy number one, signed by more than 100 of the book’s featured celebrities, broke the record for the most expensive book published in the 20th century, sold at an auction in Berlin on April 6, 2000 for 620,000 German marks—about 317,000 euros. Now, this XL edition celebrates 20 years of SUMO, the result of a project conceived by Helmut Newton some years ago. Revised by his wife June, the volume gathers 464 images and a new booklet that takes us through the making-of this publishing venture—a spectacular tribute to the larger-than-life Helmut Newton, now in a friendly format.