1 Batalion Mostów Kolejowych. Zarys Historii Wojennej Pułków Polskich W Kampanii Wrześniowej

3 pułk artylerii lekkiej Legionów - zeszyt z serii "Zarys historii wojennej pułków polskich w Kampanii Wrześniowej".

Publikacja powstała z okazji setnej rocznicy zakończenia wojny polsko-sowieckiej 1919-1920 r., największego w historii odrodzonej II Rzeczypospolitej konfliktu zbrojnego prowadzonego w obronie wolności i niepodległości Ojczyzny.

Jest ona pierwszą całościową próbą jednoczesnego zaprezentowania aktualnego stanu wiedzy historycznej na temat działań wojennych 9 Dywizji Piechoty w latach 1919-1920 oraz istotnej roli Południowego Podlasia w konflikcie z Sowiecką Rosją.

Zamach, który zmienił nasz naród.

W grudniu 1922 roku nowa Rzeczpospolita Polska demokratycznie wybrała swego pierwszego prezydenta Gabriela Narutowicza. Ponieważ zagłosowała na niego między innymi partia żydowska, wroga jej frakcja antysemitów domagała się od niego rezygnacji. Już po kilku godzinach w Warszawie wybuchły krwawe rozruchy, a tydzień później prezydenta zamordowano. Po tych zdarzeniach radykalna prawica umocniła się w swym twierdzeniu, że tylko „etniczni Polacy” powinni rządzić Polską, a lewica po cichu na to przystała.

Opowiadając tę wstrząsającą historię, Paul Brykczynski bada skomplikowane powiązania antysemityzmu, nacjonalizmu i przemocy w polskiej polityce Międzywojnia. Choć książka skupia się na naszym kraju, pomaga też zrozumieć wzrost znaczenia antysemickiej prawicy w ówczesnej Europie i poza nią – a także wpływ przemocy na dyskurs i kulturę polityczną.

Fragment: W dość już obfitej literaturze polemicznej na temat roku 1920, rozróżnić można dwie zasadnicze tendencje – walkę o sławę zwycięstw, obronę przed odpowiedzialnością za przegrane. Na tym tle toczy się od dwóch lat istna wojna domowa, w której były Wódz Naczelny, zgodnie zresztą ze swym temperamentem i poglądem strategicznym, jest stroną nacierającą, a generałowie, byli jego podkomendni i współpracownicy, stroną broniącą się. Pan Marszałek Piłsudski, przestawszy być Wodzem Naczelnym, a następnie Szefem Sztabu, opuściwszy dobrowolnie szeregi wojska, zajął się literaturą, nie tyle piękną, czy też naukową, ile soczystą. Ulubionym tematem są dzieje własne, na tle minionej wojny. Snując hymny pochwalne dla siebie, jako wodza, męża stanu i człowieka, błotem obelgi i pogardliwymi słowami obrzuca wszystkich i wszystko, co nie jest nim, lub jego dzisiejszą świtą: generałów, wojsko, naród, a ostatnio nie darował nawet symbolowi narodowej sławy – Orłowi Białemu.

Monografia opowiada historię zawodowych funkcjonariuszy partii komunistycznej w Warszawie oraz grup robotników, którzy dali się uwieść ideologii komunistycznej. Historia warszawskich komunistów ukazana jest przez pryzmat wydarzeń i spraw ogólnopolskich, dziejów KPP i Kominternu. Dzięki szerokiemu ujęciu i bogatej bazy źródłowej udaje się odpowiedzieć na kluczowe pytania stawiane we wstępie książki.

Polityczna i intelektualna sytuacja konserwatystów polskich i europejskich uległa po I wojnie światowej zasadniczej zmianie. Politycznie przestali oni istnieć. Silne już na przełomie XIX i XX wieku wrogie konserwatyzmowi tendencje – z jednej strony nacjonalizm, z drugiej socjalizm – uległy wzmocnieniu. Konserwatyzmowi programowo przeciwstawiały się nie tylko obie te ideologie – także sama zasada działania nowoczesnych i masowych partii politycznych była dla konserwatystów niemożliwa do przyjęcia i zastosowania. Po II wojnie światowej demokracja nie zapomniała jednak całkiem o dorobku konserwatywnej myśli politycznej. Zarówno na Zachodzie, jak i w Polsce polityka i myśl polityczna wciąż sięgają do tej tradycji, choć wydaje się, że współcześni konserwatyści są tylko filozofami, nie zaś politykami. Konserwatywna refleksja stanowi znakomite narzędzie krytyki niedomagań demokracji, a kto wie, czy nie mogłaby stać się także zaczątkiem jej odnowy.