Roczniki Ekonomiczne Kujawsko-Pomorskiej Szkoły Wyższej w Bydgoszczy

Integracja pozioma na rynku owoców i warzyw polega na łączeniu się producentów odznaczających się podobnym profilem działalności, dzięki czemu mogą oni efektywniej wykorzystywać swoje zasoby uzyskując efekt synergii i korzyści skali. Pierwsza dekada po akcesji Polski do Unii Europejskiej to okres bardzo intensywnego tworzenia i rozwoju grup i organizacji producentów owoców i warzyw. W Polsce do 31 marca 2015 roku zarejestrowanych było ich 310.
"Praca porusza aktualną i ważną z punktu widzenia gospodarczego i społecznego problematykę grup/organizacji producentów owoców i warzyw. Jej walory poznawcze i utylitarne sprawiają, że z jednej strony stanowi ona wkład do budowania teoretycznych podstaw przedsiębiorczości zespołowej branży ogrodniczej, z drugiej zaś wyniki te mogą być wykorzystane w działalności praktycznej przez producentów działających na rynku owoców i warzyw, a także różne instytucje i organizacje społeczno-zawodowe wspomagające rozwój działań zespołowych w rolnictwie. Prawidłowe funkcjonowanie tych podmiotów może w znacznym stopniu ukierunkować i stymulować rozwój przedsiębiorczości zespołowej w obszarach wiejskich".

Podręcznik akademicki z zakresu polowej produkcji roślinnej

W monografii podjęto próbę syntezy najważniejszych informacji dotyczących produkcji zdrowej i bezpiecznej żywności z uwzględnieniem realiów i możliwości organizacyjno-wytwórczych polskiego rolnictwa. Przyjęto hipotezę, że produkcja żywności w skali globalnej, z całkowitym wykluczeniem chemizacji rolnictwa, nie jest możliwa, zaś stosowanie agrochemikaliów w sposób przemyślany i rozsądny stanowi czynnik plonochronny, także w aspekcie jakości płodów rolnych.
Przegląd literatury rozpoczęto od przedstawienia uregulowań prawnych związanych z produkcją zdrowej i bezpiecznej żywności. Uwypuklono znaczenie jakości siedliska rośliny uprawnej, odpowiedniego poziomu agrotechniki, niwelowania chemizacji produkcji rolniczej (ze szczególnym uwzględnieniem rolnictwa ekologicznego) dla jakości płodów rolnych. Zaprezentowano możliwość stosowania w uprawach rolniczych i ogrodniczych alternatywnego nawożenia organicznego – produktu odpadowego – podłoża po uprawie pieczarek. Podjęto rozważania dotyczące zalet i wad roślin modyfikowanych genetycznie (transgenicznych) oraz podjęto próbę realnej oceny – czy stanowią one szansę, czy zagrożenie dla rolnictwa i rynku żywności. Ponadto w monografii wykazano bezpośrednie zależności występujące pomiędzy systemem produkcji rolniczej a produktem finalnym – żywnością. Przedstawiono związki pomiędzy zrównoważoną produkcją rolniczą a zdrową dietą oraz przybliżono walory prozdrowotne wybranych roślin. W zakończeniu monografii sprecyzowano konkluzje wynikające z przedstawionych rozważań oraz wysnuto prognozy dotyczące rozwoju sektora rolno-przetwórczego w kraju i na świecie.

Niniejszy numer pisma poświęcony jest zagadnieniom związanym z rolnictwem, jego rozwojem i przetwórstwem surowców rolniczych, w tym produktów pochodzenia
zwierzęcego.

Publikacja jest analizą literatury dotyczącej wybranych zagadnień współczesnego rolnictwa,
takich jak: agronomia, inżynieria rolnicza, utylizacja odpadów czy energetyka niekonwencjonalna. Szczególną uwagę autor zwraca na zagadnienia energetyczne. Książka napisana jest przystępnym językiem i stanowi doskonały materiał dydaktyczny. Idealnie sprawdzi się w procesie nauczania studentów na kierunkach związanych z szeroko pojętym rolnictwem.

Powierzchnia uprawy owsa w Polsce wynosi ok. 500 tys. ha, co stanowi 6,7% ogólnych zasiewów zbóż w naszym kraju i 10% produkcji światowej. Plon ziarna tego zboża z jednego hektara wzrósł od 2000 do 2016 roku z 18,9 dt do 28,5 dt [www.instytutrolny.pl]. Hodowla przyczynia się do podniesienia plonu owsa poprzez podwyższenie genetycznego potencjału produktywności odmian i zmniejszenie wpływu cech utrudniających jego osiągnięcie, między innymi przez zwiększenie odporności na patogeny [Prażak i Romanowicz 2014]. W ostatnich latach wzrosło zainteresowanie ziarnem owsa i jego przetworami ze względu na ich wyjątkowo wysoką wartość fizjologiczno-żywieniową. Produkty owsiane stanowią cenne źródło błonnika pokarmowego, szczególnie β-glukanów, bowiem całe, nieobłuszczone ziarno zawiera średnio 32% tego składnika, zaś płatki owsiane 14%, w tym około 8% cennej frakcji rozpuszczalnej, charakterystycznej tylko dla owsa [Gibiński i in. 2005, Kawka 2010]. Obserwowana duża zmienność genotypowa pod względem zawartości β-glukanów w ziarnie owsa ukierunkowała prace hodowlane na uzyskanie odmian o podwyższonym poziomie tego składnika w ziarnie, co jest wielkim atutem w produkcji żywności korzystnie wpływającej na zdrowie człowieka, a ponadto przyczynia się do podwyższania efektywności uprawy owsa [Sikora i in. 2013, Redaelli i in. 2013].